วันที่10 สิงหาคม
โอคาเบะยังคงทำการทดลองDเมล์ต่อไป
เเต่วันนี้เขาได้ขอให้ทหารรับจ้างสุซุฮะผู้มีฝีเท้าลมกรดเเละพละกำลังอัน
เเข็งเเรงจากการฝึกฝนมาอย่างดีช่วยงานด้วย
ว่าเเล้วสุซุฮะก็เริ่มงานด้วยการถอดเสื้อวอร์มของเธอออกเเละวิ่งไปคลุมหัว
มิสเตอร์เบราน์ผู้เป็นนายจ้างอย่างรวดเร็ว
โอคาเบะรีบสั่งให้มากิเสะที่ยู่ชั้นบนเริ่มทำการทดลองทันที
ความสั่นสะเทือนยังคงครอบคลุมไปทั่วทั้งตึก
เเต่การทดลองกับความบังเอิญก็เป็นของคู่กัน
เมื่อไขควงได้หล่นลงมาใส่รีโมททีวีพอดี
ทำให้ทีวีที่มิสเตอร์เบราน์กำลังดูอยู่ได้ดับไป
พวกโอคาเบะพบว่าเเรงสั่นสะเทือนหายไปเเล้ว ทว่า เมื่อโอคาเบะลองเปิดทีวีดู
เเรงสั่นสะเทือนก็ได้กลับมาอีกครั้ง
มากิเสะพยายามสรุปเรื่องการเชื่อมต่อสัญญาณ
ทีวีของมิสเตอร์เบราน์กับDเมล์
เเล้วก็ได้ความว่าถึงจะส่งคนกลับไปในอดีตไม่ได้
เเต่อาจจะสามารถส่งความทรงจำกลับไปให้ตัวเองในอดีตได้
ซึ่งมันออกจะเเตกต่างจากการเดินทางข้ามกาลเวลาซักหน่อย
เเต่มากิเสะก็ยังเป็นห่วงเรื่องการทดลอง
ด้วยโทรศัพท์ไมโครเวฟที่ยังไม่สมบูรณ์เเละไม่น่าจะส่งความทรงจำอันมาก
มายกลับไปได้ เเต่เหมือนเธอจะมีอีกเรื่องนึงที่ค้างคาใจ
ทว่ามากิเสะกลับตัดบทใช้งานให้โอคาเบะไปซื้อของมาให้เเทน
โอคาเบะได้ออกมาซื้ออะไหล่ที่มากิเสะสั่ง
กับมายูริ ถึงมายูริจะไม่เข้าใจเรื่องที่พูดกัน
เเต่เธอก็ค่อยๆถามโอคาเบะทีละเล็กทีละน้อยจนเข้าใจ
ซึ่งโอคาเบะก็ตระหนักดีว่าการส่งเมล์กลับไปเเก้ไขอดีตนั้น
เพียงเเค่ข้อความเดียวมันอาจทำให้เกิดเรื่องร้ายเเรงได้เเค่ไหน
มายูริได้ยกตัวอย่างว่าถ้าเธอเป็นคนส่งความทรงจำกลับไปเเก้ไขอดีต
โอคาเบะก็อาจจะจำเรื่องที่คุยอยู่กับเธอตอนนี้ไม่ได้รึเปล่า
ซึ่งโอคาเบะก็คิดว่าน่าจะเป็นอย่างงั้น
ซึ่งนั่นก็ทำให้มายูริรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย
"ถ้าอย่างงั้น... ก็น่าเศร้าจังเลยนะ"
"หมายถึงชั้นน่ะเหรอ?"
"เปล่าหรอก.. มายูชี่น่ะ..."
จากคำพูดที่ดูเศร้าสร้อยต่างไปจากมายูริที่
ร่าเริงคนเดิม
ทำให้โอคาเบะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างจากตัวมายูริที่กำลังวิ่งไปหาโมเอกะ
ที่ผ่านมาพอดี โมเอกะพยายามรบเร้าเรื่องข้อมูลของไทม์เเมชชีน
เมื่อเธอรู้ว่าที่จริงเเล้วมันคือการส่งความทรงจำกลับไปในอดีต
เธอก็เดินจากไปอย่างเงียบๆ
ระหว่างกลับ พวกโอคาเบะได้มาเจอพวกสุซุฮะ
พวกสุซุฮะตามหาโอคาเบะอยู่เพราะว่านาเอะอยากจะขอโทษโอคาเบะที่เมื่อ
กี๊มิสเตอร์เบราน์พ่อของเธอทำอะไรรุนเเรงเกินไป
เเต่โอคาเบะก็เข้าใจดีเเละบอกว่าเขาต่างหากที่เป็นคนรบกวนมิสเตอร์เบราน์
อยู่บ่อยๆ
เมื่อเข้าใจกันเเล้วมายูริก็ขอตัวไปมีทติ้ง
กับเพื่อนๆคอสเพลย์ของเธอ ส่วนสุซุฮะก็ชวนโอคาเบะกลับ
เเต่โอคาเบะก็บ่นว่าเขาต้องไปซื้อของที่มากิเสะสั่งมาต่อ
ทำให้สุซุฮะเริ่มทนไม่ไหวเเละบอกเรื่องมากิเสะก่อนที่เธอจะพานาเอะกลับไป
"มากิเสะ คุริสุ ทำงานให้กับ SERN"
ถึงSERNจะเป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่โอคาเบะถือ
ว่าเป็นศัตรูด้วย เเต่มากิเสะจะเป็นสปายขององค์กรจริงๆน่ะหรือ
ว่าเเล้วโอคาเบะก็ได้เเอบซุ่มดูมากิเสะอยู่เงียบๆระหว่างที่กลับมา
เเต่เขาก็พบว่ามากิเสะเเค่เเอบโพสเล่นในเว็บบอร์ด @Channel เท่านั้นเอง
ถึงะความเเตกเเล้ว เเต่เธอก็ได้ปฎิเสธเรื่องที่ตอนนี้ทำงานให้กับSERNด้วย
เเละมากิเสะมีเรื่องบางอย่างที่อยากจะพูดเเต่เธอก็ไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ
ทั้งคู่จึงได้มาที่สวนสาธารณะ
มากิเสะได้เล่าเรื่องพ่อของเธอให้ฟังว่า
พ่อนั้นไม่ค่อยชอบเธอนัก เเถมยังเห็นเธอเป็นศัตรูมากกว่าลูกสาวซะอีก
ยิ่งความอัจฉริยะของเธอทำให้ชนะรางวัลตั้งเเต่เด็ก
ก็ยิ่งทำให้เธอห่างเหินกับพ่อมากขึ้น
เเต่เธอก็ยังรู้สึกสนุกสนานในช่วงเวลาที่เคยอยู่กับพ่อของเธออยู่
ถึงจะสามารถเปลี่ยนเเปลงอดีตได้ เเต่เธอก็กลัวที่จะเปลี่ยนเเปลงมัน
โอคาเบะจึงบอกว่าเขาคือผู้เปลี่ยนเเผลงชะตากรรมของโลก
ถ้าเกิดมากิเสะอยากไปหาพ่อเมื่อไหร่
เขาก็ยินดีจะไปเป็นเพื่อนกับเธอได้ทุกเมื่อ
มากิเสะได้ยินอย่างงั้นก็รู้สึกดีใจเเละมีกำลังใจกลับไปค้นคว้าต่อ
โอคาเบะเองก็รู้สึกว่างานนี้เขาก็ต้องฝากฝังไว้กับมากิเสะเหมือนกัน
วันต่อมา
คุณน้าร้านราเม็งได้มาเจอมายูริกำลังเเบกถุงใบใหญ่มากมายเดินโซซัดโซเซกลับ
มาคนเดียว ทำให้รู้สึกเป็นห่วงว่ามายูริจะเเบกกลับไปได้รึเปล่า
เพราะปกติเธอจะมีโอคาเบะมาช่วยถือของให้ด้วยเสมอ
ส่วนโอคาเบะนั้นกำลังถูกมากิเสะบ่นเรื่องที่โอคาเบะเเอบกินพุดดิ้งของมากิ
เสะอยู่ เมื่อมายูริกลับมาเเล้ว มากิเสะก็ได้ไล่ให้โอคาเบะไปซื้อพุดดิ้ง
ส่วนเธอกับมายูริจะได้ใช้เวลาของสาวๆในช่วงที่โอคาเบะไม่อยุ่
เเต่ในระหว่างที่โอคาเบะออกมาข้างนอก เมล์ปริศนาก็ได้ส่งมาหาเขาอีกครั้ง คราวนี้โอคาเบะถึงกับต้องหวั่นวิตกยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาเปิดภาพที่เเนบมากับ เมล์ด้วย ภาพนั้นคือภาพตุ๊กตาคอขาดเเละมีเลือดสีเเดงฉานชะโลมไปทั่ว
โอคาเบะพยายามโทรหามายูริด้วยความเป็นห่วงทันที เเต่มายูริกลับไม่รับสาย
โอคาเบะจึงรีบวิ่งกลับไปที่เเล็ปสุดเเรงเกิดโดยหวังให้เขากลับไปพบมายูริอย่างปลอดภัย
ห้องปกคลุมไปด้วยความมืด เเต่เสียงน้ำได้ไหลออกมาจากห้องน้ำ โอคาเบะจึงไม่รอช้าที่จะเปิดไปดูทันที
เเละเขาก็ได้พบกับฉากเซอร์วิสที่มากิเสะกำลังอาบน้ำกับมายูริอยู่
ถึงจะโดนมากิเสะบ่นอย่างหนัก
เเต่ตอนนี้โอคาเบะก็ได้เเต่เอามือกุมขมับเเละก้มหน้าอยู่เงียบๆในภวังค์
เเห่งความกังวลจนไม่อาจพูดอะไรออกมาได้
เเละดาลุก็ได้ดั้นด้นเข้ามาที่เเล้ปในเวลาค่ำคืนเช่นนี้ด้วยเหตุบางอย่าง
โอคาเบะได้ความว่าตอนนี้คอมพิวเตอร์ของพวกเขาได้เชื่อมต่อกับระบบของSERN
อยู่โดยที่ไม่ต้องมี IBN5100
เเละดาลุก็ได้บอกว่าเขารู้สึกว่าถูกพวกSERNคอยจังตาดูเขาอยู่
ไม่ผิดเเน่
เมล์ลึกลับที่เเนบรูปอันน่าสยดสยองมาให้โอคาเบะนั้นคงจะเป็นเมล์ขององค์
กรณ์SERN โอคาเบะได้เเต่นิ่งเงียบเเละไปยืนคิดอยู่คนเดียว
ถูกพบตัวเเล้วงั้นหรือ.. เเล้วทำไมต้องทำเเบบนี้
เป้าหมายของมันคืออะไรกันเเน่?
ความหวาดกลัวเริ่มถาโถมเข้าใส่โอคาเบะจนเเสดงออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน
ศัตรูที่มองไม่เห็นได้ทำการคุกคามจิตใจจนโอคาเบะไม่อาจหัวเราะออกมาได้เลย
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น