-Chapter 07-
รัฐบาลได้นำกำลังพลมารวมกันมากมายที่เมืองพาลุมโพลุม
เพราะสัญญาณจากทหารPSICOMในป่า
ได้บอกให้เขารู้ว่าลูชิของพัลส์กำลังจะมาที่นี่
เเละกองกำลังนี้ก็นำมาโดยนายทหาร หยาง รอช
ชายผู้มีผมสีเงินเเละรอยบากอยู่ใบหน้า
ทางด้านพวกไลท์นิ่ง โฮปที่เชี่ยวชาญเมืองนี้ก็ได้เเนะนำ
ให้ไปทางท่อระบายน้ำ ซึ่งน่าจะหลบรอดสายตาจากพวกทหารได้
พวกไลท์นิ่งได้มาทางท่อระบายน้ำเเละได้พบความกว้าง
และการเดินทางอันสะดวกไปยังอีกฝั่งด้วยเเท่นลอย
ซึ่งผู้ที่ทำหน้าที่ควบคุมระบบนี้อยู่ก็คือ คาบังเคิล ฟัลชิของรัฐบาล
โฮปเองก็คิดว่าการที่รัฐบาลมาสู้กับลูชิเพราะเชื่อฟังฟัลชินั้นเเปลกดี
เเต่การที่มนุษย์พยายามจะทำอะไรบางอย่าง ก็อาจจะเพื่อหลีกหนีจากวังวนนี้ก็เป็นได้
ไลท์นิ่งก็เลยเข้าใจว่าเเม้จะอยู่ในโลกที่มีฟัลชิปกครอง
เเต่มนุษย์ก็ต้องเปลี่ยนไป เพื่อจะได้พบอะไรบางอย่างที่หายไป
ส่วนเธอเองจนถึงตอนนี้ก็มองไม่เห็นถึงอะไรบางอย่าง รวมถึงความสิ้นหวัง
เเต่เธอก็ยังสู้ต่อไป สู้เพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดอะไร
ซึ่งเธอก็เหมือนกับโฮปในตอนนี้ เเล้วเธอก็คิดได้ว่าควรจะบอกโฮปยังไง
"เลิกคิดที่จะล้างเเค้นกลุ่มโนระเถอะ"
"ทะ.. ทำไมล่ะครับ?!"
"......."
"ก็คุณไลท์บอกให้สู้..."
"ชั้นเองก็ไม่ได้ถูกเสมอหรอก!!"
ไลท์นิ่งพยายามพูดให้โฮปเข้าใจ เเละบอกว่าเธอจะปกป้องโฮปเอง
เเต่โฮปทำยังไงก็ไม่เข้าใจ เพราะในตอนนี้เขาเป็นลูชิ
เป็นศัตรูของรัฐบาล ถ้าไม่ให้เเก้เเค้นกลุ่มโนระเเล้วจะให้ทำยังไง
ไลท์นิ่งบอกนั่นก็ไม่ใช่ความหมายที่ต้องสู้หรอก
นอกจากจะมีความหวังอยู่ถึงควรที่จะสู้
เเต่โฮปก็บอกว่าเขาเป็นลูชิเเล้วก็ไม่มีความหวังหรอก
ไลท์นิ่งก็บอกว่าชื่อของเขาคือ โฮป ไม่ใช่เหรอ
โฮปก็บอกว่าเขาไม่ได้อยากมีชื่อเเบบนี้หรอก
"เหมือนกับชั้นงั้นเหรอ.."
"?"
"พ่อเเม่ของฉันตาย.. เพื่อที่จะปกป้องเซร่า
และจะได้เป็นผู้ใหญ่เร็วๆ ฉันเลยเปลี่ยนชื่อเป็น ไลท์นิ่ง"
".........."
"ทิ้งชื่อที่พ่อเเม่มอบให้ และคิดว่าจะได้ไม่เป็นเด็กอีก
เเต่ก็ยังเป็นเด็กอยู่ดีล่ะนะ.."
"ไลท์นิ่งงั้นเหรอ.. เมื่อแสงนั้นหายไป ก็ไม่เหลืออะไรอีกเลย
ปกป้องที่ใหนกัน.. มีเเต่ทำร้ายเธอเท่านั้น"
เเล้วไลท์นิ่งก็มานั่งลงข้างๆโฮป เเละรู้สึกผิดที่เธอไม่ยอมเชื่อที่เซร่าพูด
ไลท์นิ่งได้เห็นภาพของเซร่าอยุ่ตรงหน้า เเต่คนที่เซร่านั้นหากลับไม่ใช่เธอ
เพียงเเต่เป็น สโนว์ ที่เซร่าเชื่อใจได้เท่านั้น
โฮปโวยวายบอกให้ไลท์นิ่งเลิกพูดเรื่องของสโนว์ทันที
เพราะถึงยังไงเขาก็ยอมรับไม่ได้อยู่ดี เพราะงั้นเขาจึงต้องสู้
โดยหวังว่าจะทำให้เขามีความหวังบางอย่างขึ้นมาบ้าง
ไลท์นิ่งก็ลุกขึ้นมาจับมือโฮปที่เริ่มโทษตัวเอง เเละบอกว่าเป็นความผิดของเธอเอง
ก่อนทั้งสองจะเดินทางต่อโดยการขึ้นลิฟท์ขึ้นไปข้างบน
ไลท์นิ่งก็ได้บอกว่าชื่อ โฮป นั้นเป็นความหวังที่จะมีชีวิตอยู่
เพราะงั้นเธอจะปกป้องโฮปเอง เเละเธออยากให้โฮปกลับไปหาพ่อของเขา
โฮปก็บอกว่าจนถึงตอนนี้เขาก็ไม่คิดว่าพ่อจะเชื่อเรื่องที่เขาเป็นลูชิ
พวกไลท์นิ่งกลับขึ้นมาเบื้องบนเเละได้พบการประกาศถึงลูชิของพัลส์ให้ทุกคนทราบ
เเละทั้งคู่ก็ถูกกองกำลังของรัฐบาลล้อมไว้อย่างรวดเร็ว
โดยรอชได้สั่งการให้กองกำลังของเขาคิดว่าศัตรูเป็นสัตว์ประหลาด 2ตัว
ทั้ง2ถูกล้อมกรอบรอบด้านไม่มีทางหนีรอด
เเต่ไลท์นิ่งก็บอกว่าเธอจะสู้เองเเละให้โฮปหาทางหนีไป
โฮปทำใจหนีไปไม่ได้ เเต่ไลท์นิ่งก็อยากขอให้โฮปมีชีวิตอยู่ต่อไป
เเต่เเล้วก็เกิดการระเบิดจากอีกฝั่งด้วยการบุกมาของพวกสโนว์
ฟางเองก็ตามมาเเบบบ่นเล็กน้อยกับการเปิดตัวเเบบนี้
สโนว์ก็บอกว่าลุยกันมาตรงๆเเบบนี้คงมีเเต่ ไอ้บ้า2ตัว อย่างพวกเขานี่ล่ะ
เเล้วสโนว์ก็ยิงผลึกคริสตัลออกไปเเละยิงมันกลางอากาศ
ทำให้มันเเตกผลึกเกิดเสาน้ำเเข็งมากมายรอบด้าน
และสโนว์ก็ฝากปืนไว้กับฟาง ส่วนตัวเขาเองก็ลงไปควบมอเตอร์ไซค์ชีวา
แต่ฟางเองก็เลยโดดตามลงมาซ้อนท้ายทำหน้าที่ยิงปืนให้
โฮปที่เห็นสโนว์เขาก็เปลี่ยนอารมณ์ไปเป็นความโกรธทันที
เเต่ไม่ทันได้ทำอะไรเขาก็ถูกไลท์นิ่งพาวิ่งฝ่าวงล้อมของเหล่าทหารไป
ด้วยการบุกมาของเด็กเเว๊นท์แบบไม่ให้ทันตั้งตัว
ทำให้รอชที่เริ่มเสียท่า ก็ได้สั่งให้ยานของเขาถอนกำลังทันที
ส่วนสโนว์ก็เเว๊นท์เฉี่ยวหัวพี่สะใภัพร้อมจอดมอเตอร์ไซค์เเละขยิบตาให้ประมาณว่าฮีโร่มาเเล้ว
ไลท์นิ่งก็ได้ผลักโฮปไปหาสโนว์ทันที
"ฝากด้วยล่ะ"
"พี่ครับ ฟังก่อน.."
"ต้องรีบไปเเล้ว!"
"มีวิธีช่วยเซร่าเเล้ว! ทำให้เธอฟื้นกลับมาได้นะ!"
ไลท์นิ่งเงียบไปซักครู่ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินหน้าต่อไป
"ฝากโฮปด้วยล่ะ"
สโนว์ห้ามไลท์นิ่งที่วิ่งออกไปลุยเดี่ยวไม่ทัน
ฟางก็เลยขอตามไลท์นิ่งไปด้วย
"มีไอ้บ้า 3ตัว เเล้วสินะ?"
หลังจากที่สาวๆทั้ง2ไปเเล้ว พวกสโนว์ก็ถูกทหารที่เหลือล้อมไว้
สโนว์เลยรีบพาโฮปซ้อนท้ายรถเเละพยายามเเว๊นท์เพื่อฝ่าวงล้อมเเละโจมตีพวกทหาร
เเต่ของเค้าเเรงจัด สโนว์เเว๊นซ์ซะโฮปตกรถหัวทิ่มหลังเดาะ
เขาเลยให้โฮปอยู่รอเขาตรงนั้นก่อน
"พี่ลุยเองน้อง!!"
สุดท้ายสโนว์ก็จัดการทหารซะหมอบกันหมด
เเละบอกกับโฮปว่าเขาได้ร่วมมือกับ เรนส์ คนของรัฐบาล
โฮปเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีคนของรัฐบาลร่วมมือกับลูชิ
เเต่สโนว์ก็บอกโฮปว่าไม่ต้องห่วงและเขาจะปกป้องโฮปจากพวกศัตรูเอง
ระหว่างที่สโนว์กับโฮปกำลังเดินทางเพื่อหลบหนีพวกรัฐบาลอยู่
โฮปก็ได้คุยกับสโนว์ เเล้วสโนว์ก็บอกว่าการที่มาสู้กับรัฐบาลเเบบนี้
นั้นดูเป็นไอ้บ้าสิ้นดี โฮปก็คิดถึงเเม่ของเขาที่ออกไปสู้
เเต่สโนว์ก็บอกว่าถึงจะเป็นอย่างงั้น กลุ่มโนระของเขาก็เป็นกลุ่มที่เเข็งเเกร่ง
เเต่เขาไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นกลับทำให้โฮปยิ่งคิดเเค้นมากขึ้นเรื่อยๆ..
ฟางได้ติดต่อมาหาสโนว์ เพราะสโนว์เล่นลืมที่นัดหมายกันไว้
เเละฟางก็ให้ไลท์นิ่งคุยกับสโนว์
ทางด้านรอช เหล่าPSICOMไม่พอใจเล็กน้อยกับการกระทำของรอช
นอกจากนี้รอชยังเรียกกองกำลังมาเพิ่มด้วย
ทางด้านไลท์นิ่งที่กำลังคุยเรื่องวิธีช่วยเซร่ากับสโนว์
ไลท์นิ่งก็อยากจะบอกเรื่องของโฮปให้สโนว์ฟัง
เเต่สัญญาณของพวกสโนว์ก็เริ่มขาดหายไป ทำให้ไลท์นิ่งกับฟางต้องเดินทางต่อ
เมื่อเดินทางไปซักพัก ไลท์นิ่งก็เห็นรอยสักของฟางที่ไหล่ขวา
ฟางก็บอกว่าเธอเองก็เป็นลูชิและมาจากพัลส์
เเละเธอก็ได้ลืมตาตื่นมาพร้อมกับวานิลา
ทางด้านพวกสโนว์ได้มาเจอเหล่าทหารPSICOM
กำลังอพบพคนไปยังที่ปลอดภัย พวกสโนว์ก็เลยฝ่าฝูงชนไปเรื่อยๆ
เเต่เเล้วทั้งคู่ก็ต้องมาหยุดลงเพราะเจอกับที่รวมคนมากมาย
สโนว์จึงวิ่งเข้าไปกลางวงเเละต่อยทหารPSICOMพร้อมกับเเย่งปืนมา
"ชั้นเป็นลูชิของพัลส์ไงเล่า!! จะฆ่าทุกคนให้หมดเลย!!!"
สโนว์ยิงปืนขึ้นฟ้าพร้อมประกาศตนอย่างบ้าระห่ำ
ทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นต้องหนีออกไป
ทั้งนี้เพราะถ้าพวกทหารรู้ตัว ทุกคนจะพลอยโดนลูกหลงไปด้วย
สโนว์กับโฮปหนีมากันต่อ เเละโฮปก็ได้พบกับเด็กผู้หญิง
ที่อยู่ในฝูงคนเมื่อกี๊กำลังหลบอย่างหวาดกลัว
โฮปเลยจะเข้าไปดูอาการด้วยความเป็นห่วง
เเต่เขาก็ถูกเด็กผู้หญิงเขวี้ยงตุ๊กตาใส่ เเละเด็กคนนั้น
ก็วิ่งกลับไปหาเเม่ที่มาพร้อมฝูงชนที่ไปหาอาวุธมาช่วยกันขับไล่ลูชิ
สโนว์จึงต้องใช้พลังเวทย์ของเขาทำให้เหล็กข้างบนหล่นลงมา
เพื่อที่ให้พวกชาวบ้านตามมาไม่ได้ เเต่ก็ยิ่งทำให้พวกพลเมืองหวาดกลัวยิ่งขึ้น
"ขอโทษนะ.."
โฮปเอาตุ๊กตาของเด็กคนนั้นมาวางตรงทางกั้น
ก่อนที่พวกเขาจะถูกเหล่าทหารตามมาไล่โจมตี
ทำให้พวกสโนว์ต้องเกาะเเอร์ไบค์ที่อยู่ข้างทางเเละพาโฮปหนี
พวกโฮปได้มานั่งพักบนหลังคาตึกเห่งหนึ่ง สโนว์เลยพยายามพูดให้โฮปเเข็งเเรงขึ้น
เเละก็ย้ำถึงการช่วยเซร่าเเละปกป้องโคคูน เเต่ทำยังไงเขาเองก็ไม่รุ้เหมือนกัน
เเต่เขาก็เชื่อว่าถ้ายังไม่ยอมเเพ้ต้องมีหนทางเเน่นอน
เเต่โฮปก็คิดว่าพวกเขาที่เป็นลูชิ ไม่มีความหวังอะไรนอกจากการถูกฆ่าเท่านั้น
เมื่อเดินทางกันต่อ โฮปก็ได้ถามสโนว์ว่าถ้าต้องถูก
พรากครอบครัวไปจะทำยังไง สโนว์จึงบอกว่าให้ไปช่วยกลับมา
เเละสโนว์ก็รุ้สึกว่าโฮปดูเเปลกๆไป เเต่ไม่ทันไรพวกเขาก็ต้องสู้กับ
มอนสเตอร์ของรัฐบาลซะก่อน
สุดท้ายเจ้ามอนสเตอร์นั้นก็หนีไป สโนว์เลยพาโฮปไปพักข้างทาง
เเละสโนว์ก็ซื้อน้ำจากตู้ขายน้ำเเถวนั้นให้โฮป
"เอ้านี่"
"ผมไม่ชอบรสนั้นครับ"
"งั้นเหรอ.. แต่ชั้นชอบนะ.."
เเต่เมื่อมีเวลาได้พัก โฮปก็กลับนึกถึงเเม่ของเขา
เเม้เขาจะพยายามห้ามใจตัวเองไว้ เเต่เขาก็เหลือจะทนอีกต่อไป
เขาเลยพูดกับสโนว์ที่กำลังกินน้ำอัดลมอย่างชื่นใจ(เเถมเรออีกตะหาก)
"สโนว์.. นายน่ะหวังในสิ่งใดอยู่"
"เมื่อกี๊ก็บอกไปเเล้วนี่ ช่วยเซร่า เเล้วก็ปกป้องโคคูน
และทำให้ครอบครัวของทุกคนได้ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขไงล่ะ"
"..........."
"เอาเถอะ..คงเป็นหนทางที่ยาวนานล่ะนะ
ไม่สิ.. อาจจะใกล้เเล้วก็ได้"
สโนว์ได้มองรอยสักลูชิที่เเขนของเขาเเละพูดอย่างมีความหวังต่อไป
"ไม่ว่าจะต้องทำยังไง ถ้ายังมีความหวัง ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม
ถึงจะเป็นลูชิก็ไม่เกี่ยว มีเเต่ต้องสู้เพื่อมีชีวิตอยู่เท่านั้น"
"ต่อสู้..โดยมีคนอื่นมาเกี่ยวข้องด้วยงั้นเหรอ?"
"?"
เเต่เเล้วด้วยคำพูดของโฮป ก็ทำให้เขานึกถึงเซร่าเเละพวกพ้องของเขา
"ในตอนนี้ที่นายต่อสู้เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป..
เเล้วถ้านายไปทำลายความหวังของใครเข้าล่ะ?"
"!!!!!"
"เเล้วถ้าพวกเขาเกิดตายไป.. นายจะรับผิดชอบยังไง?!"
เเละสิ่งสุดท้ายที่สโนว์นึกถึงคือภาพของผู้เป็นเเม่ที่ช่วยเขาต่อสู้เพื่อช่วยทุกคน
เเต่เขากลับปกป้องเธอไว้ไม่ได้
"นายจะช่วยเหลือพวกเขาได้ยังไง?"
"ช่วยเหลืองั้นเหรอ..ถ้าเกิดตายไปเเล้ว เเล้วจะช่วยได้ยังไง
ยังไงก็ไม่มีทางกลับคืนมาได้อีกเเล้ว เเล้วนายจะถามไปทำไมกัน.."
"อย่างน้อย...นายก็ไม่น่าจะลากพวกเขาไปพัวพันด้วย.."
"เออใช่สิ! ไม่น่าลากเข้าไปด้วยเลย!!
เเต่พอเป็นเเบบนี้เเล้ว ชั้นเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน!!"
"ทั้งช่วยไว้ไม่ได้.. ทั้งยังทำผิดอีก! แต่ตอนนี้ก็มีเเต่ต้องเดินหน้าต่อไปเท่านั้น..
จนกว่าจะหาทางที่ช่วยได้เจอ ก็มีเเต่ต้องสู้ เพื่อมีชีวิตรอดต่อไปไม่ใช่เหรอ!"
"เดินหน้าต่อไปอะไรกัน! ทำเป็นพูดเพื่อเอาเเต่หนีเท่านั้นเเหละ!!"
"งั้นเมื่อกี๊ตายไปซะได้ก็ดีสินะ!!"
"ก็ใช่น่ะสิ!! ฮว๊ากกกกกกกก!!!"
โฮประเบิดพลังเวทย์ของเขาออกมาจนสโนว์กระเด็นไปกับเเรงระเบิด
เเม้เขาก็ยังเกาะขอบของตึกเอาไว้ได้ เเต่โฮปก็หยิบมีดพกเดินมาหาเขา
"โนระ เอสไฮม์.. ชื่อของเเม่ยังไงล่ะ!
เป็นความผิดของนายที่ทำให้เธอตายไปไงล่ะ!!"
"นายเองเหรอ? นี่นายเองงั้นเหรอ...?!"
สโนว์รู้ความจริงในที่สุด ก่อนที่โฮปจะง้างมีดของเขาลงไปที่สโนว์
เเต่กองยานของรัฐบาลก็ได้ยิงมิซไซล์ใส่พวกเขา
ทำให้โฮปกระเด็นตกตึกลงมาจากเเรงระเบิด
เเต่สโนว์ก็พยายามกระโดดมาปกป้องโฮปไว้จนพวกเขาตกลงมา
-วันที่5 ที่เอลรี้ด-
ระหว่างที่ฟางกับวานิลากำลังหลบหนี
ทั้งคู่ก็ได้ทะเลาะกันเรื่องการภารกิจ เพราะเมื่อกี๊
วานิลาได้ห้ามฟางไว้เพราะจะมีเด็กโดนลูกหลงไปด้วย
ฟางก็ยอมรับในเรื่องนั้น เเต่เธอก็พยายามอธิบายให้วานิลาเข้าใจ
เเละเธอก็พาวานิลาไปที่ลิฟท์เเละขอให้วานิลาหนีไปคนเดียวก่อน
ส่วนตอนนี้เธอจะรับมือกับพวกทหารเอง
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เธอจะหนีไปที่ใหน
ชั้นก็หาเจอจนได้อยู่เเล้วล่ะ"
"เดี๋ยวก่อน.. ฟาง!!"
เรื่องราวที่กล่าวขึ้นนี้เป็นการเล่าเรื่องของฟางให้ไลท์นิ่งฟัง
เเละฟางก็บอกว่าเธอได้ฟังเรื่องของไลท์นิ่งกับเซร่ามาเเล้ว
เเละเรื่องนี้เธอเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องบางอย่าง เธอเลยขอโทษไลท์นิ่ง
ไลท์นิ่งเลยหลังเเหวนใส่ฟางไป1ที เเต่เกินคาดฟางไปหน่อยที่คิดว่าน่าจะโดนมากกว่านี้
ฟางก็บอกว่าไลท์นิ่งไม่ยอมโกรธเเค้นเธอเหมือนกับสโนว์
เพราะทำอย่างงั้นไปก็ไม่ได้ช่วยให้เซร่าตื่นขึ้นมา
เมื่อเดินทางกันต่อ ฟางก็ได้คุยเรื่องสัญลักษณ์ลูชิกับไลท์นิ่ง
ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปสัญลักษณ์จะค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นเเละมีดวงตาสีเเดงที่ชัดขึ้น
เมื่อฟางดูสัญลักษณ์ของไลท์นิ่งที่อยู่บริเวณหน้าออกเเล้ว
ฟางก็บอกให้หายห่วง เพราะสัญลักษณ์ยังไม่เปลี่ยนไปมากเท่าใหร่
ไลท์นิ่งก็บอกว่าตอนนี้นอกจากการจัดการกับพวกรัฐบาลเธอก็ไม่คิดถึงอย่างอื่น
ฟางก็บอกว่าความหวังที่จะช่วยเซร่า มันก็คือการต่อสู้เพื่อมีชีวิตอยุ่เหมือนกัน
เเล้วทั้งคู่ก็ได้พบว่ากองยานบินของรัญบาลได้พุ่งไปยังที่เเห่งหนึ่ง
ทางด้านสโนว์ เขาได้ฟื้นมาพบโฮปที่สลบอยู่ข้างๆ
เเละเขาก็รู้สึกว่าพวกรัฐบาลเริ่มส่งกองกำลังมาตรวจหาพวกเขาเเล้ว
เขาจึงพยายามเเบกโฮปไปด้วยเเม้ว่าเขาจะบาดเจ็บอยู่ก็ตาม
แล้วสโนว์ก็ได้พบว่าเกิดความวุ่นวายจากอีกฝั่งนึง เขาจึงคิดว่าเป็นพวกไลท์นิ่ง
เเละโฮปก็ได้ตื่นขึ้นมา สโนว์จึงขอโทษโฮปเเละบอกว่าเรื่องเเม่ของโฮป
เป็นความผิดของเขาเอง เเละเขาก็เข้าใจที่โฮปเคยบอกเขาเหมือนกัน
เเละสโนว์ก็คืนมีดให้กับโฮป เเละบอกว่านั่นเป็นของที่เขากับเซร่าเลือกให้ไลท์นิ่ง
โฮปก็บอกว่าเขารู้อยู่เเต่เเรกเเล้วว่ายังไงเเม่ก็ไม่กลับมา
สโนว์จึงบอกว่าไม่ใช่ความผิดของใคร นอกจากเป็นความผิดของเขาเอง
เเล้วสโนว์ก็ล้มลงไป
เเต่สโนว์ที่บาดเจ็บหนัก ก็พบว่ามอนสเตอร์ของรัฐบาลได้บุกมาอีกครั้ง
เเละสโนว์ก็ถูกอัดกระเด็น ทำให้โฮปตัดสินใจสู้คนเดียว
เด็กคนเดียวไม่มีทางสู้ได้เเน่นอน เเต่ไม่ทันไรพวกไลท์นิ่งก็ตามมาสมทบจนชนะได้
โฮปคืนให้กับไลท์นิ่งเเละเขาบอกว่าจะเลิกล้างเเค้นเเล้ว
ไลท์นิ่งเลยเข้าไปกอดโฮปเเล้วบอกว่าเธอจะปกป้องเขาเอง
ฟางก็บอกให้ทั้งคู่ที่กำลังหวานเเหววมาเป็นห่วงสโนว์ที่นอนสลบแอ้งแม้งหน่อย
ไลท์นิ่งจึงบ่นๆตามประสาเเละเข้าไปเเบกสโนว์ด้วยความเเข็งเเรง
เพื่อไปที่บ้านโฮปที่เป็นจุดหมาย
ในที่สุดโฮปก็มาถึงบ้าน เเละได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อของเขาฟัง
โฮปก็บอกพ่อเขาว่าเขาจะอยู่เเค่เเป๊บเดียว เพราะเขาเป็นลูชิ
ถ้ารัฐบาลรู้เข้า พ่อจะเเย่ไปด้วย เเต่พ่อของโฮปที่กำลังเสียใจอยู่
ก็ได้บอกกับโฮปอย่างหนักเเน่นว่าบ้านของโฮปคือที่นี่
โฮปจึงกลับมานั่งข้างๆพ่อของเขา
"ครอบครัวงั้นเหรอ..."
ทางด้านไลท์นิ่งก็ได้คุยกับสโนว์อยู่ที่ห้องพักอีกห้องหนึ่งในบ้าน
เเละไลท์นิ่งก็บอกว่าเธอเข้าใจถึงความหวาดกลัวของเซร่า
ที่ไม่มีใครเชื่อใจเธอเเละเอาเเต่หนีเเล้ว
"นี่.. สโนว์"
"?"
"เอ่อ..."
"....."
"ขอโทษนะ ยกโทษให้ชั้นด้วยเถอะ"
"เรื่องอะไรล่ะ?"
"หลายๆเรื่องน่ะ"
สโนว์ได้ฟังอย่างงั้น เขาก็พูดด้วยอารมณ์ขี้เล่นของเขา
"ถ้าบอกชื่อจริงมาล่ะก็ จะยกโทษให้ก็ได้นะ"
"หึ..ไปถามจากเซร่าสิ ก็นายจะพาเธอกลับมานี่นา"
"นั่นสินะ..."
ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังคุยกันอยู่นั้น โฮปก็ได้มาเรียกให้ไปคุยกับพ่อของเขาพอดี
สโนว์ได้มาคุกเข่าขอโทษเรื่องเเม่ของโฮป
พ่อของโฮปก็ถามว่าภรรยาของเขาได้พูดอะไรก่อนจากไปรึเปล่า
สโนว์ก็บอกว่าโนระได้ขอให้เขาช่วยปกป้องโฮป
เมื่อเห็นเป็นอย่างงั้นเเล้ว พ่อของโฮปเองก็โค้งตัวลง
เเละขอบคุณสโนว์ที่สามารถพาลูกชายเพียงคนเดียวของเขากลับมาได้
ทั้งฟางเเละไลท์นิ่งต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เเละพ่อของโฮปก็ได้คุยเรื่องรัฐบาลเเละฟัลชิกับสโนว์
สโนว์ก็บอกว่าพวกเขาจะจัดการรัฐบาลเเละปกป้องโคคูนให้ได้
เเต่พ่อขของโฮปก็ถามกลับว่าจะทำได้งั้นเหรอ
เพราะการที่จะล้มล้างรัฐบาลนั้นใครๆก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่ง่าย
ทั้งนี้เพราพ่อของโฮปนั้นก็เป็นห่วงที่พวกสโนว์ต้องเป็นศัตรูของทั้งโคคูนด้วย
เเต่ไม่ทันไร ไฟในบ้านก็ได้ดับลง เเละพวกเขาก็รู้สึกได้ว่าพวกรัฐบาลนั้นบุกเข้ามาเเล้ว
เเม่พวกเขาจะช่วยกันจัดการทหารที่บุกเข้ามาในบ้านได้หมด
เเต่เขาก็พบว่าได้มีกองกำลังมาบุกล้อมบริเวณหน้าบ้านซะเเล้ว
"ชั้นจะไปเอง"
สโนว์ยื่นเสื้อโค้ทของเขาออกไปนอกหน้าต่าง ก็พบว่าเสื้อของเขาถูกยิงจนพรุนทันที
เเต่สโนว์ก็บอกให้พวกทหารหยุดยิง เพราะเขาจะออกไปหาตามที่พวกทหารต้องการเอง
"ดูซะสิ นี่ไงล่ะ ลูชิ ล่ะ
ไงล่ะ? ดูไม่มีอะไรอันตรายเลยใช่มั้ยล่ะ!
ก็เป็นเพียงมนุษย์เหมือนพวกนายนั่นเเหละ มนุษย์ที่เกิดบนโคคูนเหมือนพวกนายไงล่ะ!"
"เข้าใจรึปล่าว! โคคูนน่ะเป็นบ้านเกิดของพวกเรา!
ถึงจะเป็นลูชิ เเต่ก็ไม่ได้เป็นคนไม่ดีไม่ใช่เหรอ!
ความรุ้สึกที่อยากปกป้องโคคูนก็เหมือนกับพวกนายนั่นเหละ!!"
คำพูดอันซื่อตรงของสโนว์ทำให้เหล่าทหารเกิดความลังเลใจ
เเต่ก็ได้มีคนเดินออกมายึดมั่นในหน้าที่ของเขา
"สโนว์ วิลเลียสคุงสินะ"
"........!"
"ชั้นคือ หยาง รอช เเห่งPSICOM.. ชั้นเข้าใจจุดยืนของเธอ
ทว่า ผู้รุกรานจากพัลส์นั้นไม่มีความจำเป็นสำหรับโคคูน
เพียงเเค่การมีตัวตนอยู่ของลูชิอย่างพวกเธอ ก็สามารถเป็นภัยอันตรายต่อผู้คนทั้งหลายได้"
"สโนว์คุง.. ชีวิตของเธอเพียงคนเดียว..
จะสามารถช่วยเหลือประชากรของโคคูนหลาย10ล้านชีวิตได้งั้นเหรอ! ชั้นคงทำไม่ได้เเน่.."
รอชได้พูดยึดมั่นในหน้าที่ของตนเเละบอกว่าเขาจะต้องจัดการพวกสโนว์
สโนว์จึงยกเรื่องที่มีคนถูกส่งไปที่พัลส์มาอ้าง รอชเองก็บอกว่าเขาก็ไม่ได้อยากทำอย่างงั้น
เเต่มันเป็นหน้าที่เเละเพื่อการปกป้องโคคูน ถ้าเขาไม่ทำอย่างงั้น ซักวันโคคูนต้องตายเเน่นอน
เเต่เเล้วก็ได้มีระเบิดแก๊สปาออกมาจากกลางวง เเละเกิดความวุ่นวายขึ้น
เมื่อได้ทหารPSICOMเเฝงตัวเข้ามายิงกันเอง
"นี่เเก!!!"
รอชพบทหารนายหนึ่งที่เเฝงตัวมาอยู่ตรงหน้าเขา
เเละรอชก็ถูกกระหน่ำกระสุนจนล้มลงไป..
ระหว่างนี้โฮปก็ได้ตัดสินใจมัดพ่อของเขาไว้เหมือนตัวประกัน
เพราะถ้าทำเเบบนี้พ่อของเขาก็จะพ้นจากข้อสงสัยเเละพวกรัฐบาลจะได้มาช่วยได้
โฮปก็บอกขอโทษพ่อของเขา เเต่พ่อของเขาบอกว่าโฮปนั้นไม่ได้กำลังหนีอยู่
"เดินหน้าต่อไป เเละจงทำเรื่องที่สมควรทำซะ"
"เรื่องที่สมควรทำ.. หน้าที่ของลูชิน่ะเหรอ?"
"เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็ช่าง!
เเต่ลูกต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง!"
โฮปเข้าไปกอดพ่อของเขา ก่อนที่พ่อลูกจะต้องเเยกจากกันอีกครั้ง
"ไปก่อนนะครับ"
พวกโฮปออกมาเจอกองยานของรัฐบาล เเต่ก็ได้มยานอีกลำนึงมาช่วยไว้
นั่นก็คือกองกำลังของซิดที่นำมาโดยริกดี้เเฝงตัวมาช่วยนั่นเอง
เเละฟางก็ให้ทุกคนขึ้นไปบนยาน เเละยานก็ออกตัวไปจากเมืองพาลุมโพลุม
"..พ่อครับ.."
-Continue Chapter 08-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น