การทดลองอันลึกลับ
นำพามาซึ่งเหตุการณ์ไม่คาดคิดจนทำให้หนึ่งชีวิตต้องลาโลกไป
นี่คือสิ่งที่องกรณ์SERNได้ปิดบังต่อสาธารณชนมาโดยตลอด
เเม้ดาลุจะพยายามเจาะข้อมูลเข้าไปที่ฐานข้อมูลหลักของเซิร์ฟเวอร์
เเต่ซูเปอร์เเฮ็คเกอร์อย่างเขากลับเสียสติเเละอาละวาดหนักเมื่อเจอกับ
"Programe Code" ซึ่งเป็นรหัสตัวเลขที่ต้องเเกะออกมาให้เป็นข้อความ
โอคาเบะชมเชยเพื่อนของเขาที่ทำหน้าที่ได้ดี
มาก เเต่สิ่งหนึ่งที่เขานึกออกในตอนนี้ก็คือ "จอห์น ไตเตอร์ ในปัจจุบัน"
ผู้ที่กำลังอ้างตนในเน็ตว่าเป็นจอห์น ไตเตอร์ที่ย้อนเวลามาในตอนนี้
บางทีเขาอาจจะเป็นคนเดียวที่น่าจะให้คำตอบกับโอคาเบะได้ในตอนนี้
ทำให้โอคาเบะลองส่งเมล์ไปหาบุรุษลึกลับผู้นี้ดู
เพราะอยู่ตึกเดียวกัน
ดูเหมือนจะทำให้มายูริกับสุซุฮะรู้จักกันเเล้ว
เพราะตอนที่พวกโคาเบะได้เอาเสื้อผ้ามาซักที่ชั้นล่างของตึก
ทั้งคู่ก็ได้ทักทายกันอย่างสนิทสนม
เเถมสุซุฮะยังใจดีให้การ์ดอนิเมหายากกับมายูริด้วย
เเต่สุซุฮะที่สดใสร่าเริงเเบบนี้ก็ไม่ชอบ
ให้ใครมาว่าเธอเป็นเด็กเหมือนกัน
เพราะระหว่างที่โอคาเบะกำลังหยอกล้อชายหนุ่มหัวล้านกลัดมันอย่างมิสเตอร์
เบราน์ เรื่องลูกสาวของมิสเตอร์เบราน์ที่เหมือนกระรอกน้อยอยู่นั้น
สุซุฮะก็ได้กระทบถึงเรื่องที่ว่าเธอเป็นเด็ก
เเละได้เถียงกลับอย่างจริงจังว่าเธอโตเป็นผู้ใหญ่เเล้ว เเถมยังเป็น ทหาร
ด้วย เเต่เเน่นอนว่าไม่มีใครเชื่อ ขนาดโอคาเบะยังทำเป็นพูดล้อเล่นเลย
เเต่ก่อนที่โอคาเบะจะลี้ภัยกลับ
เขาก็พบนิสัยประจำตัวของมายูริ "Stardust Shake Hand"
หรือก็คือการที่เธอชอบยื่นมือข้างนึงขึ้นไปหาแสงอาทิตย์ราวกับว่าเธอจะ
สามารถเอื้อมมือไปถึงดวงดาวที่อยู่บนนั้นได้
ทางด้านอัจฉริยะสาว มากิเสะ คุริสุ
ก็ยังคงนอนคิดอยู่คนเดียวเรื่องไมโครเวฟไทม์เเมชชีนที่โอคาเบะสร้างขึ้นมา
เเม้ไม่อยากจะเชื่อ เเต่สิ่งที่เธอเห็นทั้งหมด มันก็เกิดขึ้นจริงๆ
ไม่รู้ว่าการให้เมล์เเอดเดรสกับคนอื่นไปจะ
เป็นการคิดผิดรึเปล่า เพราะ"ไชนิ่งฟิงเกอร์"
หรือก็คือเเม่สาวเเว่นที่โอคาเบะเคยเจอนั้นยังคงส่งเมล์มาหลอกหลอนเขาอยู่
ได้ทุกวี่ทุกวันทุกเวลาทุกนาที เเต่โชคยังคงเข้าข้างเค้าอยู่ เพราะ จอห์น
ไตเตอร์ ได้ตอบกลับเมล์เขามาเเล้ว
เเถมไตเตอร์ดูท่าจะสนใจเรื่องที่โอคาเบะเล่ามาทั้งหมดจนอยากจะคุยด้วยเป็น
การส่วนตัว ทำให้โอคาเบะถึงกับร้อนรน วิ่งทิ้งมายูริกลับมาที่เเล็ปคนเดียว
โอคาเบะพยายามปลุกซูเปอร์เเฮ็คเกอร์ที่หลับ
เป็นตายอยู่ว่าพวกเขาได้เวลาต่อสุ้เพื่อปกป้องโลกจากองกรณ์SERNผู้ชั่วร้าย
เเล้ว เเต่ก่อนอื่นพวกเขาต้องตามหาเเรห์ไอเท็มชิ้นสำคัญให้เจอก่อน
นั่นก็คือ คอมพิวเตอร์IBN5100
เเต่ดูเหมือนดาลุจะกลายเป็นซูเปอร์สลีปเปอร์ไปเเล้ว
เพราะไม่ว่าจะตะโกนหรือเขย่ายังไงเขาก็ไม่ยอมตื่น
เเถมวันนี้มายูริก็ต้องไปทำงานพิเศษด้วย
เคราห์กรรมเลยตกมาอยู่ที่โอคาเบะที่ต้องออกไปตากเเดดเดินหาคอมพิวเตอร์ที่ดู
เหมือนจะไร้ตัวตนนี้คนเดียว
"ก็บอกว่า ไม่ ไงล่ะ! ฉันน่ะ.. ไม่อยากกลับไปล้มเหลวเหมือนพ่ออีกเเล้ว!!"
เวลาที่สาวๆโกรธนั้นช่างน่ากลัวเเละรับมือ
ได้ยากนัก
ขนาดโอคาเบะที่พยายามติดตลกเเล้วยังต้องชะงักเมื่อเจอมากิเสะเขม่นใส่เข้าไป
เเต่พอทั้งคู่พยายามสงบอารมณ์เเละเตรียมลาจากกันด้วยดี
มากิเสะกลับถูกโอคาเบะรั้งตัวไว้เเละถามถึงคอมพิวเตอร์ IBN5100
ซึ่งมันจะเชื่อมโยงไปถึงความลับขององค์กรณ์SERNได้
เเต่มากิเสะก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
เเถมยังจากไปพร้อมกับเห็นว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระด้วย
ทางด้านมายูริได้มาถามเรื่อง IBN5100
กับเฟริสที่ร้านเมดคาเฟ่
ดูเหมือนเฟริสจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับคอมเครื่องนี้
ทำให้โอคาเบะต้องรีบวิ่งเเจ้นออกจากร้านอาหาร(เเม้จะจ่ายตังค์ไม่ครบ)อย่าง
รวดเร็วเมื่อมายูริโทรมาบอกเรื่องนี้
เเต่เมื่อมาถึงร้าน
เขาก็ต้องพบบรรยากาศร้านที่เปลี่ยนไป
เพราะร้านเมดคาเฟ่ที่สดใสในวันนี้กลับปิดไฟอึมครึมสนิท
เถมยังมีกองกำลังเเฟนคลับเฟริสมาตะโกน "เฟริสตันๆ!"
กันอย่างกับจะปลุกระดมอะไรซักอย่าง
ที่จริงเเล้ววันนี้ที่ร้านมีจัดกิจกรรม
พิเศษ
ซึ่งถ้าใครชนะการเล่นเกมการ์ดกับเฟริสก็จะได้กินข้าวไข่เจียวสูตรพิเศษ
เเต่เฟริสได้กดดันให้โอคาเบะยอมเล่นเกมโดยการเเลกกับข้อมูลของIBN5100
ถึงโอคาเบะจะไม่เคยรู้เรื่องเกมการ์ดหรือ
อะไรเลย เขากลับมีทีเด็ดด้วยเเผนการที่ชื่อว่า "G-Back!!"
เมื่อถึงเวลาเอาจริง ลูกผู้ชายก็สู้สุดใจเหมือนกัน
โอคาเบะยอมรับคำท้าเเละข้อตกลงของเฟริส เมื่อเริ่มการเเข่งขัน
เขาก็ใช้เเผนการ G-Back นั่นก้คือการ..!!
ยอมเเพ้ตั้งกะนกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำ!!!
ซึ่งที่จริงเเล้วเเผน "G-Back" นั้นออกเสียงพ้องกับคำว่า "Jibaku"
ที่เเปลว่าพลีชีพหรือเสียสละนั่นเอง เเต่โอคาเบะก็หาหวั่นไหวไม่
เขาได้เนียนบอกว่า
ขอเเค่เขายอมเสียเวลามาเข้าร่วมเล่นเกมด้วยก็เท่ากับเขาชนะเเล้ว
เเต่เฟริสก็จำไม่เห็นได้เลยว่าโอคาเบะเคยพูดอะไรเกรียนๆเเบบนั้น
เเต่เฟริสก็ยอมบอกข้อมูลให้
เพราะโอคาเบะได้รบเร้าเหลือเกิน เพราะที่จริงเเล้วเฟริสเองก็
ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้มันอยู่ีท่ไหน
เธอเเค่จำได้ว่าเหมือนเคยเห็นตอนเด็กๆเท่านั้นเอง
เเต่ล่าสุดดูเหมือนเธอจะเห็นเจ้าคอมเครื่องนี้อยู่ที่ศาลเจ้า
ศาลเจ้าในเมืองนี้หาได้ไม่ยาก
โอคาเบะโทรไปหาลูกะให้ถามที่บ้านเรื่องคอมพิวเตอร์ก่อนที่เขาจะไปหา
เมื่อคุยกับลูกะเสร็จเเล้วมากิเสะก็โทรมาทันที
เเต่เมื่อมากิเสะรู้ว่าโอคาเบะกำลังจะไปที่ศาลเจ้า
เธอก็วางสายเเละไปรอโอคาเบะที่นั่นทันที
เมื่อมาถึงเเล้วลูกะก็ได้มาบอกข่าวดีกับทั้งคู่ว่าคอมพิวเตอร์ที่โอคาเบะ
ตามหาอยู่นั้น มีอยู่ที่นี่จริงๆ
เเต่ก่อนที่จะไปหาคอมพิวเตอร์ที่วิ่งหามา
ทั้งวัน
ดูเหมือนความสวยน่ารักสมหญิงของลูกะจะรุนเเรงมากจนมากิเสะเองก็ยังดูไม่ออก
เลยว่าลูกะเป็นผู้ชาย เพราะเธอได้ชมลูกะเหมือนเป็นผู้หญิงปกติ
เเละเเล้วพ่อของลูกะก็เปิดประตูห้องเก็บของ
ให้ ทำให้พวกเขาพบกับ IBN5100 ที่ปะปนอยู่กับของเก็บอื่นๆ
เเถมพ่อของลูกะก็ใจดีที่จะยกให้เเต่โดยดี
เพราะเขาไม่รู้ว่าจะเอามันไปใช้ทำอะไร
เเต่การจะเเบกคอมเก่าๆหนักๆเครื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ โอคาเบะเลยโชว์ความเเมน
ใช้งานมากิเสะเหมือนขี้ข้ายกคอมพิวเตอร์กลับไปที่เเล็ปข้า ณ
บัดดล(ส่วนตัวเองเป็นหัวหน้า)
เเน่นอนว่ามากิเสะที่ไม่ใช่ขี้ข้าโอคาเบะจะไม่ยอมยกไป
ทำให้ทั้งคู่เกิดการทะเลาะขึ้นอีกครั้ง
เเต่โอคาเบะก็ยังนึกถึงเรื่องที่มากิเสะพูดที่ร้านซักรีดด้วยความเป็นห่วงอยู่ลึกๆเหมือนกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น