-Chapter 01-
" หลังจากลืมตาตื่นมาเพียง 13วัน
จุดจบของโลกก็ได้เริ่มต้นขึ้น "
จุดจบของโลกก็ได้เริ่มต้นขึ้น "
ณ ตอนนี้ ขบวนรถไฟขบวนพิเศษได้แล่นไปตามราง
เพื่อนำคนไปส่งยังโลกเบื้องล่างที่แสนอันตรายอย่าง พัลส์
ภายในขบวนรถไฟได้มีผู้คนถูกจับใส่ชุมคลุมปิดบังใบหน้าไว้
แต่เพราะเหตุนี้ทำให้มีคนแฝงตัวเข้ามาได้
นั่นก็คือ ไลท์นิ่ง อดีตทหารรักษาความปลอดภัย และซัสท์ ผู้มาพร้อมนกน้อยโจโคโบะบนหัว
ภายในขบวนรถไฟได้มีผู้คนถูกจับใส่ชุมคลุมปิดบังใบหน้าไว้
แต่เพราะเหตุนี้ทำให้มีคนแฝงตัวเข้ามาได้
นั่นก็คือ ไลท์นิ่ง อดีตทหารรักษาความปลอดภัย และซัสท์ ผู้มาพร้อมนกน้อยโจโคโบะบนหัว
เมื่อรถไฟแล่นผ่านช่องแสงบางอย่างจนเกิดแนงสั่นสะเทือน
ก็เป็นช่วงเวลาที่ทหารPSICOM(ไซคอม)เผลอ
ไลท์นิ่งก็เผยตัวเเละจัดการทหารพร้อมทำลายสวิตซ์ที่ควบคุมทุกคนอยู่
ซัสท์รีบเข้าไปดูอาการของเด็กที่โดนลุกหลงในการส่งตัวมาครั้งนี้
ไลท์นิ่งก็เผยตัวเเละจัดการทหารพร้อมทำลายสวิตซ์ที่ควบคุมทุกคนอยู่
ซัสท์รีบเข้าไปดูอาการของเด็กที่โดนลุกหลงในการส่งตัวมาครั้งนี้
"เป็นอะไรรึเปล่า? เธอไม่ใช่ลูชิสินะ"
ระหว่างที่ไลท์นิ่งกำลังจัดการทหารในโบกี้ถัดไป ซัสท์ก็ได้รวมคนที่จะต่อสู้มาด้วย
พวกไซคอมก็ได้เรียกมอนสเตอร์ออกมามากมาย ทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้นจนรถไฟส่วนหนึ่งพังเสียหาย
พวกไซคอมก็ได้เรียกมอนสเตอร์ออกมามากมาย ทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้นจนรถไฟส่วนหนึ่งพังเสียหาย
สุดท้ายรถไฟถูกหยุดโดยมอนสเตอร์เครื่องจักรยักษ์ตัวหนึ่ง ซัสท์โวยวายนี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเเล้ว
ไลท์นิ่งที่เห็นซัสท์กลัวเลยบอกให้ดูอยุ่ตรงนั้นเเหละ
พวกไลท์นิ่งได้ต่อสู้กับมอนสเตอร์นั้นไปซักพัก มันก็เริ่มถอยไปที่ท้ายขบวน
ซัสท์ได้ใจเลยพูดข่มเล็กน้อย เเต่มันก็ทำท่าจะเหวี่ยงโบกี้ให้ร่วงตกรางไป
ซัสท์เลยเปลี่ยนสีหน้าและพูดว่าไม่โกรธนะตัวเอง
จนแล้วจนรอดโบกี้ที่พวกไลท์นิ่งอยู่โดนเหวี่ยงจนร่วงไป เเต่ไลท์นิ่งกระโดดหนีมาที่โบกี้ต่อไปทัน
ส่วนซัสท์ก็วิ่งตุ้มปัดตุ้มเป๋กระโดดตามมาได้ เพียงเเต่ลงจอดไม่สวยสวยเท่าใหร่
ไม่ทันไรเจ้ามอนสเตอร์ตัวนั้นก็ตามมาอย่างรวดเร็ว การต่อสู้ยังไม่จบง่ายๆ
สุดท้ายซัสท์ก็ทรุดลงไปเพราะหมดเเรงเมื่อเห็นว่าชนะได้ซะที
จากนั้นเขาก็พยายามถามไลท์นิ่งว่าทำไมทหารอย่างไลท์นิ่ง
ถึงมาสู้กับทหารของรัฐบาลแบบนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาเพิ่งจะรู้จักกัน แต่ไลท์นิ่งไม่สนใจเเละเดินนำไปก่อน
ลูกโบะน้อยก็ออกมาจากหัวซัสท์เพื่อทำให้เค้าไม่เครียด แล้วเขาก็ตามไลท์นิ่งไป
เมื่อพวกไลท์นิ่งเดินไปตามทางเรื่อยๆก็เกิดมีอะไรบางอย่างตกลงมาทำให้เกิดการระเบิด
จนทางเดินที่ราวกับสะพานนี้ขาดลง ซัสท์เริ่มโวยวายเหมือนเดิม
เเต่ก็โดนไลท์นิ่งบอกให้หุบปากไป ไลท์นิ่งเดินไปที่สุดทางเดินและดีดนิ้ว
จากนั้นตัวเธอก็เริ่มมีสายฟ้ารอบตัวเเละลอยขึ้น ซัสท์เห็นว่าตัวเองจะโดนทิ้งก็เข้าไปห้ามไว้ไม่ให้ไป
หลังจากยื้อกันอยู่นาน จนไลท์นิ่งใช้พลังแบบเมื่อกี๊ไม่ติดเเล้ว
เเต่ซัสท์ก็พบว่ามียานลำนึงมาเปิดทางเดินไปเชื่อมต่อกันพอดี
หลังจากจัดการทหารบนยานขนส่งเรียบร้อย ซัสท์ก็พยายามชวนไลท์นิ่งคุยอีก
ไลท์นิ่งก็บอกว่า เป้าหมายของเธอคือฟัลชิของพัลส์ เเละไลท์นิ่งก็บอกว่าถ้าเดินหน้าต่อไป
อาจจะล้มเหลวก็ได้ ซึ่งซัสท์ก็คิดว่าอาจจะไม่เป็นอย่างงั้นก็ได้ แล้วยานก็ออกตัวไป..
อีกทางด้านหนึ่งได้มีการต่อสู้ของกลุ่มคนกับทหารไซคอมเช่นกัน ซึ่ง ยูช ที่โวยวายกับการที่เขาไม่พอใจ
กับการประกาศสถานการณ์ของพวกรัฐบาล หัวหน้าของเขาก็บอกให้เขาอยู่ที่นี่
ซึ่งยูชก็ขอโทษหัวหน้าเพราะเขาอยากขอไปด้วย เเต่หัวหน้าของเขาบอกให้อยู่ที่นี่เพื่อปกป้องทุกคน
ซึ่งนี่คือกลุ่ม โนระ เเละนำทีมมาโดย สโนว์ นั่นเอง ก่อนไป
สโนว์ก็ได้ถามยูชว่ากลุ่มโนระของพวกเขาเป็นยังไง
ยูชก็ตอบด้วยความมั่นใจราวกับสโลเเกนว่า เป็นกลุ่มทหารที่โคตรเก่งเลยนะพี่น้อง!!
สโนว์ก็ชมยูซเเละเขาก็ไปช่วยเหลือผู้เสียหายในการขนส่งนี้อื่นๆที่โดนพวกทหารจับตัวไว้
เมื่อผ่านฝูงคนที่สิ้นหวังและหมดอาลัยมากมายไปเเล้ว สโนว์ก็ได้ไปสมทบกับพรรคพวกของเขา
ที่มีสมาชิกตัวน้อยคนนึงนามว่า มาคี กำลังทำท่าหมดเเรง
และบ่นว่าการรบครั้งนี้พวกเขาไม่มีทางชนะหรอก
สโนว์ก็มาพูดปลุกใจให้ไปเป็นฮีโร่ด้วยกัน เเละบอกว่าศัตรูของโคคูนในวันนี้คือพวกไซคอม
พรรคพวกของเขาอีก2คนอย่างสาวสวย เลโบร กับหนุ่มถึก กาโด้ ก็เเซวสโนว์ไปตามประสา
เมื่อพวกสโนว์พยายามสู้ไปเรื่อยๆเพื่อไปช่วยคนอื่นๆ มาคีก็บ่นเหมือนเดิมว่าไม่ไหว
ซึ่งเลโบรก็เห็นว่าเส้นทางข้างหน้า ยังมีพวกทหารอยู่อีกมากมายนั่นเอง
กาโด้เลยถามแผนการจากหัวหน้า
กาโด้ : โย่! หัวหน้า.. แผนการล่ะ?
สโนว์ : จัดการพวกศัตรูให้หมด
มาคี : นั่นมันไม่ใช่เเผนการซักหน่อย!!
เลโบร : แบบนี้สิถึงจะเป็น ฮีโร่ สินะ?
เมื่อฝ่ากองทหารไปเจอผู้คนอีกจำนวนหนึ่งที่โดนกักตัวไว้ ก็ได้มีผู้คนบางส่วนขอร่วมต่อสู้ด้วย
สโนว์ลำบากใจเล็กน้อย เเต่เมื่อเห็นสถานการณ์เเล้ว สุดท้ายสโนว์ก็ต้องยอมให้ร่วมสู้ด้วย
เเละให้คนที่จะสู้ออกมารับปืนกับมาคี และในกลุ่มคนที่ออกมาสู้นี้
ก็ได้มีเเม่ของเด็กคนหนึ่งตัดสินใจลุกออกมาสู้ด้วย
"แม่ครับ?"
"ไม่เป็นไรหรอก"
"จะดีเหรอ?"
"แม่น่ะเก่งนะ"
เเล้วสโนว์ก็จะขอมอบหมายปืนกระบอกสุดท้ายให้ผู้คนที่เหลือเก็บไว้ซักคน
ซึ่งเด็กหนุ่มที่เป็นลูกของเเม่คนเมื่อกี๊ก็กลัวจนถอยไป เด็กผู้หญิงอีกคนเลยมาขอรับแทน
สโนว์เองก็ลังเลใจเมื่อเห็นผู้หญิงมารับปืนอีกเเล้ว เเต่สโนว์ก็ยิ้มเเละบอกว่าขอฝากทุกคนด้วย
เด็กคนนั้นก็ทำท่ายิงปืนใส่ สโนว์ก็ทำท่าโดนยิงเล่นด้วย
เเละเเล้วพวกสโนว์ก็ต้องออกไปลุย ก่อนไปเขาก็ได้ปลุกใจทุกคนว่าเราจะกลับบ้านไปด้วยกัน
ซึ่งเลโบรก็บอกให้ทุกคนยืนขึ้นเเละเตรียมหาทางลี้ภัยจากที่นี่ ซึ่งพอพวกสโนว์ไปเเล้ว
ผู้เป็นเเม่ก็หันมามองลูกเเละยิ้มให้ก่อนจากไป
เมื่อพวกสโนว์บุกไปจนไล่ต้อนพวกทหารไปได้ ก็ได้มียานลำหนึ่งมาเป็นกำลังเสริม
สโนว์ได้ตัดสินใจวิ่งออกไปเก็บปืน เเต่ก็พลาดไปซะได้ ทำให้ปากกระบอกปืนของยานเล็งมาที่เขา
เเต่ยานลำนั้นก็โดนคุณเเม่ยิงจนเป๋ไป
"บอกเเล้วไม่ใช่เหรอ เเม่น่ะเก่งนะ"
เเต่ยานลำนั้นที่เสียหลักก็ไม่ยอมง่ายๆ เพราะมันได้ยิงไปที่ทางเดินจนเกิดการระเบิดขึ้น
สโนว์ : จัดการพวกศัตรูให้หมด
มาคี : นั่นมันไม่ใช่เเผนการซักหน่อย!!
เลโบร : แบบนี้สิถึงจะเป็น ฮีโร่ สินะ?
เมื่อฝ่ากองทหารไปเจอผู้คนอีกจำนวนหนึ่งที่โดนกักตัวไว้ ก็ได้มีผู้คนบางส่วนขอร่วมต่อสู้ด้วย
สโนว์ลำบากใจเล็กน้อย เเต่เมื่อเห็นสถานการณ์เเล้ว สุดท้ายสโนว์ก็ต้องยอมให้ร่วมสู้ด้วย
เเละให้คนที่จะสู้ออกมารับปืนกับมาคี และในกลุ่มคนที่ออกมาสู้นี้
ก็ได้มีเเม่ของเด็กคนหนึ่งตัดสินใจลุกออกมาสู้ด้วย
"แม่ครับ?"
"ไม่เป็นไรหรอก"
"จะดีเหรอ?"
"แม่น่ะเก่งนะ"
เเล้วสโนว์ก็จะขอมอบหมายปืนกระบอกสุดท้ายให้ผู้คนที่เหลือเก็บไว้ซักคน
ซึ่งเด็กหนุ่มที่เป็นลูกของเเม่คนเมื่อกี๊ก็กลัวจนถอยไป เด็กผู้หญิงอีกคนเลยมาขอรับแทน
สโนว์เองก็ลังเลใจเมื่อเห็นผู้หญิงมารับปืนอีกเเล้ว เเต่สโนว์ก็ยิ้มเเละบอกว่าขอฝากทุกคนด้วย
เด็กคนนั้นก็ทำท่ายิงปืนใส่ สโนว์ก็ทำท่าโดนยิงเล่นด้วย
เเละเเล้วพวกสโนว์ก็ต้องออกไปลุย ก่อนไปเขาก็ได้ปลุกใจทุกคนว่าเราจะกลับบ้านไปด้วยกัน
ซึ่งเลโบรก็บอกให้ทุกคนยืนขึ้นเเละเตรียมหาทางลี้ภัยจากที่นี่ ซึ่งพอพวกสโนว์ไปเเล้ว
ผู้เป็นเเม่ก็หันมามองลูกเเละยิ้มให้ก่อนจากไป
เมื่อพวกสโนว์บุกไปจนไล่ต้อนพวกทหารไปได้ ก็ได้มียานลำหนึ่งมาเป็นกำลังเสริม
สโนว์ได้ตัดสินใจวิ่งออกไปเก็บปืน เเต่ก็พลาดไปซะได้ ทำให้ปากกระบอกปืนของยานเล็งมาที่เขา
เเต่ยานลำนั้นก็โดนคุณเเม่ยิงจนเป๋ไป
"บอกเเล้วไม่ใช่เหรอ เเม่น่ะเก่งนะ"
เเต่ยานลำนั้นที่เสียหลักก็ไม่ยอมง่ายๆ เพราะมันได้ยิงไปที่ทางเดินจนเกิดการระเบิดขึ้น
"โกหกใช่มั้ย? เฮ้?!"
เมื่อสโนว์ลืมตามาอีกทีก็พบว่าคุณเเม่นั้นกระเด็นสลบมาทางเขา
เเละพบว่าพวกพ้องของเขากำลังจะตกลงไปจากทางเดินที่ขาด
เเต่ทางเดินของพวกสโนว์เองก็เริ่มพังเเละทำให้พวกสโนว์ไหลตกลงไปเช่นกัน
สโนว์พยายามเกาะเหล็กไว้เเละจับมือคุณเเม่ไว้ได้ทัน เเต่ทว่าคุณเเม่ก็ไม่มีเเรงเหลือ
เเละได้ขอร้องอะไรบางอย่างเป็นการสั่งลา
เเละพบว่าพวกพ้องของเขากำลังจะตกลงไปจากทางเดินที่ขาด
เเต่ทางเดินของพวกสโนว์เองก็เริ่มพังเเละทำให้พวกสโนว์ไหลตกลงไปเช่นกัน
สโนว์พยายามเกาะเหล็กไว้เเละจับมือคุณเเม่ไว้ได้ทัน เเต่ทว่าคุณเเม่ก็ไม่มีเเรงเหลือ
เเละได้ขอร้องอะไรบางอย่างเป็นการสั่งลา
"ฝาก..เด็กคนนั้นด้วยนะ"
"เเข็งใจไว้!!"
เเต่ทว่าสโนว์ก้จับมือเธอไว้ไม่ได้ ซึ่งลูกชายของเธอที่อยู่อีกฝั่งก็ได้เห็นเหตุการณ์นี้ต่อหน้าต่อตา
สโนว์ได้เเต่เจ็บใจกับตัวเขาเอง เเต่ไม่ทันไรตัวเขาเองก็ตกลงไปเช่นกัน
เด็กหนุ่มได้เเต่ยืนช็อคเมื่อเห็นผู้เป็นแม่จากไป เด็กสาวที่เป็นคนรับปืนก็จะพาเค้าหนีต่อ
เเต่เด็กหนุ่มยังคงช็อคไม่ขยับไปใหน เด็กสาวเลยช่วยโดยการตบหน้าเเละบอกให้เเข็งใจไว้
เเละทั้งคู่ก็หนีไปหลบยังที่ปลอดภัย
ทางด้านพวกไลท์นิ่งที่นั่งมากับยานขนส่ง ซัสท์เห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ก็คิดว่าแบบนี้มีเเต่จะทำให้คนไปตายที่พัลส์ซะเปล่าๆ ไลท์นิ่งเองก็คิดเช่นนั้น
เเละบอกว่าที่พวกรัฐบาลทำแบบนี้เพราะกลัวว่าจะมีคนมาทำลายโคคูน
ซัสท์ก็บ่นว่าทหารยังไงก็คือทหาร เเล้วฟัลชิของพัลส์ก็เป็นศัตรูของพวกทหารในคราวนี้
แต่ไม่ทันไรก็ได้มีการขนย้ายซากโบราณสถานของพัลส์
ซึ่งขนาดใหญ่โตของมันทำให้ทุกคนเห็นกันอย่างทั่วถึง
สโนว์ที่ตกลงมาก็พยายามลุกขึ้นมาเเละมองไปที่โบราณสถานนั้นเเละพูดว่า "เซร่าห์"
ส่วนทางด้านพวกไลท์นิ่งก็ได้เป้าหมายต่อไปเช่นกัน
"อยู่ข้างในนั่นเเหละ"
"ฟัลชิของพัลส์งั้นเหรอ.."
ผู้หลบหนีทุกคนได้มาพักระหว่างทาง เด็กหนุ่มที่เสียเเม่ไปก็ได้เห็นเเม่ลูกคู่หนึ่งกำลังปลอบใจกันอยุ่ข้างๆ
ทำให้เค้านึกถึงเเม่ด้วย เเละเด็กสาวที่พาเขาหนีมาก็ถอดเสื้อคลุมออกเเละให้ปืนกับเขา
พร้อมกับกอดให้กำลังใจเขาเเละบอกว่าจะหนีไปก็ได้ ก่อนที่เธอจะวิ่งจากไป
เเต่เด็กหนุ่มคนนั้นก็ทิ้งปืนเเละวิ่งตามไปด้วยความสงสัยว่าเธอจะไปใหน
ทางด้านซัสท์ที่กำลังคุยกับโบะน้อยอยู่ ไลท์นิ่งก็บอกว่าเธอจะบินไปล่ะ เเล้วเธอก็กระโดดจากยานขนส่ง
มาลงพื้นด้วยอย่าปลอดภัยแม้ว่ามันจะมีความสูงมาก ทั้งนี้เพราะเธอใช้พลังสายฟ้า ของเธอทำให้ลงจอดอย่างปลอดภัย
ซัสท์ก็ลงมาแบบทุลักทุเล เเต่ก็ปลอดภัยด้วยพลังของไลท์นิ่งซึ่งดูเหมือนนี่อาจจะเป็นเวทย์เเรงโน้มถ่วง
ทางด้านสโนว์ก็ได้มาหากาโด้จนเจอ กาโด้ก็ได้ถามหาคนอื่นๆ ซึ่งสโนว์ก็ทำใจตอบไม่ได้
กาโด้เลยบอกว่ายังไม่ตายหรอก เเละพูดย้ำเตือนสโนว์ว่าสโนว์เป็นหัวหน้าและกาโด้ก็ทำท่าจะยิงใส่สโนว์
เเต่เขาก็ล้อเล่นเเละรีบบอกให้สโนว์รีบไปหาเจ้าสาวที่โบราณสถานได้เเล้ว
กาโด้เเละสโนว์ได้มาเจอเเอร์ไบค์ เเละกาโด้ก็ได้พูดปลุกใจฮีโร่ก่อนที่ทั้ง2จะเเว๊นท์
มาหาคนอื่นๆเพื่อรวมตัวกัน
เมื่อมารวมตัวกันก็พบว่าทุกคนปลอดภัยดีเเละพูดคุยกันอย่างร่าเริง
เด็กหนุ่มคนเดิมก็มองมาที่สโนว์ด้วยความคิดบางอย่าง เด็กสาวเลยสงสัยว่ามีอะไรอยากจะบอกงั้นเหรอ
เมื่อเห็นเด็กหนุ่มไม่กล้าพูด เด็กสาวจึงช่วยผลักเขาไปข้างหน้า เเต่เขาก็ยังไม่กล้าอยู่ดี
เป็นอย่างงี้เเล้วเด็กผู้หญิงเลยจะเรียกให้ เเต่สโนว์ก็สตาร์ทเครื่องซะเสียงดัง
เเละบอกว่าเขาจะไปที่ซากโบราณสถานก่อน ฝากทุกคนที่เหลือกับเพื่อนๆด้วย
กาโด้ก็ได้เเซวเเละฝากทักทายคุณเจ้าสาวด้วย ส่วยยูชก็เเซวว่าจะออกเรือนเมื่อใหร่ดี
สโนว์ก็เเซวกลับว่าเขาไม่เชิญพวกยูซไปเเน่ เเล้วสโนว์ก็เเว๊นท์เเอไบค์ไป
จากนั้นเด็กหนุ่มก็มามองที่เเอร์ไบค์ที่กาโด้ขับมาเหมือนกับเด็กสาวที่กำลังมองอยู่
"อะไรเหรอ?"
"ผมอยากเจอหมอนั่น.."
"นี่.. ขับเจ้านี่เป็นมั้ย?"
"อาจจะ..."
"สำเร็จ!"
เด็กสาวได้ยินเเบบนั้นก็เริ่มมีความหวัง
เเละผลักเด็กหนุ่มไปนั่งเเละเธอก็กระโดดซ้อนท้ายตามมา
"อ๊ะ..หวา!"
"ตรงนั้น!"
เด็กสาวได้ชี้ไปที่โบราณสถานเพื่อย้ำว่านั่นคือจุดหมายที่ต้องไป
"ในซากโบราณสถานมีฟัลชิของพัลส์อยู่..บางทีผม..."
"ฝากด้วยนะ"
"เอ๋..?"
"ทำอะไรกันน่ะ?!"
"ไปล่ะครับ!!"
กาโด้มาห้ามไว้ไม่ทัน เพราะด้วยความตกใจ เด็กหนุ่มก็ได้ออกตัวเเอร์ไบค์ไปก่อนเเล้ว
เเม้ตอนเเรกจะบินเป๋ๆดูอันตรายอยู่บ้าง เเต่สุดท้ายก็ไปได้ด้วยดี
แล้วทั้งสองก็มุ่งหน้าสู่โบราณสถานขนาดยักษณ์
"ฟัลชิเเห่งพัลส์ ได้กำหนดช่วงเวลาแห่งอนาคตและชะตากรรมของพวกเราเอาไว้แล้ว"
-Continue Chapter 02-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น