[Spoil]Steins;Gate ep05

อดีตที่ไม่อาจลืมเลือนมักจะหวนกลับมาในช่วง เวลาที่คนเรารู้สึกว่ามันไม่มีอะไรจนทำให้คิดว่าเป็นช่วงเวลาอันสงบสุข สุซุฮะเองก็ได้เเต่จ้องมองตราสัญลักษณ์บางอย่างในมือเธพลางคิดถึงอะไร บางอย่าง

ในระหว่างที่สุซุฮะกำลังจะปิดร้าน เธอก็ได้พบกับอัจฉริยะทั้งสองที่กำลังเเบกกล่องอะไรบางอย่างกลับมา พร้อมกับการโวยวายเสียงดังตลอดทางประหนึ่งเหมือนบอกให้รู้ว่าข้ามาเเล้ว สุซุฮะได้เข้าไปทักทายโอคาเบะเเละรู้ทันทีว่าสิ่งที่อยู่ในกล่องที่โอคาเบะ นำกลับมาด้วยนั้นคือ IBN5100

เเต่เมื่อสุซุฮะรู้สึกตัวว่าคนที่มากับโอคา เบะด้วยคือ มากิเสะ คุริสุ เธอก็รีบถอยกลับไปพร้อมจ้องด้วยเเววตาอาฆาตเเละตั้งท่าเตรียมที่จะจู่โจมใส่ มากิเสะได้ทุกเมื่อ เเต่มากิเสะที่เพิ่งเคยเจอสุซุฮะครั้งเเรกก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครเเละเป็น อะไร เเละเเน่นอนว่าไม่มีใครรู้... โชคยังดีที่มิสเตอร์เบราน์มาห้ามสุซุฮะให้เลิกทำอะไรเเปลกๆเเบบนี้ซะก่อน

มายูริคงจะชอบเสื้ออันใหญ่โตเพราะรุปร่า งของดาลุมาก เพราะเธอถึงกับเอามาปูกับพื้นนอนเล่นได้เลย เเต่เธอก็รีบปลีกตัวออกจากเสื้อคนยักษ์เเละวิ่งไปหาโอคาเบะที่กำลังขนของ เข้ามาในห้อง เเละเธอยิ่งดีใจมากขึ้นเมื่อพบว่ามากิเสะได้กลับมาด้วย

ถึงมากิเสะจะไม่อยากมาที่นี่เพราะขี้เกียจ ต่อล้อต่อเถียงกับโอคาเบะ เเต่เจอสภาพหมาหงอยของมายูริเข้าไป เเม้เเต่มากิเสะเองก็ต้องเปลี่ยนใจกลับลำมาเเก้ตัวทันที (ช่างเป็นการโจมตีที่ร้ายการจริงๆ มายูชี่)

เเต่ตอนนี้ใครจะไปจะมาก็ไม่สำคัญเท่ากับการ ที่คอมพิวเตอร์รุ่นเก๋าIBN5100ได้มาอยู่ที่นี่ เเต่ถึงจะได้มันมาเเล้วก็ใช่ว่าจะสามารถเจาะโปรเเกรมโค้ดขององค์ กรณ์SERNเข้าไปได้ทันที เพราะมันเป็นคอมพิวเตอร์ที่เก่ามาก ทำให้ดาลุไม่ค่อยรู้การใช้งาน เขาจึงต้องการอะไหล่ต่างๆเพื่อประกอบมันขึ้นมาใหม่อีกครั้งให้สามารถใช้งาน ได้เหมือนคอมพิวเตอร์ทั่วไปซะก่อน

ดาลุต้องง่วนอยู่กับการลองใช้โค้ด ของIBN5100 ส่วนมากิเสะก็ไม่ค่อยเชี่ยวชาญเเหล่งขายอุปกรณ์ในย่านอากิบะนัก ทำให้หวยมาลงที่โอคาเบะต้องออกไปซื้อคนเดียว เพราะขนาดมายูริเองก็ยังติดมากิเสะเเจจนไม่ยอมไปด้วย เพราะเธอจะเเนะนำเเล็ปที่เป็นห้องเล็กๆนี้ให้มากิเสะรู้จัก เเละสิ่งที่มายูริภูมิใจนำเสนอก็คือห้องอาบน้ำที่มีสภาพเหมือนห้องเก็บของ ในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ทำให้มากิเสะอดห่วงไม่ได้เรื่องที่มายูริเคยใช้ห้อง นี้เเม้จะนานๆครั้งก็ตาม เเละยิ่งด้วยตัวเธอที่ชอบพูดเเปลกๆด้วยความใสซื่อ ทำให้มากิเสะยิ่งเข้าใจผิดหนักเรื่องที่มายูริชอบพูดว่าเป็นตัวประกันของโอ คาเบะ ทำให้มากิเสะคิดตัดสินใจโทรหาตำรวจอีกครั้ง

เเต่ก่อนที่เรื่องนี้จะถึงตอนอวสานโดยที่ พระเอกของเราไปบ้าบอต่อในห้องกรง มายูริก็บอกว่าไม่มีใครมาบังคับเธอ เพราะเธอสมัครใจเป็นตัวประกันด้วยตัวเอง รอยยิ้มอันใสซื่อนี้คงทำหลายคนเหนื่อยใจมามากเลยทีเดียว

เเม้จะดึกมากเเล้ว เเต่ร้านค้าต่างๆในย่านเครื่องใช้ไฟฟ้านี้ก็ยังเปิดอยู่ โอคาเบะได้มาเจอกับสุซุฮะที่ร้านขายอะไหล่เเละได้สุซุุฮะช่วยหาอะไหล่ด้วย เเม้ในตอนนี้สุซุฮะจะเป็นเด็กฝึกงานร้านซ่อมทีวีของมิสเตอร์เบราน์ เเต่เธอก็บอกว่าเธอเป็นคนที่รู้เรื่องIBN5100อย่างละเอียดเลยทีเดียว คนที่พูดเเบบนี้ใช่ว่าจะหากันง่ายๆ โอคาเบะจึงรีบขอรายละเอียดเพิ่มเติมจากสุซุฮะทันที เเต่ไม่ว่ายังไงสุซุฮะก็ไม่ยอมบอก เพราะมันเกี่ยวกันถึงความเป็นความตายของชีวิตคนด้วย สุซุฮะจึงขอโทษโอคาเบะที่เธอให้ความหวังกับเขา ทำให้โอคาเบะนึกสงสัยเรื่องที่เธอทำท่าเเปลกๆใส่มากิเสะเมื่อตอนเย็นเพราะสุ ซุฮะทำท่าเหมือนจะรุ้เรื่องอะไรบางอย่าง เเต่สุซุฮะก็บอกให้โอคาเบะเเค่ระวังตัวไว้ก็พอ เพราะมากิเสะในตอนนี้ยังไม่รู้เรื่องอะไร

"เธอไม่รู้อะไรหรอก.. เธอคนนั้นน่ะยังไม่รู้เรื่องอะไร ระวังตัวไว้ด้วยละกัน มากิเสะ คุริสุน่ะ..."

เเต่สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นสัญชาติญาณเเละ ความเคยชินของสุซุฮะจะกลับมาอีกครั้ง เพราะไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรต่อ เธอก็ถอยไปก้มตัวตั้งหลักราวกับจะหลบระเบิดจากเฮลิคอปเตอร์ที่บินผ่านมาบน ฟ้า ทั้งๆที่เฮลิคอปเตอร์นั้นเเค่จะมาเตรียมการเรื่องดอกไม้ไฟที่จะจุดในวันนี้ เท่านั้นเอง

พอรู้เรื่องดอกไม้ไฟ สุซุฮะที่ไม่เคยเห็นมันมาก่อนก็รู้สึกสนใจมาก ทำให้เธอรีบถามทางจากโอคาเบะเเละรีบวิ่งไปดูทันที เเต่เธอก็ต้องวิ่งกลับมาอีกรอบเพื่อขอเมล์ไว้ติดต่อกับโอคาเบะที่เป็นเพื่อน คุยของเธอในตอนนี้

ทางมายูริเองก็ดูออกเหมือนกันว่าสาวน้อย อัจฉริยะที่เอาเเต่ง่วนกับงานวิจัยอย่างมากิเสะนั้นก็อยากดูดอกไม้ไฟเหมือน คนอื่นเขาเหมือนกัน เเละยิ่งเป็นจังหวะที่โอคาเบะกลับมาพร้อมอะไหล่ตามที่ดาลุสั่ง มากิเสะยิ่งต้องอยู่รอผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น เเละเธอก็สัญญากับมายูริว่าเธอจะยอมเป็นสมาชิกในเเล็ปจนกว่าเธอจะกลับ อเมริกา

ถึงเเม้จะไม่ได้ไปดูด้วยตาตัวเอง เเต่นานๆทีจะมีเมล์ให้โอคาเบะได้ยิ้มออกเมื่อพบว่าสุซุฮะได้ส่งรูปดอกไม้ไฟ ที่เธอกำลังดูอยู่มาให้เเละบอกว่ามันสุดยอดมากจริงๆ

ระหว่างที่ดาลุกำลังเชื่อมต่อวงจรต่างๆ กับIBN5100เพื่อที่จะใช้โค้ดของมัน มากิเสะก็หาเสื้อกราวน์ใส่เพื่อให้อุ่นขึ้น เเต่เมื่อเธอใส่เเล้วขนาดโอคาเบะที่ล้อเลียนเธอมาตลอดก็ยังต้องพุ่งเข้ามาชม ที่

โดยเฉพาะมายูริกับดาลุที่ไม่ยอมใส่เสื้อตัว นี้ในเเล็ปให้สมกับเป็นนักวิทยาศาสตร์เเล้ว ยิ่งทำให้โอคาเบะคึกจัดเมื่อมีคนใส่เสื้อตัวนี้เหมือนกับเขา โอคาเบะจึงอดไม่ได้ที่จะรอเวลาที่ได้เเอ็คท่าเท่ๆของนักวิทยาศาสตร์ที่ใฝ่ ฝันมานาน ทำให้มากิเสะที่หลวมตัวใส่ไปเเล้วต้องบ้าจี้ตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

เเต่ดูเหมือนการใช้พลังงานไปอย่างไร้สาระจะ ทำให้มากิเสะที่ไม่ได้กินอะไรมาตั้งเเต่เที่ยงยิ่งหิวหนักจนท้องร้องออกมา เเบบเสียงดังฟังชัด โอคาเบะจึงขอโชว์เเมนอีกครั้งด้วยเมนูเด็ดมัดใจสาวของเขา นั่นก็คือกล้วยเวฟ 1ลูก

เเน่นอนว่ากล้วยลูกเดียวใครจะไปอิ่ม เเต่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรอีกเเล้วนอกจากราเม็งคัพ(หรือในบ้านเราก็คือมาม่า อาหารเพื่อมนุษยชาตินั่นเอง)

ไอ้นุ่นก็รอ ไอ้นี่ก็ต้องรอ ทำให้พวกโอคาเบะต้องหาอะไรทำระหว่างรอ เเต่ท่าทางการเล่นการ์ดเกมจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีนัก เพราะเเม้โอคาเบะจะพยายามพูดล้อหลอกเปลี่ยนเรื่องยังไง เขาก็ยังเป็นฝ่ายเสียเปรียบบนเกมกระดานอยู่ดี เเถมเป็นการเเพ้เเบบขาดลอยซะด้วย

เเม้เกมเเพ้ เเต่ตัวข้าไม่เเพ้ โอคาเบะได้ลุกขึ้นโวยวายอย่างหนักเเละหันไปพาลเรื่องที่มากิเสะเรียกเขาว่า "โอคาเบะ" ทั้งๆที่เขาบอกให้เรียกชื่อ "โฮวอิน เคียวม่ะ"

เเต่ท่าทางโอคาเบะจะเเกล้งมากิเสะมากไปหน่อย เพราะมากิเสะถึงกับร้องไห้ออกมา เเม้เธอจะบอกว่าเธอไม่ได้ร้องเพราะกลัวก็ตาม

เเกล้งผู้หญิงเเล้ไม่ค่อยเเมนเท่าไหร่ โอคาเบะเลยลองเปลี่ยนไปถามมากิเสะเรื่องที่เธออยู่ที่นี่โดยที่ไม่ยอมกลับไป พักโรงเเรม มากิเสะจึงบอกว่าเธอจะกลับไปตอนเช้า เเม่ของเธออยู่ที่อเมริกาส่วนพ่อของเธอก็ไม่ได้คุยกันมา 7ปีเเล้ว เพราะงั้นไม่ต้องห่วงว่าคนที่บ้านจะเป็นห่วง

หลังจากรอกันจนกล้วยเปื่อย ในที่สุดก็สิ้นสุดการรอคอยซะที เพราะดาลุสามารถใช้โค้ดจากIBN5100เจาะเข้าไปหาข้อมูลขององค์กรณ์SERN ได้มากขึ้นเเล้ว เเละจากการวิเคราะห์เเล้วองค์กรณ์SERNคงเตรียมIBN5100ไว้ใช้เพื่อการทดลอง นี้ด้วยเหมือนกัน เเละโชคยังคงเข้าข้างโอคาเบะอยู่เป็นระยะๆ เขาโชคดีที่มีมากิเสะอยู่ด้วย เพราะข้อมูลที่พวกเขาเจอนั้นเป็นไฟล์ภาพ ทำให้ดาลุไม่สามารถก็อปปี้ข้อความไปเเปลได้ หากเเต่มากิเสะจะเป็นคนเเปลให้ด้วยความรู้ที่เคยไปอยู่อเมริกามานาน

ยิ่งค้นคว้า พวกโอคาเบะยิ่งค้นพบ การทดลองของSERNได้ทำให้เกิดการปะทะกันของโปรตอนจำนวนมากจนทำให้เกิดห้วง เวลาขึ้นมา ซึ่งการทดลองด้วยโปรเเกรมที่ชื่อ "Z-Program"ได้มีรายละเอียดการทดลองมากมายเลยทีเดียว

ข้อมูลที่พบเพิ่มเติมก็คือบันทึกการทดลอง ที่ทำให้เกิดเเรงดันไฟฟ้าเเรงสูงด้วยอะลูมิเนียมเเละทำให้เกิดเเบล็คโฮลขึ้น มา เเต่การทดลองก็ยิ่งน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆเมื่อมาถึงการทดลองมนุษย์ด้วยกัน เเน่นอนว่าผลออกมาคือมีคนตายเหมือนกับที่พวกโอคาเบะเคยเห็นข้อมูลก่อนหน้า นี้

ยิ่งค้นหามากเท่าไหร่ ยิ่งพบว่าการทดลองยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น ทำให้โอคาเบะเป็นห่วงมากิเสะที่อาจจะต้องมาพัวพันด้วย เขาจึงบอกให้เธอกลับไปก่อนโดยอ้างว่าเขาเป็นห่วงลูกน้องของเขา เเต่มากิเสะก็ยังไม่ยอมกลับ

บางทีถ้ามากิเสะกลับไปก่อนอาจจะเป็นการดีก็ ได้ เพราะผลงายงานจากการทดลองด้วยคนนั้นน่าสยดสยองจนขนลุกขนพอง มนุยษ์ที่ถูกทดลองนั้นจะหายไปอยู่ที่ต่างๆหรืออาจจะไปติดกับกำเเพงเลยก็ได้ เเต่ทั้งหมดจะมีสภาพเละเทะเหมือนกล้วยเจลบาน่าที่พวกโอคาเบะเคยทำทั้งสิ้น ซึ่งโอคาเบะพบว่ามันเคยมีข่าวด้วย

ผลการทดลองนั้นยากจะทำใจยอมรับ โอคาเบะยกเลิกที่จะค้นคว้าต่อเเละเดินออกไปจากห้อง มากิเสะก็พยายามคิดเรื่องทฤษฐีต่างๆ เเต่เธอก็เป็นห่วงโอคาเบะจนต้องออกไปดูอาการของโอคาเบะที่ยืนเงียบอยู่ที่ ระเบียง

เเต่มากิเสะอาจจะเสียเวลาที่เป็นห่วง เพราะโอคาเบะไม่ได้เสียใจหรืออะไรเลย
เขากลับดีใจเเละหัวเราะออกมาไม่หยุดมากกว่า

"ข้อสรุปเหรอ? เเหงอยู่เเเล้วล่ะ..
พวกเรามีโทรศัพท์ไมโครเวฟที่เป็นสิ่งประดิษฐิ์เพื่ออนาคต หมายเลข8 อยู่นะ
มันคือไทม์เเมชชีนสมบูรณ์เเบบยิ่งกว่าของSERN "



"เเละมันสามารถเปลี่ยนเเปลงการปกครองโลกได้เลยล่ะ!! 555555!"

"ทำตามใจชอบเถอะ.."