[Spoil]Steins;Gate ep10

ไม่นึกเลยว่าสภาพเเวดล้อมเเละชีวิตความเป็น อยู่จะเปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวงเพียงเพราะข้อความเดียว โอคาเบะยังคงไม่อยากเชื่อเรื่องที่อริเมได้หายไปจากอกิบะ เขาจึงได้ไปที่ร้านเมดคาเฟ่ของเฟริสทันที เเต่เขาก็พบว่าร้านเมดคาเฟ่ที่มายูริมาทำงานพิเศษอยู่นั้น ได้กลายเป็นร้านราเม็งไปซะเเล้ว

วันที่8 สิงหาคม โอคาเบะกับดาลุได้มากินราเม็งที่ร้านที่มาเเทนที่ร้านเมดคาเฟ่ จากการสอบถามกับดาลุ ทำให้โอคาเบะได้ใจความว่าพวกเขารู้จักกับเฟริสเพราะราเม็งเเละการ เเข่งขันการ์ดที่อิเคบุคุโระ ทำให้ไปๆมาๆพวกเขาได้มาเป็นเพื่อนกัน

โอคาเบะได้กลับมาที่เเล็ปเเละเห็นว่าพวกมา ยูริกำลังคุยเรื่องคอสเพลย์กันอยู่ เขาจึงทักเรื่องที่ลูกะเป็นผู้ชายขึ้นมา ทว่าทุกคนกลับสงสัยว่าโอคาเบะพูดอะไร เเถมมากิเสะยังโมโหมากด้วยที่โอคาเบะพูดจาไร้มารยาทจนทำให้ลูกะถึงกับ ร้องไห้ออกมาเเบบนี้

โอคาเบะไม่เข้าใจว่าทุกคนพูดเรื่องอะไร ถึงลูกะจะดูเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารัก เเต่ยังไงลูกะที่เขารู้จักก็เป็นผู้ชาย โอคาเบะจึงล็อคตัวลูกะไว้เเละพิสูจน์เเบบถึงลูกถึงคน ทว่า โอคาเบะกลับไม่พบสิ่งที่เขาหาอยู่ซะเเล้ว

สรุปว่าลูกะได้กลายเป็นผู้หญิงไปเเล้วจริงๆ นอกจากช็อคเเล้วยังโดนมากิเสะไล่อัดอีก โอคาเบะจึงได้ร่อเเร่ๆหมดเเรงมานั่งพักกับสุซุฮะ เเต่ซักพักสุซุฮะก็ขอให้โอคาเบะพาเธอไปปั่นจักรยานเล่น

โอคาเบะยังคงใจดีกับสาวๆเสมอ เขายอมปั่นจักรยานพาสุซุฮะเที่ยวเล่นท่ามกลางเเดดอันร้อนระอุเหมือนทุกวัน ในระหว่างพัก สุซุฮะได้บอกว่าเธอมาที่โตเกียวนี้เพื่อตามหาพ่อของเธอ เเละสิ่งที่หลงเหลือไว้ก็มีเพียงตราสัญลักษณ์ที่เธอพกติดตัวไว้เท่านั้น เเต่จนถึงตอนนี้เธอก็ยังตามหาพ่อไม่พบ เธอจึงคิดจะออกจากเมืองไปตั้งเเต่วันพรุ่งนี้

ถึงจะไม่ได้สนิทสนมกันมากนัก เเต่สุซุฮะก็เป็นเพื่อนคุยให้ได้เสมอ โอคาเบะจึงได้เเต่งตั้งสุซุฮะให้เป็นสมาชิกหมายเลข 008 เเละสามารถส่งข้อความกลับไปเเก้ไขอดีตได้ถ้าเธอต้องการ สุซุฮะจึงหัวเราะออกมาด้วยความดีใจที่โอคาเบะเป็นห่วงเธอ เเละคิดว่าโอคาเบะเป็นคนใจดีมาก เเละเธอก็ปั่นจักรยานกลับไปทำงานด้วยความร่าเริง เเต่ความร่าเริงนั้นกลับให้ความรุ้สึกว่าจะไม่ได้เจอกันอีกเเล้ว

วันที่9 สิงหาคม โอคาเบะบอกทุกคนว่าเขาคิดจะให้สุซุฮะส่งเมล์ไปเเก้ไขอดีตเพื่อช่วยเหลือเธอ เเต่ทว่าดาลุไปงานมีทติ้งกับเพื่อนในเน็ต เขาจึงส่งเมล์ไปหลอกว่าเฟริสจะมาทำอาหารกินกันที่เเล็ปเพื่อให้ดาลุกลับมา ช่วยเตรียมการ เเต่ในระหว่างที่จะเตรียมการไปซื้อของมาเตรียมทำอาหาร โอคาเบะก็ได้รับเมล์ปริศนาที่บอกว่าใครบางคนได้จับตามองเขาอยู่ เเละได้เเนบภาพเยลลี่สีเเดงอันน่าสยดสยองมาด้วย

ระหว่างกลับจากซื้อของ มายูริเห็นโอคาเบะทำท่าทางระเเวงอะไรบางอย่าง เธอจึงทำท่าคุยกับพวกพ้องทางโทรศัพท์เลียนเเบบโอคาเบะเพื่อให้เขารู้สึกดี ขึ้น เเละมันก็ได้ผลจริงๆ โอคาเบะยิ้มออกมาเเละตอบรับมายูริด้วยการหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยกับพรรคพวก ของเขา เเม้ฟ้าจะมืดมิด เเต่ดาววีนัสก็เป็นใจที่จะปรากฏออกมาให้ทั้งคู่เห็น มายูริจึงได้พูดถึงตอนที่เธอกับดอคาเบะอยู่ชั้นประถม ในตอนนั้นโอคาเบะมักจะป่วยเป็นไข้หนักมากๆจนมายูริกลัวว่าโอคาเบะจะตายจาก เธอไป มายูริจึงได้ขอพรกับดาวตก ทำให้วันต่อมาโอคาเบะกลับมาเเข็งเเรงดี เเต่โอคาเบะก็เเกล้งหยอกล้อมายูริที่พยายามช่วยชีวิตเขาไว้ว่าที่เขารอดมา ได้เพราะนั่นคือตัวเลือกของStein;Gate

มายูริได้พูดถึงสิ่งที่โอคาเบะเคยเพ้อตอน เป็นไข้ว่าเขาจะเกิดอาการอะไรบางอย่างจนทำให้ปวดหัวมากเเละขยับไม่ได้ ซึ่งมายูริบอกว่าเหมือนกับตอนที่โอคาเบะทำท่าปวดหัวตอนที่อยู่ที่ห้องของ เฟริส ทำให้โอคาเบะฉุกใจคิดได้ว่าตอนเด็กๆที่เขาป่วยบ่อยๆ อาจจะเป็นเพราะพลังของ Reading Steiner ก็ได้

เมื่อกลับมาที่เเล็ป โอคาเบะก็ต้องพบกับความวุ่นวายของการทำอาหารของสาวๆ มากิเสะที่จะทำพายเเอปเปิ้ลโดยการใส่เเอปเปิ้ลลงไปทั้งลูกจนกลิ่นประหลาดโชย ออกมา มายูริที่โดนห้ามเรื่องตอกไข่ด้วยการใช้ไมโครเวฟจึงมาจับมีดสองมือหั่นเห็ด เหมือนเด็กเล่นของเล่น เเละลูกะที่หาหม้อหุงข้าวจนไปเจออุปกรณ์หุงข้าวที่หน้าตาเหมือนระเบิด เคลย์มอร์ ดาลุที่กลับมาโวยวายเรื่องไม่เจอเฟริสตัน ก็ต้องร่วมซวยไปด้วยเมื่อลูกะดึงสลักออกจนมันระเบิดควันพุ่งออกมามากมาย

เเถมไฟก็ยังดับเพราะเครื่องดูดฝุ่นไดรเป่า ผมที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ของพวกโอคาเบะอีก ทำให้มากิเสะไปชนโอคาเบะในตอนที่ทุกคนกำลังหาเบรคเกอร์เพื่อเปิดไฟอยู่ เเต่มากิเสะก็หัวเราะออกมา เพราะการที่ได้อยู่ที่นี่นั้นทำให้เธอสนุกเเละมีความสุขมากกว่าการอยู่ที่ เเล็ปของยอดอัจฉริยะที่อเมริกา โอคาเบะจึงได้บอกสิ่งที่เขาต้องการจากเเล็ปเเห่งนี้ให้มากิเสะได้รู้

"ชั้นน่ะ.. ก็เเค่อยากมีเพื่อนเท่านั้นเเหละ.."
"ฉันเอง... ก็เพื่อนของนายนะ.. ก่อนหน้านี้เคยพูดไว้ไม่ใช่เหรอ
ว่าฉันเป็นพวกพ้องคนสำคัญน่ะ นั่นน่ะ.. ฉันดีใจมากเลยนะ"



เเต่ดาลุก็ได้เปิดไฟ จนทำให้ทั้งคู่รู้สึกว่าอยู่ใกล้ชิดกันจนหวานเเหววน่าอิจฉาเกินไปเเล้ว

ทว่าเเผนการที่เตรียมไว้เเต่เเรกเพื่อซุสุ ฮะกลับล้มเหลว เมื่อสุซุฮะไม่เจอพ่อของเธอเเละได้ส่งเมล์มาบอกว่า ลาก่อน โอคาเบะจึงต้องวิ่งฝ่าสายฝนออกไปตามหาสุซุฮะทันที เเต่โอคาเบะก็หาสุซุฮะไม่เจอเลย

เขาจึงคิดได้ว่า ถ้าเกิดเขาส่งเมล์กลับไปในอดีตเพื่อบอกตัวเองให้ตามสุซุฮะไปด้วย เธออาจจะยังอยู่ที่นี่ก็ได้ ถึงเเม้มันอาจจะทำให้เกิดเรื่องน่ากลัวเหมือนคราวร้านอนิเมทั้งหลาย เเต่นี่เป็นการส่งเมล์ไปหาตัวเขาเอง เพราะงั้นเขาจึงไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น ทว่า สิ่งหนึ่งที่โอคาเบะอาจจะไม่รู้คือ ดาวเทียมที่ตกลงมาได้ถูกขนย้ายออกไปเเล้ว

เเละในวันต่อมา วันที่10สิงหาคม โอคาเบะก็ได้เเอบส่งเมล์ย้อนกลับไปคนเดียว

ถึงจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เเต่เมื่อโอคาเบะรู้สึกตัว เขาก็พบว่าสุซุฮะกลับมาเเล้ว สุซุฮะได้บอกโอคาเบะที่ขอให้เธอเล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟังว่าเธอได้ไปร่วมงาน มีทติ้งไทม์เเมชชีนของพวกโอคาเบะที่เเล็ป ซึ่งโอคาเบะก็ได้ถ่ายวีดีโอไว้ในมือถือด้วย เเละสุซุฮะก็ได้พูดถึงชื่อที่พ่อของเธอที่เรียกตัวเองว่า บาเรล ไตเตอร์ ซึ่ง ไม่ใช่ จอห์น ไตเตอร์ ที่คุ้นเคย เมื่อโอคาเบะเปิดมือถือดูเขาก็พบว่ามีวีดีโอบันทึกไว้อยู่จริงๆ เเต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือสุซุฮะได้อยู่ที่นี่เเละรุ้สึกสนุกกับทุก คนในเเล็ปไปด้วยเเล้ว ซึ่งโอคาเบะก็ยินดีให้เธอไปหาได้ทุกเมื่อ เพราะสุซุฮะเองก็เป็นสมาชิกในเเล็ปเเล้ว

"ถึงจะเเค่เล็กน้อย.. เเต่ฉันจะลองตามหาพ่อต่อไปละกัน"


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------