[Spoil]Steins;Gate ep20

โอคาเบะได้ไปสอดส่องดูลาดเลาล็อกเกอร์หยอด เงินที่เอาไว้ฝากของตามที่โมเอกะบอก ถึงมันจะตั้งตระหง่านอยู่ริมถนนเพราะให้คนที่ผ่านไปผ่านมาได้ใช้กัน เเต่โอคาเบะก็ไม่กลัวที่จะเเงะตู้ออกมาเพื่อให้ได้ซึ่งIBN ในวันที่12เขาจึงได้คุ้ยหาชะแลงที่ห้องเเล็ปเเละมุ่งมั่นไปทันที เเต่มากิเสะก็ได้ห้ามเอาเขาไว้ก่อน

มากิเสะพยายามบอกให้โอคาเบะใจเย็นๆเเละคิด ดูดีๆว่าทำไมพวกเขาที่พยายามเเก้ไข Dเมล์ถึงขนาดนี้เเล้ว IBN ก็ยังไม่กลับมา ทั้งนี้มากิเสะคิดว่าอาจจะเป็นเพราะมันไม่มีทางที่ทำให้กลับไปโลกเดิมได้อีก ก็เป็นได้ เเต่โอกาสก็ใช่ว่าจะไม่มี มากิเสะจึงให้โอคาเบะใจเย็นๆคอยดูสถานการณ์ต่อไปโดยเดิมพันว่าจะมีIBNอยู่ใน นั้นจริงๆรึเปล่า

โมเอกะได้ซื้อขนมปังมาให้โอคาเบะที่นั่งดู ลาดเลาของล็อคเกอร์ดังกล่าวอยู่ เธอขอร่วมมือกับโอคาเบะเพราะว่าเธออยากจะเจอFBตัวจริงเหมือนกัน โอคาเบะไม่อยากถือสาโมเอกะมากนัก เขาจึงรับขนมปังจากเธอมา

ตกเย็น ระหว่างที่มากิเสะกำลังกลับจากซื้อของกับมายูริ มากิเสะได้คุยโทรศัพท์กับโอคาเบะเเละรู้ว่าเขากำลังอยู่กับโมเอกะ หลังโอคาเบะวางสายไป มายูริจึงบอกว่าช่วงนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยได้คุยกับโอคาเบะเลย เเต่ก่อนที่ทั้งคู่จะกลับขึ้นไปที่เเล็ป มิสเตอร์เบราน์เเละนาเอะก็ได้มาทักทายพวกเธอก่อนที่กำลังจะกลับบ้านกัน ถึงมิสเตอร์เบราน์จะฝากเรียกเก็บค่าเช้าห้องจากโอคาเบะ เเต่เขาก็ยังเป็นห่วงที่ช่วงนี้เห็นโอคาเบะดูท่าทางเหมือนคนไม่ค่อยสบาย เเต่เมื่อรู้ว่าโอคาเบะกำลังง่วนกับการทดลองอะไรบางอย่างอยู่ มิสเตอร์เบราน์ก็รู้สึกว่าโอคาเบะเป็นผู้ชายที่โชคดีจริงๆ เพราะเขามีเพื่อนรอบกายเเละได้ทำในสิ่งที่ต้องการด้วย

ตกดึก โอคาเบะได้ขอดูเมล์ที่FBส่งมาให้โมเอกะ ในเมล์FBได้กล่าวชื่นชม "M4" ว่าเป็นคนที่ซื่อสัตย์เเละขยันทำงานได้ดีมาก โมเอกะก็ได้บอกว่า M4 คือโค้ดเนมของเธอที่มีเพียงเธอกับFBเท่านั้นที่รู้ชื่อโค้ดเนมนี้

เช้าวันที่13 โอคาเบะได้พบใครบางคนเอากล่องออกมาจากล็อคเกอร์ โมเอกะบอกว่านั่นคือIBNเเต่เขาคนนั้นไม่ใช่FBเเน่นอน พวกโอคาเบะได้ตามไปที่สถานีรถไฟเเละสังเกตุเห็นรอยสักที่คอของชายคนดังกล่าว ซึ่งเหมือนกับรอยสักของคนที่ไปบุกฆ่ามายูริ เเต่ในระหว่างที่ตามรอยอยู่ในสถานีนั้น เขาก็พบว่ากล่องถูกเปลี่ยนไปให้มือคนอื่นที่อยู่บนรถไฟซะเเล้ว โอคาเบะจึงต้องใช้Dเมล์ย้อนไปมาเพื่อให้ตัวเองสามารถตามกล่องเจ้ากรรมที่ ผลัดเปลี่ยนมือจากคนนึงสู่อีกคนนึงได้ จนกกล่องใบนั้นได้มาหยุดที่ริมถนน รถบรรทุกโทรมๆคันนึงได้วิ่งมาจอดตรงนั้น เเละได้มีชายคนนึงลงจากรถมาคุยกับชายที่ลากกล่องเจ้าปัญหามาจนถึงที่นี่ ซึ่งรูปร่างอันใหญ่โตเเละหัวล้านจนสะดุดตานั้นคือคนที่โอคาเบะคุ้นเคยดี..

"มิสเตอร์เบราน์.."

โอคาเบะกับโมเอกะได้สะกดรอยตามมิสเตอร์ เบราน์ที่เอากล่องดังกล่าวมาไปจนถึงบ้านของเขา ในเช้ามืดของวันที่14 มีคนนำรับตุ้มารับกล่องต่อจากมิสเตอร์เบราน์ที่บ้าน เเละได้ขึ้นเครื่องบินที่สนามบินไป ซึ่งจุดหมายคือฝรั่งเศสที่มีองค์กรณ์SERNอยู่ เท่ากับว่าองค์กรณ์Rouderของพวกโมเอกะได้ตามหาIBNไปให้SERNนั่นเอง

มากิเสะได้ติดต่อมาเเละเรียกพวกโอคาเบะไป คุยเรื่องที่พวกเขาไม่ยอมติดต่อมาเลย ตัวมากิเสะเองก็รู้ว่าพวกโอคาเบะทำอะไรอยู่จึงไม่เป็นไร เเต่เธออดห่วงมายูริที่ดูซึมๆไปไม่ได้ โอคาเบะจึงตัดสินใจชวนพวกมากิเสะไปคุยกับคนที่พวกเขารู้จักดีเพื่อให้รู้ เรื่องกันไปเลย

ถึงเเดดยามเช้าจะส่องสว่าง เเต่นาเอะก็ยังหลับสบาย มิสเตอร์เบราน์ได้เปิดประตูรับเเขกที่มากดกริ่งอยู่หน้าบ้านเข้ามา มิสเตอร์เบราน์เเปลกใจเล็กน้อยที่พวกโอคาเบะมีทีท่าจริงจังผิดคาดเเม้ว่าเขา จะพูดหยอกล้อเหมือนปกติก็ตาม โอคาเบะได้ขอเข้าเรื่องตรงๆว่าพวกเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดเเล้ว เขาคิดว่ามิสเตอร์เบรน์น่าจะเป็นคนที่รู้จักกับFB เลยมาขอถามตรงๆเพื่อจะได้เจอตัว

"หักหลังกันจนได้นะ M4"

มิสเตอร์เบราน์ได้พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง เฉย โมเอกะตกใจมากที่ผู้ชายตรงหน้าเธอรู้โค้ดเนมลับของเธอกับFB ที่มิสเตอร์เบราน์รู้ก็เพราะไม่ใช่อะไร เพราะเขาเป็นคนนำชื่อของ เฟอร์ดินานด์ บราวน์ นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันที่ได้รับรางวัลมาเป็นชื่อย่อ FB ซึ่งเป็นชื่อย่อเเทนตัวของมิสเตอร์เบราน์เอง

มิสเตอร์เบราน์ไม่อยากให้ลูกสาวที่กำลัง หลับสบายอยู่ต้องตื่นเพราะพวกเขา เขาจึงชวนพวกโอคาเบะไปคุยเเถวที่กำลังก่อสร้างกันอยู่ ถึงโมเอกะจะไม่อยากเชื่อว่ามิสเตอร์เบราน์คือFBที่เธอใฝ่หามาโดยตลอด เเต่มิสเตอร์เบราน์ก็ยอมรับว่าคำสั่งทั้งหมดนั้นเขาเป็นคนออกคำสั่งด้วยตัว เอง รวมถึงที่เขาหลอกสมาชิกคนอื่นๆให้เชื่อใจเขาในยามคับขันด้วย โอคาเบะบอกว่าเขาไม่อยากเชื่อว่ามิสเตอร์เบราน์จะยอมเป็นสุนัขรับใช้ของSERN ยิ่งสุซุฮะเป็นคนยอมสละชีพไปด้วยเเล้วเขายิ่งไม่ยอมรับใหญ่

มิสเตอร์เบราน์บอกว่าตอนเด็กๆเขาเคยผจญกับ ชีวิตที่ต้องอยู่ในท่อระบายน้ำกลางฤดูหนาว เเม้เเต่พวกหนูก็ยังทำท่าทางจะมากินเขาที่เหมือนเด็กใกล้ายเพราะไม่ได้กิน อะไรมา3-4วัน ในตอนนั้นเขามีทางเดียวคือต้องปีนหนีขึ้นมาเเม้ว่ามือของเขาจะเปรอะเปรื้อ นมากเเค่ไหน เเละเมื่อรู้สึกตัวอีกที เขาก็กลายเป็นหุ่นเชิดของใครบางคนซะเเล้ว เเละผู้ที่เป็นหุ่นเชิดก็ไม่มีที่ให้หนีอีกต่อไป ว่าเเล้วมิสเตอร์เบราน์ก็หยิบปืนพกมาเล็งใส่โมเอกะที่ยืนอยู่ข้างๆ

โมเอกะได้นึกถึงสิ่งที่เธอเคยทำกับมายูริ ออก ก่อนที่มิสเตอร์เบราน์จะลั่นไกปืนออกไป เสียงเครื่องมือก่อสร้างเเละเสียงออดได้กลับเสียงปืนไปจนหมด มิสเตอร์เบราน์คิดว่าคำว่า สุนัขรับใช้ อาจจะเป็นคำที่ดีเกินไป เขาเป็นได้เเค่วัวควายที่ถูกใช้งานเท่านั้น บางครั้งที่คิดอยากจะวิ่งหนีไปก็ไม่สามารถทำได้ เพราะเขามีสิ่งสำคัญที่ต้องปกป้องอยู่

"ถ้าพวกเธอหนีไปได้ ก็กลับไปหาครอบครัวซะล่ะ
ชั้นเองก็ผิดพลาดเหมือนกัน เเต่นาเอะไม่รู้เรื่องอะไรด้วย"

มิสเตอร์เบราน์ได้เอาปืนจ่อหัวตัวเองเพื่อ ที่จะบอกลาเรื่องทุกอย่างซะที ในขณะเดียวกัน นาเอะตื่นขึ้นมาไม่พบใคร เธอพบเเก้วน้ำของพ่อเเละของใครบางคนที่มาหา

นาเอะจึงไปล้างหน้าเเปรงฟันเเละทำไข่ดาว ไส้กรอกเเละขนมปังปิ้งเตรียมเอาไว้
เพื่อที่พ่อของเธอจะได้กลับมากินมื้อเช้าอันเเสนอบอุ่นด้วยกัน



โอคาเบะถึงกับอาเจียนออกมาเมื่อเจอสถานการณ์ที่รับไม่ไหว เขาปล่อยให้คนตายไปต่อหน้าตาต่อสองคน
โมเอกะพยายามเรียกเขาให้ไปหาเพื่อบอกขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด

"โอคาเบะคุง.. ขอโทษนะ.. ขอโทษ.."

มากิเสะพยายามตะโกนเรียกโอคาเบะที่นิ่ง เงียบให้ได้สติ หน้าที่ของเขายังไม่จบ โอคาเบะได้ค้นหาโทรศัพท์มือถือของมิสเตอร์เบราน์เเละส่งDเมล์ไปบอกโมเอกะให้ เลิกตามหาIBNเเละไม่ต้องเคลื่อนไหวอะไรทั้งนั้น

ภายในช่วงเวลาที่เปลี่ยนไป โอคาเบะได้รู้สึกตัวว่าตัวเองอยู่ที่หน้าห้องของโมเอกะ ภายในห้อง โมเอกะกลับมาเป็นคนเดิมที่ต้องพูดคุยกับคนอื่นผ่านทางเมล์ เธอได้บอกว่าเธอไม่อยากได้IBNเเล้ว เพราะหัวหน้าของเธอสั่งให้เลิกตามหาเรียบร้อย

ระหว่างกลับ ก่อนที่จะขึ้นไปที่เเล็ป โอคาเบะได้เห็นมิสเตอร์เบราน์กับนาเอะกำลังกินมื้อเย็นกันอย่างอบอุ่น เขาได้โทรไปหาลูกะต่อเพื่อที่จะถามเรื่องIBN เเต่เมื่อขกลับไปที่เเล็ป IBN ที่ตามหามานานก็ได้กลับมาหาเขาเเล้ว

โอคาเบะได้ขอให้ดาลุใช้IBNเชื่อมต่อกับระบบ ของSERNเพื่อลบข้อมูลเรื่องไทม์เเมชชีนทั้งหมด โอคาเบะได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกมากิเสะฟังอีกครั้ง เขารู้สึกขอบคุณมากิเสะมากๆที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอด เเต่เขาก็เก็บเงียบเอาไว้โดยไม่ได้พูดออกไป เขาเลือกที่จะยิ้มออกมาอย่างสบายใจ เพราะเขาไม่ต้องรีบร้อนอะไรอีกเเล้ว เพราะหลังจากนี้ฝันร้ายก็จะได้จบลงซะที

เเต่มากิเสะก็ได้พูดถึง Dเมล์อันเเรกที่เกิดขึ้นจากความบังเอิญ ใช่เเล้ว ในตอนนั้นโอคาเบะได้เห็นมากิเสะถูกใครบางคนเเทงจนนอนจมกองเลือด ทำให้เขาส่งเมล์ไปหาดาลุเเละเกิดเป็นDเมล์ขึ้นมาจนถึงตอนนี้

"ลบDเมล์ทั้งหมดได้เเล้ว เส้นทางโลกก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
เเละนั่น ไม่ใช่เส้นทางของโลกที่มีSERNปกครองความชั่วร้าย"


"เป็นเส้นทางที่มายูริไม่ตาย"


"เเละเป็นเส้นทางที่ มากิเสะ คุริสุ ตาย"

สิ่งที่เผชิญมาโดยตลอดไม่ใช่ฝันร้ายที่เพิ่งเกิดขึ้น เเต่ฝันร้ายนั้นได้เริ่มมาตั้งเเต่เเรกเเล้ว
เเละมันก็กำลังจะกลับมาหาอีกครั้ง โอคาเบะจะหลีกหนีเส้นทางของโลกเเห่งความตายนี้ได้อย่างไร
โปรดติดตามชมตอนต่อไป

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------