[Spoil]Steins;Gate ep17

วันที่14 สิงหาคม โอคาเบะได้คิดวิเคราะห์ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดอยู่คนเดียว ทั้งเรื่องที่สุซุฮะจากไปเเละเรื่องที่เขาได้ไดเวอเจนท์มิเตอร์มาจาก มิสเตอร์เบราน์ ถึงเมื่อวันก่อนเขาคิดว่านี่จะเป็นโอกาสที่จะช่วยมายูริได้เเล้ว เเต่นั่นก็ไม่ใช่โอกาสเพียง 1% ที่เคยสุซุฮะพูดถึง เพราะในวันนี้ เวลาของมายูริก็ยังคงหยุดลงอีกครั้ง

กลับสู่วันที่13 โอคาเบะได้ขอให้มากิเสะในช่วงเวลานี้ช่วยเขาอีกครั้ง ทั้งคู่สรุปได้ความว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการตอนนี้คือ IBN5100 ที่สามารถเข้าระบบของSERNไปลบข้อมูลไทม์การสร้างเเมชชีนเเละการทำให้เส้นทาง ของโลกเปลี่ยนไปยังอีกเส้นทางหนึ่ง เเต่ในตอนนี้ IBN ก็ได้หายไปเเล้ว มากิเสะจึงได้ปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดเเละคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างเริ่ม เปลี่ยนไปตั้งเเต่มีการส่งDเมล์จนทำให้ทุกสิ่งรอบตัวเปลี่ยนไป เธอจึงเสนอให้ค่อยๆเริ่มเปลี่ยนเเปลงทุกอย่างกลับไปเหมือนเดิมอีกครั้งจนถึง ตอนเเรกเผื่อมันจะเป็นหนทางที่ช่วยให้กลับไปสู่เส้นทางเดิมได้ ถึงจะไม่มีหลักฐานอะไรมารองรับทฤษฐีนี้ เเต่โอคาเบะก็คิดที่จะทำ

มากิเสะได้ให้กำลังใจโอคาเบะว่าขอให้เขาทำ ให้สำเร็จเเละให้คอยระวังตัวด้วย โอคาเบะก็ขอบคุณมากิเสะโดยเรียกเธอว่า คุริสุ อีกครั้ง ซุ่งนั่นก็ทำให้มากิเสะในช่วงเวลานี้รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อยอีกครั้งที่เธอจะ ต้องลืมเรื่องที่โอคาเบะเรียกชื่อจริงของเธอไป

จะเเก้ไขเรื่องของสุซุฮะก็สายเกินไป เมื่อกลับสู่วันที่13 คนแรกที่โอคาเบะต้องเริ่มเเก้ไขก็คือเฟริส ที่ได้ส่งDเมล์จนทำให้สวรรค์เเห่งอนิเมหายไปจากอากิบะ เเต่เมื่อเจอตัวเฟริส เฟริสก็กลับมาพาโอคาเบะหนีไปด้วยกัน เพราะเธอถูกกลุ่มคนบางกลุ่มตามล่าตัวอยู่ เฟริสบอกว่ากลุ่มคนพวกนี้เป็นพวกคนไม่ดีในไรเน็ตที่พยายามจะทำร้ายเธอ เเต่ดูจากการที่โอคาเบะกับเฟริสต้องวิ่งหนีไปทั่วอากิบะเเล้ว บางทีกลุ่มคนพวกนี้อาจจะมีจุดประสงค์อื่นอยู่ก็เป็นได้

เมื่อคิดว่าปลอดภัยเเล้ว โอคาเบะก็ได้พูดเรื่อง Dเมล์กับเฟริส เเต่เฟริสในช่วงเวลานี้กลับไม่มีความทรงจำเรื่อง Dเมล์อยู่อีกเเล้ว ถึงอากิบะจะกลายเป็นเมืองแห่งเครื่องใช้ไฟฟ้าอย่างเดียวไปเเล้ว เเต่เฟริสก็บอกว่าไม่นานมานี้เธอคุยกับพ่อเรื่องที่จะเปิดร้านเมดคาเฟ่ เเต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้เปิด เเละเฟริสก็ต้องตกใจเมื่อโอคาเบะรุ้ชื่อร้านที่เธอพูดถึงว่าชื่อ เมย์ควีน ซึ่งเฟริสไม่เคยบอกใครเลย โอคาเบะพยายามถามเฟริสว่าเธอได้ส่งข้อความอะไรไปในDเมล์ เเต่นั่นก็ทำให้เฟริสรุ้สึกถึงอะไรบางอย่าง

พวกโอคาเบะได้หนีพวกกุ๊ยที่่ยังคงไล่ล่า เฟริสจนมาเจอร้านราเม็งที่เคยเป็นร้านเมย์ควีนมาก่อน ในร้านตอนนี้ไม่มีใครอยู่เเล้ว จึงเป็นเรื่องง่ายที่พวกโอคาเบะจะเข้าไป เมื่อเฟริสมายืนยังใจกลางของร้าน เธอก็รู้สึกได้ถึงภาพของความสนุกสนานเเละเสียงต้อนรับเเขกของพวกเธอกับเสียง ความสนุกสนานของลูกค้าในร้าน ทั้งๆที่เธอไม่น่าจะรุ้จักมันมาก่อนเลย

ความทรงจำต่างๆมากมายที่เฟริสเห็น ถึงกับทำให้เธอล้มลงไป โอคาเบะคิดว่าเฟริสน่าจะนึกถึงข้อความที่เธอเคยส่งออกเเล้ว จึงพยายามขอให้เฟริสส่งข้อความไปเเก้ไขคืนเพื่อที่จะช่วยชีวิตของมายูริ เเต่เฟริสก็ร้องไห้ออกมาเเละบอกว่าที่เธอทำไปก็เพื่อเปลี่ยนเเปลงอดีตเพื่อ ไม่ให้พ่อของเธอในสิปปีก่อนต้องตายไป

เเต่ไม่ทันไรก็มีคนเปิดประตูร้านเข้ามา เมื่อรู้สึกตัวอีกที โอคาเบะก็พบว่าเขากำลังถูกพวกกุ๊ยที่ตามล่าเฟริสรุมอัดเค้าอยู่ เมื่ออัดโอคาเบะจนหนำใจเเล้ว พวกกุ๊ยก็รายงานลูกพี่ในโทรศัพท์ที่นั่งจ้ออยู่คนเดียวว่าจะพาเฟริสกลับไป เเต่โอคาเบะที่จมกองเลือดก็ยังคงฝืนคลานตามมาเพื่อให้พวกกุ๊ยปล่อยตัวเฟริส ทำให้พวกกุ๊ยคิดจะจัดการโอคาเบะด้วยการหยิบมีดมาจิ้มพุงไส้ไหล

เเต่โชคดีที่พ่อของเฟริสมาช่วยไว้ได้ทันการ ด้วยอดีตเเชมป์ส่งเต้าหู้ของคุณพ่อบ้านที่ดริฟท์เข้ามาในซอยโดยไม่กลัวรถสุด หรูจะเป็นรอย ทำให้พวกกุ๊ยถึงกับดกยจีวรบินกันไป ทิ้งไว้ให้ลูกพี่ในมือถือที่หล่นอยู่ข้างทางจ้ออยู่คนเดียวต่อไป

โอคาเบะได้มาพักฟื้นตัวที่บ้านของเฟริส พ่อของเฟริสรู้สึกผิดที่เขาจัดการเเข่งขันไรเน็ตขึ้นมาจนทำให้เกิดเรื่อง เเบบนี้ขึ้น เเต่เฟริสก็ให้กำลังใจพ่อของเธอว่านี่เป็นงาน ซึ่งเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ โอคาเบะได้ถามถึงเรื่องของ IBN5100 พ่อของเฟริสจึงได้บอกว่าเขาได้มาจากคนที่ชื่อ ฮาชิดะ ขึ้นมา ทำให้โอคาเบะรู้ว่านั่นคือ ฮาชิดะ สุซุฮะ เเละเร่ื่องนี้ก็เป็นตัวบ่งบอกว่าเธอได้ตามหาเจอตามเป้าหมายเเล้ว เเต่เมื่อนานมาเเล้ว เฟริสได้ถูกลักพาตัวไป บริษัทของพวกเขายังไม่ใหญ่โตเหมือนตอนนี้ ทำให้พ่อของเฟริสต้องเอา IBN ที่ขายได้ราคาเเพงมากในตอนนั้นไปขายเพื่อเป็นเงินไถ่ตัวเฟริส

ตกดึก เฟริสได้เข้ามาในห้องที่ให้โอคาเบะพักเพื่อขอคุยด้วย เธอขอบคุณโอคาเบะที่ช่วยเธอไว้เเละบอกว่าสำหรับเธอ โอคาเบะเป็นอัศวินม้าขาวของเธอเลยทีเดียว เเละเฟริสก็เล่าว่าเมื่อวันเกิดครบรอบเเปดขวบของเธอ พ่อของเธอได้สัญญาว่าจะไปเที่ยวกัน เเต่พ่อของเธอกลับติดงานที่ยกเลิกไม่ได้ เฟริสเองก็รู้ดีอยู่เเล้ว เเต่ด้วยความเป็นเด็ก เธอจึงรู้สึกว้าเหว่ ในตอนนั้นเธอบอกว่าเธอเกลียดพ่อเเละคิดว่าตายไปซะได้ก็ดี เเต่นั่นกลับเป็นคำพูดสุดท้ายที่เธอได้พูดกับผู้เป็นพ่อ เพราะในเวลาต่อมาไม่นาน พ่อของเธอก็ได้ประสบอุบัติเหตุทางเครื่องบินจนเสียชีวิต จนเธอได้มีโอกาสส่ง Dเมล์ เธอจึงเป็นคนส่งข้อความไปเรียกเงินค่าไถ่ซะเอง เพื่อที่ตอนนั้นพ่อจะได้อยู่กับเธอ

เฟริสรู้ดีว่าพ่อของเธอนั้นตายไปเมื่อสิบปี ก่อนเเล้ว เเต่เธอก็รู้สึกมีความสุขกับช่วงเวลาที่เหมือนฝันนี้จริงๆ เธอรู้ดีว่าพ่อรักเธอมากเเค่ไหน เเต่ในตอนนี้เธอควรจะเลิกเห็นเเก่ตัวได้เเล้ว

ในตอนนี้เฟริสนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากเส้นทางของโลกได้เปลี่ยนไปออกเเล้ว
ในเมื่อเพื่อนรักของเธออยู่ในอันตราย เธอจึงตัดสินใจที่จะให้อัศวินม้าขาวปลุกเธอให้ตื่นจากฝันอันเเสนสุขซะที

ในเช้าวันต่อมา โอคาเบะได้โทรไปหามากิเสะให้เตรียมตัวส่ง Dเมล์ไว้ ซึ่งเฟริสก็เข้ามาในห้องด้วยความร่าเริงเเจ่มใสจนโอคาเบะตกใจเล็กน้อย เเล้วทั้งคู่ก็ได้เตรียมข้อความที่จะส่งกลับไป

"เรื่องลักพาตัวเเค่ล้อเล่นเท่านั้น หนูรักป๊ะป๋านะ ไว้เจอกันนะคะ"

เฟริสถามโอคาเบะถึงเรื่องที่ความทรงจำของ เธอจะหายไปหมด เเต่โอคาเบะก็ให้กำลังใจเฟริสว่าเธอจะต้องจำเรื่องทุกอย่างได้เเน่นอน เฟริสจึงรู้สึกมีกำลังใจ เพราะเธอไม่อยากให้ช่วงเวลาของเธอกับดอคาเบะต้องหายไป มากิสเะได้บอกว่าเธอเตรียมตัวพร้อมเเล้ว ทำให้โอคาเบะทำการส่ง Dเมล์ทันที

"บ๊ายบาย ป๊ะป๋า"

ช่วงเวลาได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง โอคาเบะได้พบว่าเขาอยู่ที่เเล็ปกับทุกคน รวมถึงเฟริสที่ใส่ชุดเมดหูเเมวของร้านเมควีนอยู่ด้วย เฟริสกำลังตามหามือถือของเธออยู่ และก็มันอยู่ในมือของโอคาเบะจากการส่ง Dเมลล์เมื่อกี๊ เฟริสกลับมาทำตัวร่าเริงน่ารักสดใสเหมือนเก่าแล้ว เเต่นั่นกลับทำให้โอคาเบะรู้สึกว่าเขาทำผิดกับเธอไป เขาจึงได้เเต่เก็บคำพูดที่ไม่อาจพูดให้ใครเข้าใจได้เอาไว้

"ขอโทษนะ"


ในที่สุด อกิบะก็กลับมาเป็นอดนสวรรค์แห่งอนิเมะอีกครั้ง เเต่ทว่า IBN5100 กลับไม่ได้อยู่ที่ศาลเจ้า
ทั้งๆที่ศาลเจ้าของบ้านลูกะน่าจะได้มาจากเฟริสเมื่อสิบปีก่อน


"มันอยู่ที่ไหนกันเเน่นะ"

ไอเท็มที่แทบจะเป็นความหวังสุดท้ายยังคงเลือนหายไป
เเต่โอคาเบะต้องเเก้ไขช่วงเวลาต่อไปจนกว่าจะช่วยเหลือมายูริได้
การเเก้ไขช่วงเวลาให้กลับเป็นเหมือนเดิมอีกครั้งจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตามชมตอนต่อไป

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------