-Chapter 06-
ทางด้านซัสท์กับวานิลา ทั้งคุ่ก็ได้เดินทางมาถึง ซันเรส
สถานที่ที่นับว่าเป็นธรรมาชาติอันสวยงามจนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวได้
เเต่ทั้งคู่ก็ได้พบกองยานของรัฐบาลกำลังตรงไปที่พาลุมโพลุม
และซัสท์ก็คิดว่าทางที่พวกเขากำลังจะไปถึงคือ นอติลุส
และวานิลาก็สังเกตุว่าซัสท์ดูเเปลกไปเล็กน้อย
เมื่อเดินทางกันไปต่อซักพัก วานิลาก็ได้พูดคุยเล่นกับซัสท์
"เล่าเรื่องของซัสท์ให้ฟังหน่อยได้มั้ย?"
"หา?"
"ครอบครัวล่ะ?"
"มีลูกชายอยู่คนนึงน่ะ.."
"เห.. เเต่งงานเเล้วเหรอ?!"
"ก็เคยเเต่ง ล่ะนะ"
"งั้นก็มาพยายามเพื่อกลับไปกันเถอะ มีเด็กๆคอยอยู่นี่นา"
".........."
ซัสท์ก็ดูเงียบๆซึมๆไป วานิลาเลยพยายามพูดให้เขามีกำลังใจ
"เพราะเป็นลูชิเหรอ?"
".........."
"ถึงซัสท์จะเป็นลูชิก็เถอะ เเต่ก็เป็น คุณพ่อ ไม่ใช่เหรอ?"
"เฮ้อ... ก็นะ.."
เมื่อซัสท์เริ่มจะผ่อนคลายจิตใจได้เล็กน้อย วานิลาก็เลยถามชื่อลูกชายของซัสท์
-วันที่11 เทศกาลดอกไม้ไฟที่โบดัม-
"ดอจจ์"
ซัสท์เรียกชื่อลูกชายของเขาที่กำลังหัวเราะเเละดูดอกไม้ไฟอย่างมีความสุข
ต่อมาดอจจ์ก็ได้ขอพรต่อดอกไม้ไฟ ซัสท์เลยถามดอจจ์ว่าขออะไร
"ขอพรต่อดอกไม้ไฟเหรอ.. ขออะไรล่ะ?"
"อืม....."
"......."
"พ่อดูไม่แข็งเเรงเลย ดูไม่ร่าเริงมาตลอด
เพราะงั้นเลยขอให้พ่อเเข็งเเรงเเละร่าเริงมากขึ้นมากขึ้นไงล่ะ!"
ซัสท์เข้าไปกอดลูกชายของเขาด้วยความรัก เพราะเขาดีใจมากที่เเม้ตอนนี้พวกเขาจะเผชิญปัญหา
เเต่ลูกชายก็กลับเป็นห่วงเขา และซัสท์ก็ให้ดอจจ์ขี่คอดูดอกไม้ไฟอย่างสนุกสนาน
"พ่อเองก็ขอพรเหมือนกันนะ.."
"อะไรเหรอ? อะไรเหรอ?"
"อ่า..อ้อ.. เป็นความลับของพ่อน่ะนะ"
เเต่ในระหว่างที่พวกเขากำลังมีความสุข ก็ได้มีสาวเเว่นของรัฐบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาหา
"ซัสท์?"
"อ่ะ..!"
วานิลาเรียกซัสท์ที่เงียบไปให้ได้สติกลับมา
"ไม่เป็นไรนะ?"
"โอ้.."
"เข้มเเข็งเข้าไว้นะ คุณพ่อ~!"
"......."
"ไปกันเถอะ!"
เมื่อวานิลาพูดให้กำลังใจซัสท์เเล้ว เธอก็เดินนำหน้าไป
เเต่เมื่อเดินทางไปต่อ วานิลาก็เห็นว่าซัสท์นั้นดูเหนื่อยมาก
เธอเลยเสนอให้ซัสท์นอนพัก ซัสท์ก็เลยขอนอนพักซักหน่อย
วานิลาที่ไม่รู้จะทำอะไรเลยมาคุยกับโบะน้อยที่อยู่กับซัสท์
ว่าตั้งเเต่ที่พวกเธอเป็นลูชิ ก็ได้เจอเรื่องราวต่างๆมากมาย
จากนี้จะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้ ถ้าได้เจอเรื่องดีๆก็คงจะดีไม่น้อย
ซัสท์ที่นอนอยู่ก็บอกว่าจากนี้พวกเขาจะไปถึงเมืองเเห่งความฝัน นอติลุส เเล้ว
วานิลาก็เลยสบายใจ เเละก็ขอนอนหลับไปด้วย
วานิลาตื่นมาอีกทีพบว่าซัสท์หายไปเเล้ว
เเต่โบะน้อยก็พาเธอไปหาซัสท์ที่ยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่ตามลำพัง
วานิลาได้คุยกับซัสท์เเละบอกไม่ให้เขาแบกรับภาระไว้คนเดียว
เพราะเรื่องที่เป็นลูชินั้นก็ไม่ใช่ความผิดของซัสท์
แต่ซัสท์ก็ได้พูดเรื่องของลูกชายของเขา
"ดอจจ์น่ะนะ.. ลูกชายของชั้นน่ะ.. เป็นลูชิน่ะ"
-วันที่5 ที่เอวรี้ด-
ระหว่างที่พวกเขาพ่อลูกได้มาเที่ยวกันเพราะดอจจ์อยากเห็นฟัลชิของรัฐบาล
แต่เเล้วก็ได้เกิดการระเบิดของอะไรบางอย่างขึ้น
ซัสท์พยายามตามหาดอจจ์ท่ามกลางกลุ่มควันจากการระเบิด
เขาได้พบดอจจ์นอนสลบอยู่ เเละเขาก็ได้พบสัญลักษณ์อะไรบางอย่างอยุ่ที่มือ
ในตอนเเรกเขาก็ไม่ได้สนใจมาก เพราะเขาอยากให้หน่วยรักษาความปลอดภัยช่วยลูกของเขา
เเต่สุดท้ายดอจจ์ก็อยู่ในการควบคุมของรัฐบาล
และจากการตรวจสอบเเละค้นคว้าอะไรหลายๆอย่าง
รัฐบาลยังทำให้รุ้ว่าพลังของดอจจ์คือการที่สามารถ
รับรู้ถึงฟัลชิจากโลกพัลส์ได้ ส่วนซัสท์ที่รู้เรื่องก็คิดจะ
ไปจัดการฟัลชิของพัลส์ที่โบราณสถานเพื่อจัดการเรื่องราวเเทนดอจจ์
แต่ในตอนนี้ลูชิจากพัลส์ก็กลับรวมถึงตัวเขาเองด้วย
เพราะงั้นก็อาจจะมีเเต่เขาต้องตายเเทนเพื่อช่วยลูกก็ได้
โบะน้อยมาห้ามซัสท์ที่หยืบปืนออกมา ซัสท์ก็ถอนหายใจ
เเละคิดว่าตอนนี้ดอจจ์ก็น่าจะปลอดภัยดี
ในที่สุดพวกซัสท์ก็เดินทางมาถึงท่าเรือไปยังนอติลุส
เเต่ฝนเจ้ากรรมดันเทลงมาอย่างหนัก พวกเขาเลยรีบวิ่งไปหลบที่ท่าเรือ
วานิลาได้ถามซัสท์เรื่องพัลส์ ดูเหมือนซัสท์จะไม่ค่อยชอบพัลส์เท่าใหร่
รวมถึงการที่พวกรัฐบาลจะทำการส่งคนไปที่พัลส์ด้วย
วานิลาก็เริ่มเเสดงท่าทางเปลี่ยนไป เเละเธอก็บอกว่าที่ไม่ดีนั้นมันก็ทั้งหมดนั่นเเหละ
ซัสท์ก็เออออตามเเละคิดว่ารวมถึงพวกที่มาจากพัลส์ด้วย
วานิลาได้ยินอย่างงั้นเธอจึงวิ่งออกไปกลางสายฝน
เเละพยายามเหมือนฝืนทำตัวร่าเริงเหมือนเดิม
-Continue Chapter 07-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น