-Chapter 08-
ทางด้านพวกซัสท์ได้มาถึงเมืองนิติลุสเป็นที่เรียบร้อย
เเละพบว่าที่นี่เองนั้นมีผู้คนมาท่องเที่ยวกันมากมาย
เเละพวกซัสท์ก็ได้พบกับข่าวลูชิที่พาลุมโพลุมของพวกไลท์นิ่ง
ทำให้วานิลาเห็นฟางซึ่งเป้นคนที่เธอตามหาอยู่ในเหตุการณ์ด้วย
พวกซัสท์ได้เดินกันมาต่อจนพบกับขบวนเเด๊นซ์พาเรด
ที่เป็นการจำลองฉากการเเสดงของมนตร์อสูรต่างๆในอดีตอย่างอลังการ
เเละการเเสดงนี้ก็ได้จำลองเหตุการณ์การสุ้รบของผู้บุกรุกจากพัลส์เเละผู้ปกป้องโคคูน
โดยที่ฝ่ายผู้บุกรุกจากพัลส์นั้นได้ใช้พลังที่เก่งกาจ แร็คนาร็อค
เเต่ฝ่ายโคคูนเองสามารถพลีชีพตนเพื่อจัดการได้
เเต่จากการเเสดงนี้ กลับทำให้วานิลานึกถึงเเร็กนาร็อคเเละร้องไห้ออกมา
"จาไปใหนดีล่ะกรั๊บ~ คุณหนู?"
ซัสท์พยายามพูดเลียนเเบบมนต์อสูรคาบังเคิลจากการเเสดงเมื่อครู่
เพราะหลังการเเสดงจบ วานิลาก็มานั่งพักเเละดูไม่ร่าเริงเลย
ซัสท์เลยชวนวานิลาไปที่นอติลุสปาร์คเเละให้พักเรื่องหน้าที่ไว้ก่อน
วานิลาจึงกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม
ซัสท์บอกว่าเขาเคยสัญญากับดอจน์ว่าจะมาที่นี่ด้วยกัน
วานิลาก็เลยบอกว่าซักวันต้องได้เจอกันเเน่นอน
และนอกจากที่นี่จะเป็นที่ที่สวยงามเเละเหมาะจะเป็นที่ท่องเที่ยวเเล้ว
อีกสิ่งหนึ่งก็เพราะที่นี่มีโจโคโบะซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของเด็กๆอยู่มากมาย
เเละซัสท์ก็ขอบคุณวานิลา เพราะหลังจากนี้ถ้าเขาเจอดอจน์
เขาคงคุยเรื่องโจโคโบะให้ดอจน์ฟังได้เเล้ว
ส่วนตอนนี้ดอจน์ที่เป็นลูชิของโคคูน ก็คงจะยังอยู่กับรัฐบาล
เเละซัสท์ก็บอกว่าเขาคิดที่จะยอมพวกรัฐบาล
ทั้งนี้ก็เพื่อช่วยดอจน์ด้วย เเต่เขาจะยอมมอบตัวคนเดียว
วานิลาก็พยายามห้ามซัสท์ที่กำลังท้อใจ
เเละบอกความจริงว่าเธอรุ้เรื่องที่เอวรี้ดตอนที่เกิดเรื่องของดอจน์
เเต่ไม่ทันไรพวกเขาก็ถูกรัฐบาลพบตัว ทำให้พวกเขาต้องรีบหนี
เเต่เเล้วเมื่อพวกเขาได้หนีไปก็พบกับเรื่องที่น่าตกใจ
เมื่อพวกเขาพบดอจน์วิ่งมาหาเขา
"เจอตัวเเล้ว~"
"!!!!"
"จับตัวพ่อได้เเล้ว!"
"ดอจน์ ทำไมถึง..."
"สัญญากันเเล้วไม่ใช่เหรอ!"
"เเต่ว่า.. ทำไมลูก..."
ซัสท์เเสดงอาการวิตกออกมาอย่างเห็นได้ชัด
เเละสิ่งที่เขากังวลมากที่สุดก็ได้เกิดขึ้นเมื่อลูกชายสุดที่รัก
ที่อยู่ตรงหน้าเขาได้กลายเป็นคริสตัล
"โกหกน่า.. โกหกใช่มั้ย?! ดอจน์..."
"[จับกุม]ลูชิของพัลส์ นั่นคือหน้าที่ของดอจน์คุงสินะคะ"
พันโทจิล นาบาทได้เดินมาหาซัสท์พร้อมกับหน่วยของเธอ
ที่เธอมาที่นี่ได้เพราะพลังของดอจน์บ่งบอกให้รู้ว่ามีลูชิของพัลส์อยู่ที่นี่
เเละนาบาทก็ได้เปิดภาพบันทึกจากกล้องวงจรที่เอวรี้ด
ที่บันทึกภาพของผู้ต้องสงสัย 2คน นั่นก็คือฟางเเละวานิลา
ที่คิดจะทำลายฟัลชิของโคคูนที่เอวรี้ด
เเต่ดอจน์ก็ได้อยู่ที่นั่นพอดี เเละเป็นจังหวะที่ฟัลชิกำลังพิโรธ
ทำให้ดอจน์ต้องโดนลูกหลงกลายเป็นลูชิของโคคูนไป
เเละนาบาทก็ได้พูดให้ซัสท์เข้าใจถึงตัวคนร้ายที่อยุ่ใกล้แค่เอื้อม
วานิลาที่ร้องไห้อยู่เพราะเธอคิดว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ ก็ได้วิ่งหนีไป
นาบาทเลยปล่อยให้ซัสท์ตามวานิลาไป
วานิลาได้หนีมาเจอภาพหลอนของซัสท์ที่ไม่ยอมยกโทษให้เเละยิงใส่เธอ
ซัสท์ตัวจริงก็ได้ตามวานิลามาจนทัน เเละได้หันปืนเข้าหาเธอ
วานิลาที่ล้มลงอยู่จึงตัดสินใจลุกขึ้นมาพูดกับซัสท์
"ชื่อของฉันคือ โอลบ้า ไดอา วานิลา
ลูชิที่มาจากแกรนพัลส์ เป็นศัตรูของผู้คนที่มีชีวิตอยู่ในโคคูน.."
"ยิงเลยสิ จะได้ล้างเเค้นได้"
"อย่าล้อเล่นน่า!!!"
"!!!!"
"ตายไปเเล้วจะทำให้ทุกอย่างจบงั้นเหรอ!
คิดว่าตายเเล้วจะได้รับการให้อภัยงั้นเหรอ!!"
"ถ้าอย่างงั้น..."
"ถ้าอย่างงั้นจะให้ทำยังไงล่ะ!
จะมีชีวิตอยู่หรือจะตายก็ไม่ได้ เเล้วจะให้ชั้นทำยังไง!!"
"ไม่ใช่ว่าฟังที่คนอื่นพูด! เเต่เธอต้องไปคิดเอาเองเซ่!!!"
"ไม่เข้าใจหรอก!!"
ทั้งคู่มีปากเสียงกันอย่างรุนเเรง ต่างคนต่างหาทางออกให้กันไม่พบ
จนทำให้วานิลาร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ส่วนซัสท์เองก็ยิ่งเหนื่อยอ่อนเเละสับสนมากยิ่งขึ้น
"อา.. ชั้นเองก็เหมือนกัน มันจบเเล้ว จะเป็นยังไงก็ช่าง
จนป่านนี้เเล้ว ถึงชั้นจะยิงเธอไป ชั้นก็ยังก็คงยังมีชีวิตอยู่ได้ล่ะนะ"
เเม้ซัสท์จะพูดอย่างงั้น เเต่จิตใจของซัสท์ก็ร้อนรุ่ม
จนทำให้มนต์อสูรอัศวินแห่งเพลิงบริวฮิลเด้ปรากฏตัวออกมา
"ไม่มีทางตายหรอก!"
วานิลาได้เอาตัวเข้ามาปกป้องซัสท์ ซัสท์จึงหยิบปืนมายิงใส่บริวฮิลเด้
เเละลุกขึ้นมาร่วมมือกับวานิลาต่อสู้
"ไอ้เวรเอ๊ยยยยยย!!!"
เเม้ทั้งคู่จะช่วยกันกำราบบริวฮิลเด้ลงได้ เเต่ซัสท์ก็ได้จ่อปืนไปที่วานิลา
วานิลาจึงหลับตาลง เป็นการยินยอมให้ซัสท์ยิงเเต่โดยดี
"ชั้นเองก็คงเป็นศัตรูของเด็กเหมือนกัน.. ชั้นยิงเด็กไม่ได้หรอก"
วานิลาร้องไห้เเละทรุดตัวลง เธอคิดว่าจะไม่มีทางลืมความอ่อนโยนของซัสท์อีกเลย
เพราะหลังจากนั้นซัสท์ได้หยิบปืนมาจ่อที่หัวของตัวเอง เเละปลิดชีพตัวเองลง..
"มัน.. มากพอเเล้ว"
หลังสิ้นเสียงปืน ก็ได้มีการคุมตัววานิลาเเละซัสท์ที่นอนอยู่ในโลง
ขึ้นไปบนยานของพวกจิล นาบาท
-Continue Chapter 09-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น