[Spoil]Steins;Gate ep01

"จักรวาลเริ่มต้น เเต่ไร้ซึ่งจุดจบ.. ไร้ที่สิ้นสุด..
ดวงดาวเองก็ได้เริ่มต้นอีกครั้ง เเต่พลังที่มีนั้นกลับนำไปสู่การล่มสลาย.. สู่ข้อจำกัด..
ประวัติศาสตร์บ่งบอกว่าผู้ที่โง่เขลามากเท่าใด ก็จะยิ่งฉลาดมากเท่านั้น
นี่คือการเตือนครั้งสุดท้ายสำหรับผู้ที่ยังคิดต่อต้านพระเจ้า"

วันที่ 28 กรกฎาคม ภายในย่านอากิฮาบาร่า ที่ซึ่งเป็นเเหล่งชุมชนคนหนาเเน่น เเม้หลายคนจะรู้จักว่าที่นี่นั้นเป็นเเหล่งสินค้าเกี่ยวกับอนิเมมากมาย เเต่ในอีกนัยหนึ่ง มันก็ยังเป็นย่านเครื่องใช้ไฟฟ้าด้วย เเละในวันนี้เอง โอคาเบะเเละมายูริก็ได้ฝ่าเเดดอันร้อนระอุเพื่อมาดูการเเถลงข่าวเรื่อง ไทม์เเมชชีน ของศจ.นาคาบาจิ

ภายในห้องเเถลงข่าวที่ดูปกติสามัญ ระหว่างที่ยังไม่มีใครมากันมากนัก ได้เกิดเเรงสั่นสะเทือนบางอย่างมาจากข้างบนตึก ทำให้โอคาเบะต้องรีบวิ่งขึ้นไปดูเเละพบวัตถุขนาดยักษ์บางอย่างที่ดูคล้ายดาว เทียมอยู่บนนั้น เเต่ไม่ทันที่เขาจะได้คลายข้อสงสัย มายูริก็ได้เมล์เรียกตัวเขาให้ไปหาอย่างรวดเร็ว

 

โอคาเบะรีบลงจากดาดฟ้ามาหามายูริที่ชั้น7 เเละพบว่าสาเหตุที่มายูริเรียกเขามาก็คือเธอจะขอ 100เยน เพื่อไขตู้กาชาปองยอดนิยมที่สามารถประกอบกันเพื่อให้ได้รูปเเบบสำเร็จของอนิ เมเรื่องนั้นๆมาอย่างสวยงาม เเม้มันจะมีขนาดเล็กก็ตาม

"อูป้า" เป็นตัวละครในอนิเมที่มายูริชื่นชอบมาก เเม้โอคาเบะจะทำท่าสั่งสอนมายูริ เเต่เขาก็หยอด 100เยนลงไปเเละไขลานของตู้กาชาปองเพื่อให้ไข่ที่ใส่ของอยู่ข้างในนั้นหล่นลง มา โชคดีที่อูป้านั้นเป็นตัวละครที่มีลักษณะกลมอยู่เเล้ว ทำให้ได้รูปร่างอันสมบูรณ์ของมันทันทีเมื่อเเกะออกมา มายูริพบว่าอูป้าที่มีสีเงินเเปลกตาที่โอคาเบะกำลังถือด้วยความสงสัยนั้น เป็น "เมทัลอูป้า" ซึ่งเป็นตัวหายาก เเละถึงเเม้โอคาเบะจะเป็นคนที่ทำตัวเพี้ยนๆเเละชอบให้มายูริหรือใครๆเรียก เขาว่า "โฮวอิน เคียวม่ะ" ก็ตาม เเต่เขาก็ไม่เเล้งน้ำใจที่จะให้เมทัลอูป้านี้กับผู้หญิงที่ทำท่าเหมือนเด็ก น้อยอยากได้ของเล่นที่อยู่ตรงหน้านี้

ไม่ทันไรก็ได้มีการประกาศว่าจะมีการเเถลง ข่าวของ ศจ.นาคาบาจิ โอคาเบะเลยต้องกลับไปที่ชั้น8 อีกครั้ง ภายในห้องที่ศจ.กำลังพูดเรื่อง ทฤษฐีไทม์เเมชชีน ที่เขาค้นพบนั้น มีคนที่ท่าทางเหมือนนักศึกษาหรือวัยทำงานอยุ่จำนวนหนึ่ง ซึ่งดูเเล้วไม่ค่อยมีใครเหมือนนักวิทยาศาสตร์ที่เเต่งตัวได้บงบอกถึงขนาดนี้ นัก  ในระหว่างนี้เอง มายูริได้เมล์มาหาโอคาเบะอีกครั้งเพื่อบอกว่าเธอทำเมทัลอูป้าหายไป เเต่โอคาเบะก็เพิกเฉยต่อเมล์ของมายูริเพราะว่าในเวลานี้เขาต้องขอต่อว่า ศจ.ซะก่อน

โอคาเบะไม่รอช้าที่จะรีบโวยวายใส่ศจ. เมื่อเขาอ่านรายงานจบ เพราะเขาพบว่าทฤษฐีอ้างอิงของศจ.นาคาบาจินั้นมันเหมือนลอกมาจากการย้อนเวลา ของ จอห์น ไตเตอร์ ทั้งนั้น เเต่ก่อนที่จะมีปากเสียงกันไปมากกว่านี้ โอคาเบะก็ถูกผู้หญิงคนนึงเชิญตัวออกไปจากห้อง

พอดูดีๆเเล้ว โอคาเบะก็รู้สึกตัวว่าผู้หญิงผมยาวเเสนสวยที่พาเขาออกมาจากห้องนั้นคือ มากิเสะ คุริสุ นักวิทยาศาสตร์ที่เคยมีผลงานอันโด่งดังลงในหนังสือ เเต่ถึงอย่างงั้นเหตุการณ์ก็กลับเลยเถิด เพราะโอคาเบะได้กล่าวหาว่ามากิเสะเป็นคนของ "องค์กร" เเต่เมื่อความเเตกเรื่องโทรศัพท์มือถือที่เขาชอบทำท่าเป็นโทรติดต่อกับใคร บางคนนั้นได้ปิดเครื่องอยู่ โอคาเบะก็เลยหัวเราะเเละหาเรื่องกลบเกลื่อนพร้อมกับปลีกตัวหนีออกมา ทำให้มากิเสะไม่ทันได้คำตอบที่ต้องการจะถามเลยซักนิด

ระหว่างที่กำลังเเอบอยู่ตรงมุมบันไดทาง เชื่อมระหว่างชั้น7กับชั้น8 เพื่อไม่ให้นักวิทยาศาสตร์สาวหาตัวเจอ โอคาเบะก็ได้รับเมล์ปริศนาที่ไม่มีชื่อผู้ส่ง เเต่เมล์นั้นกลับเเนบไฟล์มาด้วย เเต่พอเปิดไฟล์ที่เเนบมาเเล้วกลับพบว่ามันไม่มีอะไรเลยนอกจากจอดำๆเเละเสียง ซ่าๆเหมือนกับทีวีที่กำลังเสียหรือหาช่องสัญญาณไม่เจอ

มายูริได้มาเจอตัวโอคาเบะเพราะเธอยังคงหาเม ทัลอูป้าอยู่ที่ชั้น7 เเละเธอก็ได้ขอให้เขาช่วยตามหาเมทัลอูป้า  โอคาเบะเเสดงความโลภออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจนเมื่อรู้ว่าเจ้าของเล่นชิ้น นั้นสามารถนำไปประมูลขายได้มากกว่า 1หมื่นเยน เเละนั่นมันมากพอที่จะทำให้เขาพัฒนาเเล็ปที่เขาค้นคว้าอยู่ได้ เเต่ไม่ทันที่จะได้ตามหาสมบัติล้ำค่า พวกเขาก็ได้ยินเสียงใครบางคนกรีดร้องอย่างคลุ้มคลั่งที่ชั้น8

เมื่อโอคาเบะขึ้นไปดูยังห้องห้องหนึ่งซึ่ง เป็นที่มาของเสียงนั้นคนเดียว เขาก็ได้พบศพของหญิงสาวคนหนึ่งนอนจมกองเลือดจากการถูกเเทงอยู่ ซึ่งลักษณะเช่นนี้เขาจำได้ดีว่าเธอคือ มากิเสะ คุริสุ ที่เพิ่งคุยกับเขาไปเมื่อซักครู่นี้

 

เมื่อรู้สึกตัวอีกที โอคาเบะก็ได้ออกมาอยุ่ข้างนอกเเล้ว เเม้จะมีเมล์เข้ามาเขาเองก็ตกใจจนไม่ทันได้รับ ท่ามกลางฝูงชนที่ฮือฮากันอยู่ข้างนอกพร้อมกับรถพยาบาลที่กำลังมุ่งหน้ามาทาง นี้ มายูริได้ออกมาหาเขาพร้อมกับถามถึงอาการที่ดูไม่สู้ดีนัก การพบเห็นเหตุฆาตกรรมต่อหน้าต่อตาเเบบนี้ ทำให้โอคาเบะลนลานที่จะรีบกลับไปยังเเล็ปพร้อมกับส่งเมล์หา ดาลุ เพื่อนของพวกเขา เพื่อบอกให้รู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

   เเต่ เมื่อกดปุ่มส่งข้อความไป โอคาเบะกลับพบว่าผู้คนทั้งหมดภายในชุมชนคับคั่งที่เดินกันอย่างหนาเเน่น เมื่อกี๊นั้นได้หายตัวไปหมด เหลือเเต่เพียงเขาคนเดียวที่ยืนอยู่ท่ามกลางเมืองที่มีตึกสูงใหญ่โตมากมาย

 

โอคาเบะพยายามวิ่งไปในเมืองที่ไร้ผู้คน เรื่อยๆนี้เรื่อยๆ จนเขาได้พบเสียง "ตึ๊ดตือดือ~" อันคุ้นเคย เเละเขาก็พบมายูริที่เป็นเจ้าของเสียงนั้นอยู่ตรงหน้า พร้อมกับยื่นเครื่องดื่ม "Dk pepper" ให้เขา เเต่การที่พบมายูริเพียงคนเดียวนั้นอาจไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก เพราะดูเหมือนว่าไม่ใช่ทุกคนได้หายตัวไป เเต่ท่าทีของมายูริที่ตอบคำถามของเขากลายเป็นว่าตัวเขาเองที่มองไม่เห็นคน อื่นเลยต่างหาก

เเละโอคาเบะก็พบว่าตัวเขาได้วิ่งกลับมาถึง ตึกวิทยุที่เขาตั้งใจมาก่อนหน้านี้ เเต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งขึ้นคือดาวเทียมที่เคยอยู่บนชั้นดาดฟ้า นั้นตอนนี้มันมีสถาพเหมือนกับตกลงมาจนทำให้ชั้น8เสียหาย เรื่องราวทั้งหมดนี้มันคืออะไรกันเเน่?

ดูเหมือนโอคาเบะจะภูมิใจในเเล็ปเเละลูกทีมของเขามาก เพราะในเวลาต่อมา หลังจากที่เขากลับมาที่ห้องเเล็ปเเล้วเขาก็ได้เเนะนำตัวสมาชิกในเเล็ปให้ใคร คนหนึ่งฟัง เเต่สมาชิกนอกจากเขาเเล้วก็มีเพียงมายูริกับดาลุที่เอ็นเเฮกเกอร์เท่านั้น เอง เเละเเม้ว่ามายูริจะคิดว่าชื่อ "โอคาริน" ที่เป็นชื่อเล่นที่เธอเรียกโอคาเบะจะดูน่ารักดี เเต่โอคาเบะ็ไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะเขาบอกว่าเขาคือ โฮวอิน เคียวม่ะ ส่วน โอคาเบะ รินทาโร่ นั้นกลายเป็นชื่อปลอมไปซะเเล้ว

ถึงโอคาเบะจะพยายามโต้ตอบกับใครคนหนึ่งที่มีรูปปร่างเหมือนแกะเเต่ด ันมีใบหน้าเป็นตาเเก่หน้ตาย เเต่เหมือนว่าเจ้าเเกะตัวนี้จะไม่ตอบอะไร เพราะมันเป็นเพียงเเค่จอทีวีเท่านั้น ดาลุคงจะชินเเล้วกับความบ้าๆบอๆของโอคาเบะ เขาเลยใช้ปืนเลเซอร์ที่เขาประดิษย์ขึ้นเพื่อเปลี่ยนทีวีไปดูช่องข่าวที่ กำลังมีเรื่องดาวเทียมตกลงมาที่อกิบะในตอนนี้ ทำให้โอคาเบะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า เขายิ่งไม่เข้าใจที่มายูริบอกเขาว่าเขาพาเธอมายังที่เกิดเหตุเพราะเขาเห็น ดาวเทียมตกในทีวีเเละบอกว่าพวกองค์กรเริ่มเคลื่อนไหวเเล้ว ทั้งๆที่เมื่อเช้าเขาพามายูริไปเป็นเพื่อนฟังการเเถลงข่าวของ ศจ.นาคาบาจิเเท้ๆ

ไม่ว่าโอคาเบะจะพูดยังไง ดูเหมือนว่าการเเถลงข่าวเมื่อเช้าจะไม่เคยเกิดขึ้นเลย ทำให้เขาคิดเพ้อไปเองว่าเขาถูกองค์กรควบคุมสมองเเละทำให้เขาเป็นตัวเลือกของ "Steins Gate"

เเต่ดูเหมือนคุณอัลพาก้าเเมน จะโกรธที่ดาลุกดเปลี่ยนช่อง ทำให้ทีวีเจ้ากรรมดับเอาซะดื้อๆ โอคาเบะเลยต้องเเบกเจ้าทีวีเส็งเคร็งไปหา มิสเตอร์เบราน์ ด้วยตัวเอง เพราะดาลุไม่อยากใช้เเรงงานเพียงเพราะเห็นว่าตัวเขาอ้วน เมื่อมาถึงที่ร้านซ่อมทีวี คุณเท็นโนจิที่เป็นช่างซ่อมก็ต้องเอือมระอากับการที่โอคาเบะชอบเรียกเขาว่า มิสเตอร์เบราน์ พร้อมกับเอาทีวีเก่าๆมาซ่อมอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทีวีมันเก่าหรือเพราะความผิดของคุณเท็นโนจิที่ซ่อมไม่ดี ทำให้โอคาเบะถูกเรียกค่าซ่อม 2พันเยน เเละต้องตัดสินใจว่าจะจ่ายหรือไม่

มายูริช่างเป็นเด็กที่รู้ใจ เธอได้ซื้อเครื่องดื่ม "Dk pepper" มาให้โอคาเบะที่กำลังโทรฟ้องใครบางคนเหมือนทุกทีเรื่องที่เขาเจอคนในองค์กร อีกเเล้ว ซึ่งคราวนี้เขาเจอคนที่ท่าทางหัวล้านๆเหมือนช่างซ่อมทีวีซะด้วย เเต่ในขณะที่เขาเห็นมายูริกำลังมองท้องฟ้าอันสว่างสดใสท่ามกลางบรรยากาศร้อน ระอุ เขากลับนึกถึงมายูริในวันวานที่เเหงนมองท้องฟ้าอันมืดมนหน้าหลุมศพ

เมื่อกลับมาที่เเล็ปอันซอมซ่อ ดาลุก็ต้องยอมให้โอคาเบะใช้ โทรศัพท์ไมโครเวฟ ที่พวกเขาคิดค้นขึ้น เเม้โอคาเบะจะหลอกล่อด้วยการเนียนพูดถึงอดีตที่พวกเขาเคยเจอกันเมื่อ 3ปีครึ่งก่อนหน้านี้ เเต่ความจริงเเล้วพวกเขาอยู่คนละห้องกันตอนม.ปลายปี2 เเละได้คุยกันโดยบังเอิญเมื่อ 2ปีก่อน เเต่รายละเอียดจะเป็นยังไงก็ช่าง เพราะโอคาเบะบอกให้มายูริเอากล้วยมาทันที เมื่อเขาได้รับอนุญาตให้ใช้ โทรศัพท์ไมโครเวฟ เเล้ว เเต่มายูริก็ไม่ค่อยอยากให้โอคาเบะเอากล้วยไปทำ เจล-บานาส อีก เพราะกล้วยนี้เธออุตส่าห์เป็นคนเอามากินเเท้

โทรศัพท์ไมโครเวฟคือสิ่งที่พวกเขาประดิษฐ์ขึ้นมาโดยการใช้ โทรศัพท์เป็นตัวตั้งเวลาโดยมีเสียงมายูริที่บันทึกไว้เป็นเสียงโปรเเกรม โอคาเบะไม่รอช้าที่จะให้เจ้ากล้วยที่ถูกเลือกนี้มุ่งหน้าสุ่อนาคตในอีก 120วินาทีข้างหน้า เเละเเน่นอนว่าผลลัพธ์มันออกมามันเละเทะจนเป็นกล้วยที่กินไม่ได้ เเละนี่คือ เจล-บานาส ที่ว่านั่นเอง

 
เเม้วันนี้จะมีอากาศร้อนระอุ เเต่โอคาเบะกับดาลุก็ต้องฝ่าแสงอาทิตย์ที่สาดส่องมาอย่างไม่เกรงใจเพื่อไป ยังที่เเห่งหนึ่ง ในสภาพอากาศเเบบนี้ทำให้ดาลุคิดว่าถ้าเขาไปหา เฟย์ริสตัน (เติม ตัน ให้น่ารัก) ที่ร้านเมดคาเฟ่คงทำให้เขาเย็นกายสบายใจได้มากกว่า

ในระหว่างที่กำลังขึ้นลิฟต์ โอคาเบะนึกออกว่าเขาได้ส่งเมล์ไปให้ดาลุเมื่อเช้านี้ เขาจึงขอโทรศัพย์ดาลุดู เเละพบว่าเขาได้ส่งข้อความไปหาดาลุเมื่อวันที่ 23ซึ่งเป็นช่วงสุดสัปดาห์ที่เเล้วในเวลา 12.56น. เเถมเขาส่งไปหาโดยที่ไม่มีหัวข้อพร้อมกันทั้ง 3ฉบับ ซึ่งน่าเเปลกที่เขาได้ส่งหัวข้อ "เเย่เเล้ว" ให้ดาลุเมื่อเช้านี้ เเละเมื่อเขาเช็คที่กล่องข้อความของตัวเอง เขาก็พบว่าข้อความ "เเย่เเล้ว" ที่เขียนขึ้นเมื่อเช้าในวันที่28ของเขาได้หายไปเเล้ว 

เเละคงไม่มีอะไรทำให้เขาตกใจมากไปกว่านี้เมื่อประตูลิฟต์ได้เปิดออกเเละพบ ว่า มาิกิเสะ คุริสุ ที่น่าจะถูกฆ่าตายไปเมื่อเช้า ได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ได้ยังไง........