-Chapter 03-
-วันที่11 งานเทศกาลดอกไม้ไฟที่ โบดัม-
ค่ำคืนอันสวยงามถูกประดับด้วยดอกไม้ไฟสวยงามมากมายที่ถูกจุดอยุ่ในที่ที่มีลักษณะเหมือนโดมขนาดใหญ่
สโนว์ได้รีบมาที่ร้านที่เลโบรอยู่เพื่อหาใครคนหนึ่ง เลโบรก็บอกว่า"เธอ"ก็ชอบคอยอยู่ที่นั่นเสมอ
แล้วสโนว์ก็รีบไปหา เธอ ที่ว่าทันที ส่วนเลโบรก็ได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งดูเหมือนเธอจะตามหาเด็กคนนึงอยู่
ทางด้านสโนว์ก็ได้ไปหาเธอที่เขานัดไว้ นั่นก็คือเซร่าห์นั่นเอง
ซึ่งเซร่าห์กำลังอธิษฐานอะไรบางอย่างกับดอกไม้ไฟอยู่
เมื่อสโนว์ทัก เซร่าห์ก็พูดถึงพรุ่งนี้ที่เป็นวันเกิดไลท์นิ่ง ซึ่งพวกเขาก็ได้ไปซื้อของขวัญเตรียมไว้ให้เเล้ว
สโนว์ก็พูดให้กำลังใจเซร่าห์ด้วยว่าการขอพรให้ความฝันเป็นจริงมันก็เหมือนกับนิทานของดอกไม้ไฟ
ที่สโนว์ต้องพูดให้กำลังใจแบบนี้ เพราะตอนนี้เซร่าห์ได้กลายเป็นลูชิไปแล้ว ถึงสโนว์จะบอกว่าเซร่าห์
ไม่มีทางเป็นมอนสเตอร์ แต่เซร่าห์ก็คิดว่าถ้าทำภารกิจสำเร็จสุดท้ายก็ต้องเป็นคริสตัลอยู่ดี
สโนว์ที่เห็นเซร่าห์กำลังร้องไห้เพราะปัญหาที่เกิดขึ้น เขาก็เลยบอกว่าเมื่อวาน
ตอนไปซื้อของกันเขาได้ซื้อสร้อยคอมาให้ด้วย
เมื่อใส่สร้อยให้เซร่าห์เเล้ว สโนว์ก็รวบรวมความกล้าและพูดกับเซร่าห์
"ไม่ว่าจะเจออะไรก็ตาม ชั้นก็จะอยู่ข้างๆ จะอยู่เคียงข้างไปตราบนานเท่านาน
เพราะฉะนั้น... คือว่า... กับชั้น..!!"
แล้วสโนว์ก็คุกเข่าลง
"แต่งงานกับผมด้วยเถอะครับ!!"
"ค่ะ!"
เซร่าห์ตอบรับคำของสโนว์ทันที ทำให้สโนว์ลุกขึ้นมากระโดดด้วยความดีใจ
แล้วทั้งคุ่ก็กระโดดกอดกันแล้วหัวเราะอย่างมีความสุข
แล้วทั้งสองก็นั่งเเอร์ไบค์ไปดูดอกไม้ไฟในระยะที่นับว่าสวยงามที่สุด
"บนเส้นทางของนิทาน ขอให้ความฝันเป็นจริง"
"เอ๋?"
"เมื่อกี๊.. เป็นคำขอพรต่อดอกไม้ไฟนี่ไงล่ะ แล้วก็ได้รับคำตอบOKมา"
"งั้น.. ชั้นขอพรด้วยดีมั้ยนะ?"
"หืม?"
"จะพูดกับพี่ได้มั้ยนะ.. เรื่องที่เป็นลูชิน่ะ"
"เฮ้.. ตอนนี้ต้องบอกเรื่องการหมั้นก่อนไม่ใช่เหรอ?"
ด้วยคำพูดของสโนว์ ทำให้รอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเซร่าห์ได้
"ไลท์นิ่งจะทำหน้ายังไงกันนะ"
"ต่อไปนี้ก็เป็น พี่สาว แล้วนี่นะ?"
"อืม"
ทั้งคู่หัวเราะและยิ้มให้กัน สโนว์ขับเเอร์ไบค์เข้าไปในส่วนที่จุดดอกไม้ไฟเพื่อดูความสวยงามในระยะประชิด
ระหว่างที่กำลังเพลิดเพลินกับความสวยงาม เซร่าห์ก็สังเกตุเห็นสีหน้าของสโนว์เปลี่ยนไปเล็กน้อย
"นี่.. สโนว์"
"หือ?"
ไม่มีคำใดเอ่ยออกมานอกจากใบหน้าของทั้งคุ่ที่ค่อยๆขยับเข้ามาหากัน
แต่สโนว์ก้ต้องรีบขับเเอร์ไบค์ออกมาอย่างรวดเร็ว เพราะดอกไม้ไฟเจ้ากรรมพุ่งมาตรงที่พวกเขาอยุ่พอดี
"อันตรายนะเนี่ย.."
สโนว์หันไปมองเซร่าห์ที่กำลังหัวเราะอยู่ ทำให้ตัวเขาเองก็พลอยหัวเราะไปด้วย
แล้วสโนว์ก็ยังคงขับพาชมดอกไม้ไฟไปรอบๆ
ดอกไม้ไฟยังคงแสดงสีสันอันหลากหลายของมัน จนเซร่าห์อดใจที่จะพูดถึงความสวยงามของมันไม่ได้
"สวยจัง.."
"เป็นสถานที่แห่งความลับเลยเนอะ"
"ปีหน้าก็.. มาดูที่นี่กันอีกเถอะ"
แล้วทั้งสองก็ค่อยๆจุมพิตกันโดยมีเบื้องหลังเป็นดอกไม้ไฟอันสวยงามหาสิ่งอื่นใดเปรียบ
สโนว์โอบกอดเซร่าห์ไว้เพราะเห็นน้ำตาที่ไหลรินจากดวงตาของเธอ
จากนี้ไม่ว่าอะไจะเกิดขึ้น เขาจะอยู่ข้างๆและคอยปกป้องเธอ..
"..ขอบคุณนะ.."
"เซร่าห์!?"
สโนว์ฟื้นขึ้นมาด้วยอาการตกใจ และพบว่าพรรคพวกของเขาที่อยู่ข้างๆเองก็เพิ่งฟื้นเช่นกัน
และยังพบว่าสถานที่ที่พวกเขาอยู่นั้นปกคลุมไปด้วยคริสตัลซะเเล้ว
ต่างคนต่างความสับสน นี่เป็นพลังของฟัลชิ? แล้วทำไมถึงยังมีชีวิตอยู่?
ส่วนสโนว์ก็บอกว่าเซร่าห์ช่วยพวกเขาไว้จากพวกศัตรู
แต่ไลท์นิ่งที่กำลังจะโวยว่าเรื่องเซร่าห์เป็นความผิดของสโนว์ ก็ได้มีมอนสเตอร์มาข้างหลังเธอ
สโนว์เลยเข้าไปป้องกันให้ไลท์นิ่ง และรอยสักที่แขนซ้ายของเขาก็ส่องแสง
ทำให้เข้ามีพลังเพิ่มขึ้นจนจัดการมอนสเตอร์ตัวใหญ่กระเด็นไปได้
แต่ตัวเขาเองก็แปลกใจกับพลังนี้เหมือนกัน
"เวทย์มนตร์ไงเล่า! พลังของลูชิ! สิ่งที่ฟัลชิให้มา ถูกทำให้เป็นลูชิแล้วไงเล่า!"
โฮปที่นั่งซึมเศร้าอยู่ลุกขึ้นมาตะโกนบอกด้วยความโวยวาย
เเต่ก่อนที่จะพูดถึงเรื่องนี้ พวกไลท์นิ่งคงต้องจัดการมอนสเตอร์ตรงหน้าก่อน
สโนว์รู้สึกเหมือนว่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นจริงๆ ทำให้พวกเขาจัดการมอนสเตอร์ได้ง่ายขึ้น
และเมื่อดูดีๆทุกคนเองก็มีรอยสักเช่นกัน ทำให้ยืนยันได้ว่าพวกเขาถูกทำให้เป็นลูชิกันหมด
โฮปก็ได้ทรุดลงกับพื้นและโอดครวญว่าทั้งๆที่เขาไม่เกี่ยว เเต่ทำไมถึงต้องเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ด้วย
ทั้งๆที่ความจริงพวกสโนว์เป็นคนไปขอร้องฟัลชิให้ช่วยเองแท้ และโฮปก็โทษสโนว์กับเซร่าห์
ทำให้สโนว์ ตะคอกใส่โฮป จนโฮปถอยหลังไปด้วยความกลัวจนไปชนไลท์นิ่ง
เเต่ก็เจอไลท์นิ่งทำหน้าเครียดใส่ โฮปก็ยิ่งกลัวหนักกว่าเดิม
สโนว์เห็นแบบนั้นเค้าเลยบอกขอโทษเบาๆ
วานิลาก็มาทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงปลอบใจเหมือนเดิม และพาโฮปเดินนำไปด้วยกัน
เมื่อเดินทางไปต่อซักพัก ไลท์นิ่งก็บอกว่าถ้าไม่รู้ว่า"หน้าที่"คืออะไร เธอเองก็ไม่มีหนทาง
วานิลาก็บอกว่าเหมือนกับเธอจะได้เห็นแล้ว พวกไลท์นิ่งก็สงสัย
ซัสท์ก็เลยบอกว่าฟัลชิจะบอกภารกิจให้โดยผ่านทางคำหรืออะไรบางอย่างเหมือนเป็นการอธิบายให้รู้
ไลท์นิ่งก็ถามโฮปว่าจำอะไรได้รึเปล่า
โฮปก็บอกว่าเขาเห็นอะไรบางอย่างที่ใหญ่โตมาก ซัสท์เองก็เเปลกใจที่เห็นเหมือนกัน
แล้วทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันถึงสิ่งที่พวกเขาเห็นซึ่งเป็นมหาสงครามในอดีตกาล
"แร็คนาร็อค"
เมื่อเห็นพ้องเหมือนกันเเล้วก็ยิ่งเเปลกใจว่าหน้าที่ของพวกเขาคืออะไรเเน่
พอซัสท์ลองคิดดูดีๆเเล้วว่าพวกเขาเป็นลูชิของพัลส์ ก็เท่ากับเป็นศัตรูของโคคูน
เเต่ก่อนที่เขาจะพูดจบทำลายโคคูน สโนว์ก็พูดตัดบทว่าให้ปกป้องโคคูนแทน
และสโนว์ก็ย้ำว่าเซร่าห์เคยบอกไว้เเล้ว เพราะงั้นพวกเขาต้องใช้พลังนี้ทำให้โลกมีความสุข
แล้วโสนว์ก็วิ่งนำทางไป ส่วนคนอื่นๆก็ค่อยๆทยอยตามไปเช่นกัน..
ระหว่างทางทุกคนก็ได้แนะนำตัวเองพร้อมกับพูดคุยทำความรู้จักกันไป(ยกเว้นไลท์นิ่ง)
สโนว์ก็ได้พูดคุยกับซัสท์และบอกว่าซัสท์เองกน่าจะมีของที่อยากปกป้องเหมือนกัน
ซัสท์ก็บอกว่าเขา เคยมี อยู่เหมือนกัน
และแล้วพวกไลท์นิ่งก็ได้พบเซร่าห์ที่เป็นคริสตัลอยู่ระหว่างทาง
สโนว์รีบวิ่งเข้าไปหาพร้อมหาเหล็กเเหลมข้างทางมาช่วยขุดพื้นเพื่อพาเธออกไป
พวกวานิลาเองก็ช่วยด้วยเช่นกัน เเต่ไลท์นิ่งผู้เป็นพี่สาวเห็นสภาพของน้องตัวเองเเล้ว
ก็ทำใจไม่ได้เเละรู้ว่าทำยังไงก็ไม่มีทาง เธอจึงบอกลาก่อนกับเซร่าห์เเละเดินหันหลังกลับไป
สโนว์พยายามห้ามไท์นิ่งไว้ ไลท์นิ่งก็บอกว่าเดี๋ยวพวกทหารPSICOMคงจะบุกมา
และเซร่าห์คงไม่อยากให้พวกเธอถูกจับ เเต่สโนว์ก็บอกว่าเขาจะปกป้องทุกคน(อีกละ)
และจะไม่มีใครตาย รวมถึงเขาจะปกป้องโลกและเซร่าห์ด้วย
ไลท์นิ่งยิ่งฟังยิ่งเดือดดาล เธอก็ได้เดินเข้าไปต่อยสโนว์จนล้มลงอีกครั้ง
"จะปกป้องได้รึไงกัน!"
"เพราะงั้นถึงช่วยอยู่นี่ไง!"
สโนว์ลุกขึ้นมาเถียงเเต่เขาก็โดนต่อยอีกรอบ
"แล้วตอนนี้นายมัวเเต่ทำอะไรอยู่ล่ะ!"
"อะไรก็ได้ทั้งนั้นเเหละ!!"
ทั้ง2คนมองหน้าด้วยความไม่เข้าใจกัน ไลท์นิ่งลดมือลงเเละไม่พูดอะไร
ซัสท์ก็บ่นด้วยความเบื่อหน่ายเเละปลีกตัวออกมา ส่วนสโนว์ก็ช่วยเซร่าห์ต่อไป
แค่ซัสท์ก็พบว่ามอนสเตอร์ที่เขากับไลท์นิ่งเคยสู้นั้นได้ตามมาล้างเเค้น
ทำให้พวกเขาต้องต่อสู้อีกครั้ง
เมื่อจบศึกเเล้วสโนว์ก็ได้เข้ามาห้ามไลท์นิ่งที่คิดจะเดินหน้าไปต่อ
ซัสท์ก็บอกว่าเขาเข้าใจความรู้สึกอยู่เหมือนกัน เเต่เป็นแบบนี้จะใช้เวลาเท่าใหร่ก็ไม่รู้
ซัสท์เองก็เสนอว่าทางที่ดีให้หนีก่อนเหมือนกัน เเต่สโนว์ก็ยังไม่ยอมเหมือนเดิม
"แล้วจะทำยังไงกับ หน้าที่ ล่ะ?"
"?!"
"[พวกเราเป็นลูชิที่จะปกป้องโลกเลยต้องทำภารกิจให้สำเร็จ]
นายเป็นคนบอกเอง ลืมแล้วเหรอ?"
"........."
"ทำเป็นพูดบอกคนอื่น แต่จะมาตายที่นี่งั้นเหรอ?"
"นายน่ะ.. มันก็ดีเเต่พูดเท่านั้นเเหละ"
"ชั้นน่ะ..!!"
"........."
"จะไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน.. จะทำหน้าที่ให้สำเร็จ และก็ปกป้องเซร่าห์"
"........."
"ชั้นสัญญา.."
"งั้นก็ปกป้องให้ดูสิ.."
สโนว์พูดทิ้งท้ายก่อนที่เขาจะยอมให้ไลท์นิ่งเดินจากไป เเละเขาก็บอกให้ทุกคนตามไลท์นิ่งไป
โฮปก็เหมือนมีเรื่องที่อยากจะพูด เเต่สโนว์บอกให้รีบตามพวกไลท์นิ่งไปก่อน
เเละก็หวังว่าคงจะได้เจอกันอีก โฮปก็พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองว่าแน่นอน
และเขาก็ตามไลท์นิ่งไปก่อนที่จะหันมามองสโนว์ที่ค่อยๆช่วยเซร่าห์อยู่คนเดียว
เมื่อพวกไลท์นิ่งเดินทางกันต่อ ก็พบยานของพวกรัฐบาลที่ได้ส่งกองกำลังมากมายมาที่นี่เเล้ว
ซัสท์ได้พูดถึงการที่มีการส่งคนไปที่โลกพัลส์ วานิลาก็บอกว่าพัลส์นี่เป้นที่ที่ไม่ดีจริงๆสินะ
เเต่ซัสท์ก็ไม่คิดอย่างงั้น เเต่มันก็เเปลกที่มีคนถูกส่งไปที่นั่น
เพราะคนในโลกนี้ถูกปกครองโดยรัฐบาล ทำให้รัฐบาลสามาถกำหนดความเป็นความตายได้
โฮปก็บอกว่าลูชิอย่างพวกเขาเองก็ไม่ใช่มนุษย์ วานิลาจะต่อว่าโฮป
เเต่เธอก็เห้นรอยสักลูชิที่ข้อมือซ้ายของโฮป เธอเลยไม่ว่าอะไร
เเละบอกว่ายังไงก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป แล้วก็ได้มียานบินมากมายผ่านหน้าพวกเขา
ทำให้พวกเขาต้องรีบเดินทางต่อไป
พวกไลท์นิ่งเดินทางกันไปต่อจนถึงสถานที่ที่เหมือนซากตึกของอะไรซักอย่าง
ซึ่งที่นี่มีสภาพเเตกต่างจากภายนอกที่กลายเป็นคริสตัลสีฟ้า เเต่กลับปกคลุมไปด้วยคริสตัลสีส้ม
ทำให้วานิลาเกิดนึกสนุกไปเดินดูรอบๆ แต่เธอก็วิ่งแจ้นกลับมา
เพราะได้มีมอนสเตอร์นกขนาดยักษ์ไล่ตามมาติดๆ ทำให้ไลท์นิ่งต้องเคลียปัญหาที่วานิลาพามาให้นี้
เมื่อชนะเเล้วพวกไลท์นิ่งก็พบยานบินพร้อมช่องส่งออก เลยคิดว่าจะใช้เจ้านี่หนีได้
แต่ในตอนี้ไลท์นิ่งกลับไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนคอยติดตามดูพวกเธออยู่
ทางด้านสโนว์ที่พยายามช่วยเซร่าห์โดยไม่ลดละความพยายาม
เขาก็ได้พบว่าพวกรัฐบาลได้บุกมาหาเขาแล้ว เมื่อไม่ยอมให้จับง่ายๆ
ก็เลยต้องมีการขัดขืนเจ้าหน้าที่กันหน่อย
เเต่ด้วยจำนวนมากของพวกทหาร ทำให้สโนว์เริ่มหมดเเรงทั้งแรงกายและแรงใจ
แต่รอยสักของเขาก็ได้ส่องแสงสว่างออกมาและเกิดเป็นลูกบอลน้ำแข็งที่ส่องแสงเจิดจ้า
เมื่อมันแตกผลึกออกก็พบ 2สาวพี่น้องเครื่องจักรออกมาจัดการพวกทหาร
เเต่ดูเหมือนพวกเธอก็จะจัดการสโนว์เหมือนกัน
แต่สโนว์ก็สามารถต่อสู้จนทำให้ควบคุม2สาวพี่น้องกลายเป็นมอเตอร์ไซค์ได้
แต่เขาก็หมดเเรงจนล้มลงไป
และก็ได้มีหญิงสาวเดินมาที่เขาและพูดถึง ชีวา
หรืออสูร2สาวพี่น้องเครื่องจักรเมื่อกี๊ ซึ่งเธอก็มาพร้อมกับกองกำลังรัฐบาล
และเธอก็ได้ฟาดที่ต้นคอสโนว์ที่ขัดขืนการจับกุมให้สลบไป
สโนว์ฟื้นมาพบว่าทั้งตัวเขาและเซร่าห์กำลังถูกจับตัวไปที่ยาน
แต่เขาก็ได้เห็นรอยสักลูชิของผู้หญิงคนเดิมที่ไหล่ขวาก่อนที่จะโดนพาตัวไป
"ลูชิ? ทำไมถึงอยู่กับพวกรัฐบาล.."
"ตอนนี้นายเป็นห่วงตัวเองก่อนดีกว่านะ"
-Continue Chapter 04-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น