มันสมควรเเล้วหรือที่ใครบางคนจะใช้เหตุผล
เเละความจำเป็นของตนมาอ้างในการพรากชีวิตของผู้อื่นไป
โอคาเบะยังคงโอบกอดร่างของมายูริเอาไว้
เขาไม่สามารถยอมรับกับเรื่องบ้าๆเเบบนี้ได้ เเละเขาจะไม่ยกโทษให้โมเอกะเเน่
เเต่ในตอนนี้เขาจะรอดพ้นจากวงล้อมของกระสุนปืืนไปได้ยังไง
มิตรเเท้ในยามยากที่ถูกเรียกว่าทหารรับ
จ้างอย่างสุซุฮะก็กลับมาอีกครั้ง
เธอได้เข้าโจมตีพวกSERNจนหมดสภาพอย่างรวดเร็วในทีเดียวเเละเธอก็ได้หัน
ปากกระบอกปืนใส่โมเอกะชนิดที่ไม่ทันกระพริบตา
ต่างฝ่ายต่างหันปากกระบอกปืนใส่กันอยู่ครู่หนึ่งโดยไม่เอ่ยอะไรออกมา
สุซุฮะได้บอกใบ้ให้พวกโอคาเบะรู้ว่าตอนนี้
ทีวีจอนูน42นิ้วที่อยู่ชั้นล่างนั้นเปิดอยู่ ซึ่งมันสามารถทำให้พวกเขาใช้
Time Leap Machine ได้
มากิเสะจึงรีบตั้งเวลาอย่างรวดเร็วในจังหวะที่โอคาเบะใช้เครื่องทำความชื้น
สร้างควันไปทั่วห้องทำให้โมเอะไม่สามารถมองเห็นอะไรได้
คราวนี้โอคาเบะตัดสินใจเเน่วเเน่ที่จะกลับไปเเก้ไขอดีตเอง
เเต่มากิเสะที่เป็นห่วงว่าจะเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นกับการทดลองจริงนั้นก็
ถูกกระสุนจากโมเอกะยิงใส่เช่นกัน เพื่อไม่ให้ฝันร้ายเเบบนี้เกิดขึ้น
เขาต้องกลับไป กลับไปช่วยทุกคน ด้วยการส่งความทรงจำข้ามกาลเวลา!
"ข้ามไปเลย!!"
ในตอนที่พวกโอคาเบะยังอยู่ประถม
มายูริได้มาเยี่ยมหลุมศพคุณยายของเธอทุกวัน
เเต่เธอกลับมักจะมองขึ้นไปยังท้องฟ้าเเละถือนาฬิกาพกที่ได้จากคุณยายเอาไว้
ในมือเสมอ เเต่เเล้ววันหนึ่ง แสงจากฟากฟ้าก็ได้สาดส่องลงมาที่มายูริ
ทำให้โอคาเบะรู้สึกว่ามายูริที่ชูมือขึ้นหาเเสงนั้นกำลังจะหายลับไปภายใน
เเสงสีขาวอันสวยงามนี้
โอคาเบะรีบเข้าไปโอบกอดมายูริเอาไว้
เเละบอกว่ามายูริเป็นเชลยของเขาที่เขาจะนำไปทดลอง
เขาจึงไม่ยอมให้เธอไปไหนเด็ดขาด
โอคาเบะรู้ดีว่าคำพูดของเขาในตอนนั้นมันดูไร้สาระเเค่ไหน
เเต่มายูริกลับยอมรับที่จะอยู่กับเขาต่อไป โดยไม่จากไปไหน
โอคาเบะรู้สึกตัวขึ้นมาวันที่13สิงหาคม
ซึ่งเป็นวันเดียวกับที่เกิดเหตุการณ์อันเลวร้ายต่างๆขึ้น
เเสงเเดดอ่อนๆเเต่ร้อนเเรงที่สะท้อนเข้ามาในห้องแล็ปได้บอกให้เขารู้ว่านี่
เป็นช่วงเย็นซึ่งเป็นเวลา 16.56นาฬิกส
จากนี้เขาเเละมากิเสะก็จะออกไปซื้อของเพื่อจัดปาร์ตี้กัน
เเต่ครั้งนี้ทำไม่ได้ เขารู้เรื่องหลังจากนี้หมดเเล้ว
เขาจึงได้พยายามบอกให้มากิเสะกับดาลุกับดาลุกับบ้านไปโดยยกเลิกงานวันนี้ซะ
ส่วนเขาเองก็รีบวิ่งออกจากเเล็ปเพื่อตามหามายูริ
โอคาเบะพยายามตามหามายูริภายในเส้นตายอีก
สามชั่วโมง เขาพยายามโทรไปหามายูริกับเฟริสเเต่ก็ไม่มีใครรับสาย
โอคาเบะจึงได้ไปหาลูกะ ท่าทีวิตกกังวลของเขาแสดงออกมาได้ชัดจนลูกะเเปลกใจ
ลูกะบอกว่ามายูริได้กลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
โอคาเบะจึงได้รีบตามหามายูริต่อทันที
มากิเสะได้บอกโทรมาหาเเละบอกว่าเธอรู้แล้ว
ว่าโอคาเบะใช้ Time Leap Machine
เพราะว่าข้อความในโทรศัพท์นั้นได้เปลี่ยนไป
ถึงโอคาเบะจะอธิบายเรื่องในอนาคตตอนนี้ไม่ได้
เเต่เขาก็ขอให้พวกมากิเสะหนีไปอยุ่ที่อื่นที่ไม่ใช่ที่เเล็ปก่อน
มากิเสะก็ตกลงเเละขออย่าให้โอคาเบะทำอะไรที่เสี่ยงเกินไป
เเละสุซุฮะก็ได้ผ่านพอดี ซึ่งสุซุฮะก็เจอมายูริไปเมื่อกี๊
โอคาเบะจึงรีบวิ่งไปหามายูริเเละบอกให้สุซุฮะไม่ต้องไปที่เเล็ปในคืนนี้
เเล้ว
กว่าจะเจอก็มืดซะเเล้ว
โอคาเบะพบว่ามายูิกำลังเื้อมมือไปยังท้องฟ้าอยู่คนเดียว
โอคาเบะจึงบอกมายูริว่างานเลี้ยงยกเลิกเเล้วเเละให้รีบหนีไปกับเขาโดยเร็ว
เเต่เพราะโอคาเบะไม่เคยอธิบายอะไรเลย
ทำให้มายูริเริ่มสับสนที่เธอไม่เข้าใจสิ่งที่โอคาเบะพยายามบอกเธอได้เลย
โอคาเบะจึงต้องลดความเครียดของเขาลงเเละขอร้องให้มายูริไม่ถามอะไรกับเขาใน
ตอนนี้
"ตอนนี้น่ะ ช่วยฟังชั้นก่อนได้มั้ย.. ไม่มีเวลาเเล้ว ไว้ชั้นจะอธิบายให้ฟังทีหลังเเน่นอน"
"อืม.. ขอโทษนะ มายูริรู้สึกตกใจนิดหน่อยน่ะ"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก มายูริไม่ผิดซะหน่อย"
เเต่เมื่อโอคาเบะมาถึงสถานีรถไฟ
เขาก็พบว่ามันสายไปเเล้ว ในตอนนี้ได้เกิดเหตุให้รถไฟหยุดอีกครั้ง
ทำให้พวกเขาไม่สามารถหนีไปด้วยรถไฟได้
โอคาเบะจึงคิดจะพามายูริหนีไปที่อื่นเเทน
เเต่เขาก็ถูกชายลึกลับเอาปืนมาจ่อหลังไม่ให้หนีไปไหน
โชคยังดีที่ได้มีคนมาชนพวกเขาเพราะความรีบร้อนจากการที่รถไฟใช้ไม่ได้
ทำให้โอคาเบะได้จังหวะพามายูริหนีไปที่อื่นทันที
โอคาเบะพยายามพามายูริหนีมาในบริเวณตึกที่
ลับตาคน ซึ่งเหนได้ชัดว่าพวกเขาถูกคนบางกลุ่มตามล่ามาติดๆ
สุดท้ายโอคาเบะก็ถูกจับตัวได้ เเต่นั่นไม่สำคัญ
โอคาเบะพยายามบอกให้มายูริหนีไปให้ได้
มายูริจึงวิ่งหนีเข้าไปในซอยใกล้ๆนั้น
ดั่งโชคชะตาเล่นตลกจริงๆ
มายูริที่กำลังจวิ่งหนีะเข้าไปในซอย
กลับถูกรถสีดำพุ่งออกมาชนอย่างเเรงจนเสียชีวิตในทันที
คนที่ขับมาก็ไม่ใช่ใคร
โมเอกะได้ลงมาจากรถเพื่อเเจ้งให้ผู้ที่สั่งการเธออยู่รู้ว่าชิอินะ
มายูริได้ตายระหว่างที่จับกุมตัวโอคาเบะ
เเต่โอคาเบะก็ไม่ยอมให้ทุกอย่างมันจบลงเเบบนี้ เขาพยายามหนีจากพวกโมเอกะเเละกลับไปที่เเล็ปเพื่อกลับไปเเก้ไขอดีตอีกครั้ง
กลับสู่วันที่13สิงหาคมอีกครั้ง
ในวันนี้โอคาเบะได้บอกให้พวกมากิเสะกลับไปเพราะว่ามิสเตอร์เบราน์จะกลับมา
คืนนี้ ทำให้พวกเขาจัดงานเลี้ยงเสียงดังกันไม่ได้
ส่วนมายูริเขาก็ได้รีบโทรไปบอกลูกะให้รั้งตัวเธอไว้ก่อน
โอคาเบะได้มาหามายูริที่ศาลเจ้า
เเละบอกว่างานเลี้ยงเลื่อนออกไปก่อน
เพราะตอนนี้เขาจะพามายูริไปท่องเที่ยวที่อื่นกันสองคน
ทำให้ลูกะรุ้สึกอายเเทนมายูริไปด้วย
เเต่มายูริก็ตามโอคาเบะไปเเบบงงๆว่าจะไปไหนในเมื่อเธอยังทำชุดคอสเพลย์ให้
เพื่อนของเธอไม่เสร็จเลย
โอคาเบะยังคงจับมือของมายูริไว้ไม่ยอมปล่อย ถึงจะยากลำบาก เเต่
เขาก็พยายามพามายูริหนีจากพวกที่น่าสงสัยจนไปถึงสถานีได้
สิ่งที่ทำให้โอคาเบะยิ้มออกมาเล็กน้อยใน
ช่วงนี้ได้คือเมล์จากมากิเสะที่ส่งมาด้วยเป็นห่วง
เเละขอให้บอกเธอถึงเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ด้วย
ในคราวนี้โอคาเบะได้ใช้เส้นทางรถไฟสายอื่น
ระหว่างที่คอยรถไฟอยู่นั้น โอคาเบะก็ยังกุมมือของมายูริไว้อยู่
ตอนนี้นาฬิกาพกของมายูริได้หยุดเดินไปเเล้ว
มายูริเองก็ไม่สบายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนกัน
เธอจึงขอให้โอคาเบะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังหลังจากนี้ด้วยเช่นกัน
โอคาเบะก็สัญญาว่าเขาจะเล่าให้ฟัง
มายูริจึงขอโทษโอคาเบะว่าเธอช่วยเขาไม่ได้เลย
โอคาเบะก็ไม่อยากให้มายูริคิดมากกับเรื่องของเขา
เขาจึงคิดว่าเขาจะนำวันคืนอันเเสนสุขกลับมาให้มายูริด้วย
เขาบอกว่าจะจัดงานเลี้ยงให้เธอได้สนุกกับทุกคนอีก
"งานเลี้ยงน่ะ ไว้ค่อยจัดกันใหม่นะ"
"อืม.. ซักวันนะ"
"พี่มายูริ!"
เสียงเล็กๆของเด็กสาวตัวน้อยที่กำลังเรียกมายูริอยู่นั้นคือเสียงของนาเอะที่กำลังจะกลับบ้าน
เธอเเปลกใจที่เจอมายูริที่นี่จึงได้วิ่งมาหามายูริผู้เป็นเหมื่อนพี่สาวของเธอทันที
เเต่โอคารินกับมายูริก็ยังคงถูกสวรรค์กลั่น
เเกล้ง นาเอะที่กำลังวิ่งมาหาได้สะดุดอะไรบางอย่างจนเสียหลัก
ทำให้เธอได้ไปชนกับมายูริ ด้วยเเรงจากการพุ่งล้ม
ทำให้โอคาเบะรู้สึกได้ว่ามือเล็กๆที่เขาอยากปกป้องนั้นได้หลุดออกไปจากมือ
ของเขาเเล้ว
ร่างของมายูริได้กระเด็นตกลงไปในจังหวะที่รถไฟกำลังจะเข้าเทียบท่าพอดี
ทำให้ชะตากรรมของมายูริต้องจบลงอีกครั้ง
นี่มันเป็นอุบัติเหตุเเน่หรือ?
หรือมีใครจงใจให้เกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้น
นาเอะเองก็ยังเด็กเกินไปที่จะเห็นคนที่รักจากไปเเบบนี้
เธอได้เเต่ช็อคเเละได้เเต่บอกว่านี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ
โอคาเบะได้หยิบนาฬิกาพกของมายูริที่หล่น
อยู่ข้างๆขึ้นมา ไม่มีทางช่วยได้เเล้วเหรอ? ไม่ โอคาเบะยังไม่ยอมเเพ้
เขาไม่มีทางให้มายูริจากเขาไปเด็ดขาด เเต่ทว่า..
เขาจะหลบหนีออกจากวังวันเเห่งฝันร้ายนี้ได้อย่างไร ต้องติดตามกันต่อไป...
"ไม่ยอมให้ถูกฆ่าหรอก มายูริน่ะ.. ชั้นจะ.."
"ช่วยเธอให้ได้!"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น