-Chapter 10-
พวกไลท์นิ่งพบว่าได้มาอยู่ที่โบราณสถานของเอเดน
เเละทุกคนก็ได้ครุ่นคิดถึงความจริงของลูชิที่กาเรนธ์พูด
เเละเเม้เเต่สโนว์เองก็ดูซึมเศร้าไปกับเรื่องนี้เหมือนกัน
สโนว์ได้ขอโทษไลท์นิ่งที่เขาทำตัวเเบบนี้
ไลท์นิ่งจึงบอกว่าเพราะสโนว์เชื่อที่เซร่าพูด ทำให้มาถึงตรงนี้ได้
เเละเเล้วเมื่อพวกไลท์นิ่งเดินทางไปต่อก็ได้พบกับ ซิด เรนส์
ที่มาคอยอยู่เเล้ว สโนว์เลยบอกพวกซัสท์ว่าซิดเป็นพวกเดียวกัน
เเต่ฟางเเละไลท์นิ่งก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ
ไลท์นิ่งจึงลากดาบของเธอเข้าไปโจมตีซิดทันที
เเต่ซิดก็ป้องการโจมตีเเละเเย่งดาบไปได้
เเละบอกว่าเขามาเพื่อชี้ทางให้กับพวกไลท์นิ่ง
เพื่อเรียกเทพพระเจ้าผู้ที่สร้างทุกอย่างกลับมาอีกครั้ง
ซิดคืนดาบให้ไลท์นิ่งและบอกว่าแต่ถ้าทำอย่างงั้นแล้วจะเกิดโศกนาฎกรรมเเก่ม วลมนุษย์
ซิดเองก็ยอมไม่ได้ เขาที่อยู่รัฐบาลจึงยอมเป็นลูชิเพื่อให้ได้พลังมา
เเละคนที่จะหยุดเรื่องราวนี้ก็คือเขา
"การที่ชั้นมาอยู่ตรงนี้.. ไม่ใช่เพราะมาตามคำสั่ง
เเต่เพื่อให้พวกเธอได้เห็น... ถึงความคิดของชั้น"
สัญลักษณ์ลูชิของซิดได้เปล่งเเสงมากขึ้นเรื่อยๆจนส่งพลังคุกคามออกมา
"หากว่าชั้นจัดการพวกเธอที่นี่
ก็จะสามารถหยุดเเผนการของฟัลชิได้"
"เรนส์!!"
เเละซิดก็ได้ใช้พลังของเขา จนตัวเขาเปลี่ยนร่างไป
ทำให้พวกไลท์นิ่งต้องจำใจสู้กับซิด
เเต่เเม้ซิดจะใช้พลังที่เขาได้รับมา เขาก็ไม่อาจชนะได้
ถึงอย่างงั้น เขาก็ค้นพบเเล้วว่าสิ่งที่เขาอยากฝากฝังไว้นั้นเขาคิดไม่ผิดจริงๆ
"นี่คือพลังของพวกเธอสินะ..
ชั้นอยากจะรู้อีกครั้งว่าสิ่งที่ชั้นคิดมันจะเป็นยังไง
ผลลัพท์จะเป็นยังไงก็ช่าง.. อย่างน้อยขอให้พวกเธอทำมันให้สำเร็จ
จนกว่าจะตายจากไป..."
เเล้วซิดก็ได้กลายเป็นคริสตัล
ซัสท์สงสัยว่าเพราะทำตามหน้าที่สำเร็จเเล้วหรือเปล่า
เเต่สโนว์บอกว่าไม่ใช่ ถึงยังไงซิดก็ยังเป็นซิดที่คิดอยากช่วยโคคูนจริงๆ
ถึงอย่างงั้น ตัวเขาเองกลับดูเหมือนทำอะไรไม่ได้
เเล้วซิดที่กลายเป็นคริสตัลก็ได้ส่องเเสงหายไป
พวกไลท์นิ่งได้เดินทางมากันต่อจนพบว่าไม่มีทางไปต่อได้เเล้ว
ระหว่างที่กำลังสับสนไร้ซึ่งหนทางไปต่อ สโนว์ก็ได้ตัดสินใจออกมาพูดให้กำลังใจทุกคน
เขาคิดได้เเล้วเซร่านั้นอยู่กับเขาตลอด เเม้จะเป็นเพียงคริสตัลหยดน้ำตานี้
เเละเเม้ว่าหน้าที่ที่เเท้จริงจะเป็นยังไงก็ช่าง เขาตัดสินใจเเล้วว่าเส้นทางที่เลือกเดิน
นั้นไม่ใช้ตามคำสั่งของฟัลชิ เเต่เขาตัดสินใจเเล้วว่าจะปกป้องโคคูนตามที่เซร่าเเละซิดขอไว้ให้ได้
เเล้ววานิลากับโฮปก็เข้าไปจับมือกับสโนว์ว่าพวกเขาจะช่วยด้วย
โบะน้อยกับซัสท์เเละไลท์นิ่งก็รู้สึกยินดีเเละเห็นด้วยเหมือนกัน
"ชั้นไม่ยอมรับหรอก"
ทว่า ฟางกลับคัดค้านเเละได้หยิบอาวุธของเธอออกมา
เธอไม่สนใจว่าโคคูนจะล่มสลายหรือเป็นยังไง
เเต่เธอไม่อยากให้พวกพ้องของเธอต้องตายจากไปอีกเเล้ว
ถ้าหากว่าพวกสโนว์ทำตามคำสั่งไม่ได้ เธอจะเป็นคนทำเอง
"ถ้าเกิดตายไป.. มันก็จบกันพอดีน่ะสิ!"
เเต่เเล้วฟางก็ได้ทรุดลงไป เเละได้มีวงเเหวนเวทย์ออกมารอบๆตัวเธอ
"ชั้นน่ะ.. อยากปกป้องพวกเขา!!!"
แสงจากวงเวทย์ได้พุ่งขึ้นฟ้าเเละปรากฏราชันย์มังกรบาฮามุท
พุ่งออกมาจากท้องฟ้าอันมืดมิดเพื่อมาฆ่าฟางที่จิตใจเริ่มตกต่ำลง
เเต่พวกไลท์นิ่งเเละสโนว์ก็ได้เข้ามาป้องกันฟาง
เเละอธิบายให้ฟางเข้าใจจนกลับมาร่วมต่อสู้กันได้อีกครั้ง
เมื่อสยบบาฮามุทลงได้ วานิลาก็ได้พบเส้นทางใหม่ที่เป็นเเสงทอดยาวลงไปยังอีกฝั่ง
เเล้วสโนว์ก็ปลุกใจให้ทุกคนเดินทางกันต่อ ทุกคนก็หัวเราะยิ้มเเย้ม
กันตามปกติเมื่อเห็นสโนว์คึกตลอด ในตอนนี้ที่ทุกคนกลับมาร่วมเรงร่วมใจกันอีกครั้ง
วานิลาก็ได้นึกถึงเซร่า
"นี่.. เซร่า แม้พวกเราจะเป็นลูชิ เเต่ก็ยังมีหัวใจอย่างงั้นสินะ?"
เมื่อลงมายังทางอีกฝั่ง พวกไลท์นิ่งก็ได้พบซากยานที่จอดทิ้งไว้
เเล้วยังพบประตูออกขานไปสู่แกรนพัลส์ด้วย
ยานลำนี้จึงน่าจะเป็นเรือที่เคยมาจากเเกรนพัลส์
ในฐานะที่ซัสท์เป็นอดีตนักบิน เขาจึงตัดสินใจจะขับมันเอง
โฮปเองก็ตัดสินใจว่าถ้าเกิดไปที่เเกรนพัลส์เเล้วพวกเขาอาจจะ
ได้พบอะไรบางอย่าง เเม้มันจะอันตราย เเต่เขาก็สัญญากับพ่อไว้เเล้ว
ทุกคนก็ยินดีกับการที่โฮปได้เติบโตขึ้น เเล้วทุกคนก็ยกพลขึ้นเรือเหาะกัน
"อนาคตน่ะ เชื่อมโยงถึงกันได้สินะ
พวกเรา คงจะได้มองเห็นความฝันที่ท้องฟ้านั้นแล้วอย่างเเน่นอน
มุ่งหน้าสู่ชะตากรรม แม้จะเป็นเพียงคำขอเล็กๆ
และในตอนนี้.. ก็ไม่อาจหวนกลับไปได้อีกเเล้ว
เพียงเพราะพวกเราอยากจะเห็นท้องฟ้าในวันนั้นอีกครั้ง.."
ท้องฟ้าอันสวยงามสดใสได้ปรากฏสู่สายตาพวกไลท์นิ่งที่อยู่บนยาน
นอกจากจะได้พบวิวทิวทํสน์บนท้องฟ้าอันสวยงาม
พวกเขายังพบมอนสเตอร์ขนาดยักษณ์บินโฉบผ่านเรือเหาะของพวกเขาไป
เเต่ไปๆมาๆเจ้ามอนสเตอร์ยักษ์เจ้ากรรมนั่นกลับวกกลับมาทางเรือเหาะของพวกเขา
"รู้สึกเหมือนเป็นเหยื่อมันเลยเเฮะ"
"เห็นลูชิเป็นอาหารเรอะ?!"
"ไม่ตลกเเล้วนะ"
"ว๊ากกกกกกก"
มอนสเตอร์ยักษ์บินโฉบกลับมาจนกระจกของเรือเหาะเเตก
ทำให้โฮปกับวานิลากระเด็นออกไปนอกยานอย่างรวดเร็ว
เเม้พวกเขาจะจับเรือเหาะเอาไว้ได้ เเต่ด้วยความที่เรือเหาะนั้นเริ่มเสียหลัก
ก็ทำให้พวกเขาโดนเเรงเหวี่ยงจนกระเด็นออกจับไปเเละเริ่มลอยละลิ่วบนท้องฟ้า
"ฟาง เจ้าพวกนั้น!!"
"ไว้ใจได้เลย"
ฟางเเละไลท์นิ่งกระโดดออกไปจากยานเหมือนรู้งาน
เเละฟางก็ได้กลับตัวเขวี้ยงคริสตัลของเธอขึ้นไปข้างบน
เเละไลท์นิ่งก็กลับตัวไปยิงใส่คริสตัลอย่างเเม่นยำ
เมื่อคริสตัลเเตกออกก็ทำให้ฟางเรียกบาฮามุทออกมา
ช่วยพาเธอไปรับพวกซัสท์ที่ยานเเละพวกวานิลาที่กำลังลอยละลิ่วอยู่ได้
สุดท้ายฟางก็รับเพื่อนๆกลับมาได้พร้อมกับบินชมวิวทิวทัศน์ที่เเปลกตา
ของป่าเเละหุบเขารวมถึงมอนสเตอร์ต่างๆของโลกเบื้องล่าง
"ยินดีต้อนรับสู่ แกรนพัลส์"
-Continue Chapter 11-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น